Sarah’s ouders kijken niet naar haar om. Geen wonder dat ze in de armen van een ogenschijnlijk charmante Hollander vlucht. Dit verhaal kon je afgelopen herfst in ‘De Kus’ zien, de eerste langspeelfilm van Hilde Van Mieghem, die ook de rol van Sarah’s moeder speelde. Haar dochter Marie Vinck nam de hoofdrol op zich. Gelukkig krijgt ze enkel op het witte doek slaag van haar moeder. In het echte leven heeft ze andere kopzorgen, zoals een thesis over ’het groteske bij Gaston Burssens’ en interviews.
Welke films en acteurs vind je zelf goed?
Marie Vinck Dat is een moeilijk vraag. Ik probeer er al jaren achter te komen wat mijn lievelingsfilm nu is. Twelve Monkeys', Funny Games' en Festen' vond ik schitterende films en ik zie graag Gary Oldman en Anthony Hopkins aan het werk. Ik kan niet onmiddellijk op de naam van een actrice komen. Misschien omdat ze minder interessante rollen krijgen? Ach nee, dat is waarschijnlijk bullshit. (Aarzelt) Kris Rietveld en Gilda De Bal, dat vind ik goede actrices. En mijn moeder.
Heb je buiten 'De Kus' nog filmrollen gehad?
Vinck Onlangs heb ik nog meegespeeld in een serie van Stijn Coninx. Die komt in de herfst op tv. Voor de rest heb ik een aantal bijrolletjes en gastrolletjes in tv-series gehad . Het is al een hele tijd geleden dat ik belangrijke rollen heb gespeeld. Mijn eerste rol was in Moeder, waarom leven wij'. Toen ik dertien was, heb ik nog meegedaan in een Nederlandse jeugdfilm.
Je zit nu in je laatste jaar Germaanse. Wil je daarna nog acteren?
Vinck Eerst wil ik afstuderen. Ik zou het wel heel jammer vinden als ik nu niets meer met film zou doen. Het zal altijd belangrijk blijven in mijn leven, denk ik. Hoe belangrijk weet ik niet. Ik ben nog niet zeker of ik er mijn beroep van ga maken.
Wat zou je anders willen doen?
Vinck Ik overweeg om na Germaanse een jaar journalistiek te studeren. Dat lijkt me wel interessante job, journalist zijn. Ik weet het eigenlijk echt nog niet. Filosofie vind ik ook interessant. Ik heb nog getwijfeld tussen filosofie en Germaanse.
Zou je ook iets met toneel willen doen?
Vinck Ja, maar toneel is wel heel anders dan film. De manier van acteren is grotesker, maar tegelijk natuurlijker. Alhoewel, ik denk niet dat acteurs hun spel zó enorm opblazen.
Heeft je moeder nog film- of tv-plannen?
Vinck Zeker, momenteel heeft ze veel onafgewerkte scenario's in de kast liggen. In april komt een tv-film van haar op de buis. Ik hoop ook nog mee te kunnen spelen in haar producties.
Had ze jou onmiddellijk op het oog voor de hoofdrol in 'De Kus'?
Vinck Ja, maar ik heb wel auditie moeten doen. Ze had natuurlijk wel de films gezien waarin ik heb meegespeeld. Ik stemde in toen ze me voorstelde de rol van Sarah te spelen. Ze vroeg me dan om eerst het scenario toch maar te lezen. Nadat ik dat had doorgenomen wilde ik het nog altijd doen. En dan zei zij: “Jaja, maar je moet nog wel eerst auditie doen.” Toen dat achter de rug was, heb ik de rol gekregen.
Wat was je eerste indruk toen je het scenario las? Het is uiteindelijk een hard verhaal.
Vinck Ja, het is natuurlijk geen gemakkelijk verhaal. Ik had wel zoiets van amai, ik moet hier veel emoties oproepen die ik nog nooit heb gevoeld. Dat was echt een uitdaging. Ik had het gevoel dat ik mij serieus zou moeten bewijzen voor deze film.
Op de set
Wanneer is 'De Kus' gedraaid?
Vinck Eigenlijk was het de bedoeling dat de film vier jaar geleden gedraaid werd, maar dat werd telkens weer uitgesteld omdat er niet genoeg financiële middelen waren. De preproductie begon ongeveer twee maanden op voorhand. Ik heb ook een maand lang balletles gevolgd. Daarna was ik heel lenig, maar dat is er nu wel terug uit. We hebben gedraaid in september en oktober, vijfendertig draaidagen in totaal. Ik heb dus niet zo veel les gemist. Het heeft daarna nog ongeveer een maand geduurd om de film te monteren.
Wat moeten we ons eigenlijk bij het maken van een film voorstellen?
Vinck 's Ochtends, een uur voor de eigenlijke opname, begint de draaidag. De acteurs worden geschminkt en ze nemen het script met de regisseur door. De technici zorgen ervoor dat de camera en de belichting in orde zijn en we repeteren. Daarna beginnen we op te nemen. Meestal besteden we een uur per scène aan de voorbereiding. Na het draaien bekijken we wat er elke dag is opgenomen. Het is soms raar om dat te zien, maar het is heel handig want het geeft je de kans je eigen spel, je eigen manier van acteren bij te sturen. Tijdens het acteren stel je je voor hoe wat je doet er op het scherm zal uitzien. Als je die takes later terug bekijkt, komt je spel soms helemaal anders over dan je had bedoeld. Op die manier leer je jezelf ook vanbuiten beter kennen en dat helpt.
Je hebt ook heel harde scènes samen met je moeder moeten spelen.
Vinck Dat vond ik juist goed. De relatie tussen moeder en dochter in de film was zo anders dan de onze. Daardoor was de grens tussen film en realiteit ook altijd duidelijk en dat maakte het voor mij eenvoudiger om te acteren. Ik vond de vrolijke scènes soms veel moeilijker om te spelen. Je moet dan dingen laten zien die je normaalgezien niet toont. Die gevoelens zitten wel allemaal in je hoofd, maar je kan niet onmiddellijk aan iemands gezicht aflezen dat hij gelukkig is. Als je dat als acteur wil overbrengen, loop je gemakkelijk het risico te overdrijven.
Mama heeft gekozen voor het ritme, ze wou de vaart erin houden.
Wat krijgen we niet te zien in 'De Kus'?
Vinck We hadden uiteindelijk bijna drie uur film, waarvan de helft er is uitgevlogen. Veel dansscènes zijn weggeknipt. Dat vond ik wel spijtig. Het is een dilemma waar elke regisseur mee geconfronteerd wordt. Ofwel kies je voor het ritme van het verhaal, maar dan verlies je enkele nuances. Ofwel knip je minder, maar dan zitten de mensen zich te vervelen in de zaal. Mama heeft gekozen voor het ritme. Ze wou de vaart erin houden. Ik heb wel gemerkt dat dat gevolgen heeft gehad voor de manier waarop het verhaal bij de kijkers is overgekomen. Veel mensen maakten de opmerking dat de vader (Jan Decleir) wel heel snel en zonder veel uitleg volledig verandert. Dat komt volgens mij omdat er veel is uitgeknipt. Oorspronkelijk waren er scènes in het begin van de film waaraan je al kon zien dat hij zo razend kon worden. Een regisseur moet altijd een keuze maken. Welke beslissing hij ook neemt, de film zal er altijd iets door verliezen.
Het mediacircus
Heb je eigenlijk al veel interviews moeten afleggen?
Vinck Ja, heel veel. Op de duur was ik het kotsbeu, maar nu gaat dat al wat beter. Journalisten stellen altijd dezelfde vragen. Relevante vragen, dat wel, maar soms begin je gewoon een lesje op te dreunen. Meestal waren het dubbelinterviews, samen met mijn moeder. Mama heeft gelukkig meer ervaring op dit gebied, dus ze weet ook beter wat te antwoorden. (lacht)
Hoe ga je om met negatieve kritiek?
Vinck Die negatieve kritiek kan me eigenlijk niet zo veel schelen. Mama heeft gedaan wat ze kon en ze heeft ook gedaan wat ze wou doen. Ze is tevreden over het resultaat en dat is het belangrijkste. Het is natuurlijk jammer dat er zoveel negatieve commentaar is, maar de cijfers zijn heel goed. Ik denk dat mama fier mag zijn. Ruben Nollet heeft mij een paar weken geleden geïnterviewd. Hij had voordien een bijzonder negatieve recensie voor de Financieel Economische Tijd geschreven. Ik kwam daar aan en ik zei dat ik zijn recensie had gelezen. Waarop hij zei: “Dat had ik kunnen denken, natuurlijk.” Maar dat was wel tof want we konden erover praten. Ik bedoel, journalisten hebben hun mening. Ze schrijven dat dan allemaal op terwijl het vaak zo ongenuanceerd is, denk ik. Ja, je kan dat echt zo zwart op wit in de krant lezen. Terwijl dat allemaal veel meer kleur krijgt als je erover kunt discussiëren. We hebben er uiteindelijk een interessant gesprek over gehad, want hij stond heel open voor wat ik zei.
Word je herkend op straat?
Vinck De laatste tijd wel, ja. Vervelend. Je denkt dat je anoniem op straat loopt en plotseling blijkt dat niet het geval. Dat is heel raar. Op de universiteit krijg ik geen extra aandacht van studenten en proffen door de film. Het is wel fijn dat mensen soms komen zeggen: “Wauw, goeie film!”
Je bent in het theater- en filmwereldje opgegroeid. Kijk je er daardoor ook anders tegenaan?
Vinck Ik denk dat iedereen zich een beeld vormt van acteurs en van bekende mensen in het algemeen. Dat is normaal en dat zal ook wel bij mij zo het geval zijn. Het is vervelend dat dat beeld niet altijd met de werkelijkheid klopt. De media zijn maar iets raars. Ik ben er echt van geschrokken in hoeverre ze beslag op je kunnen leggen. Bij mij was dat slechts in beperkte mate en het viel daarom allemaal nog wel mee, maar ik kan me inbeelden dat die druk voor Hollywoodsterren soms vreselijk moet zijn. Heel dat mediacircus hoeft voor mij eigenlijk niet, maar het is onvermijdelijk. Het zou voor mij wel nooit een reden zijn om te stoppen met acteren, daarvoor ben ik te graag met film bezig.