Met dit haartje poëzie uit de oude doos voltooide het Harig Monster exact 8 jaar geleden een schrijfopdracht Engels; trouw aan Moeder Natuur en meer dan ooit berustend in zijn lot. Welnu, beste lezers, zoals Bob Dylan reeds wees op de steeds veranderende tijden, zo ook wil ik nu een einde maken aan mijn lijden.
Hair, hair, hair
I’ve got hair everywhere
On my legs on my back
On my chest and on my head
What should I do
Or what could I do
Nothing can repair
My overwhelming hair
But life goes on
And hair grows on
So I let it there
Everywhere
U hoort het goed; het Harige Monster strijkt zichzelf tegen de haren en trekt zijn wintervacht voorgoed uit. Voortaan is het gedaan met al die vernederende uitlatingen zoals ‘bosaap', ‘bolleke wol' en ‘l'homme tricoté est arrivé'. En ook ‘Hé papa, kijk daar een harig monster!' zal van nu af aan definitief tot het verleden behoren.
Zonder een traan weg te pinken zeg ik eveneens vaarwel tegen al die gênante situaties bij de kapper. “Meneer, zal ik eveneens uw nektapijt wegscheren?” Waarna laatstgenoemde driftig op zoek ging naar het eerstvolgende stukje huid met maanlandschapprofiel. tevergeefs: wat volgde was immers een gefrustreerd gesleur aan de kraag waarbij het ander uiteinde zich langzaam maar zeker in de keel van de klant sneed en deze verstikt achterliet. Meestal werd ik dan opnieuw wakker wanneer de verstopte tondeuse met rukkende epileerbeweging van tussen mijn bilspleet werd verwijderd. Nooit meer!
Zo ook zal geen badmeester mij nog liggen hebben met zijn verplichte badmutsen voor het ganse lijf. Om nog maar te zwijgen van het immer verscheurende douchedilemma: wassen met zeep of met shampoo. Mythes voor de geschiedenisboeken!
Want voor u, beste lezer, staat een totaal nieuwe realiteit: het VOLLEDIG KALE MONSTER. Voortaan geen filosofisch gezwets omtrent het uiteinde der haren noch nestwarmte dicht bij de huid, maar wel uw reactie op dwars' oproep naar viriele kandidaten: de ware naaktheid!
Tot volgend jaar!