Studeren in Mexico. U denkt: ¡Sombreros, cactus y tequila! U hebt, beste lezer, voor een deel gelijk. Dacht u ook aan met de Mustang naar school, niet naar school kúnnen gaan, piramides en wolkenkrabbers om de hoek? That’s Mexico, baby, een land dat barst van de (onoplosbare?) contrasten.
Heb je me al gezien?
Met een bonkend hartje begeef ik me op een zonnige morgen naar mijn nieuwe universiteit: de TEC van Monterrey. De Jennifer Lopessen en Ricky Martins duiken achter elk hoekje op en timmeren mijn ego in elkaar. Overal waar ik kijk, zie ik hakjes: gouden, zilveren, met pareltjes en paarse. Mijn slippers branden aan mijn voeten. Een klasgenoot, ook op slippers, helpt me uit de nood. “Maak je geen zorgen,” zegt ie met een grijns, “dit is de TEC van Monterrey, niet Mexico.” En gelijk heeft hij. Mijn nieuwe universiteit, dé nummer 1 in Mexico, straalt een ongekende rijkdom uit: studenten die met de laatste mode pronken, een parking vol luxeauto’s en bewaking aan de ingang om "u" tegen te zeggen.
Buiten de schoolpoort
Mijn flatje bevindt zich op een kleine tien minuten wandelen van veelkleurig hakjesland. Op mijn weg kom ik geen hakjes meer tegen, maar honderden flinke werkmansschoenen die me zonder schaamte nafluiten. ¡Oye güerita! Net zoals Belgen een zwak hebben voor een door de zon gekuste huid, gaan zij uit hun dak bij witjes. Deze voorkeur gaat zelfs zo ver dat de dames hier geen zelfbruiner gebruiken, maar een crème die je velletje een tintje lichter zou maken.
Tripje hier, tripje daar
Het hoge industriegehalte van Monterrey jaagt me herhaaldelijk naar het vliegtuig om andere oorden op te zoeken. De laaggeprijsde vliegtuigmaatschappijen die als paddestoelen uit de Mexicaanse grond opduiken, maken deze beslissing des te makkelijker. Mexico Stad, Acapulco en Guanajuato, ik bezoek ze allemaal. In Mexico Stad ga ik steevast de sfeervolle basiliek van de maagd van Guadalupe bezoeken. In de les leerden we dat 90% van de Mexicanen het christendom aanhangen en 100% guadalupanos zijn. De gekleurde versie van Maria waakt als een moeder over alle Mexicanen en dat brengt een kleurige cultus met zich mee, die een tot voor kort ongelovige (¡Viva Guadalupe!) als ik behoorlijk verrast. De verbeterde staat van de wegen, de toenemende veiligheid en de vriendelijkheid van de Mexicanen zorgen ervoor dat het land van de taco's en de mariachi's een steeds populairdere bestemming wordt voor de internationale toerist. En er is voor elk type reiziger wat wils: piramides en musea voor de cultuurliefhebber, relaxen in een haciënda voor zij die aan rust toe zijn of je surfplank temmen op de wilde golven van de Westkust voor de sportieveling.
Na de pret, de realiteit
Al dat moois heeft helaas ook zijn keerzijde. De meerderheid van de Mexicanen heeft nog steeds niet genoeg pesos om op zijn minst zijn eigen land te kunnen verkennen. Gebrek aan scholing beknotten de kansen van velen. Corruptie, familiaal geweld en vervuiling maken de ongelijkheid des te groter. Kan jij je inbeelden dat je moeder je op een dag zegt dat je niet meer naar school kan gaan, omdat je gezin krap bij kas zit? Zou je dan kiezen voor werk aan een minimumloon, drugs om de pijn te verzachten of een reis naar de Amerikaanse grens met het risico je familie nooit meer terug te zien? Studeren in Mexico heeft me vooral geleerd niet te snel te oordelen en al mijn kansen, mijn vele kansen, te grijpen. Niet alleen om een mooie toekomst voor mezelf te verzekeren, maar ook voor de anderen, die nét dat duwtje nodig hebben dat wij ook gekregen hebben.