Vorig jaar heb ik bij na vier maanden rondgedwaald (en toch ook wat gestudeerd) in Londen, maar nu vormt de Sinjorenstad weer het decor van mijn herfstavonturen. Tegen mijn vrienden kan ik weer Nederlands spreken en de tube is weer de trein geworden. Toch is het vooral de bredere beleving van de herfst en winter die verschillend overkomt en dat maakt dat ik de laatste tijd veel nadenk over hoe thuis voor mij voelt.
Op het moment dat jullie dit lezen zal Halloween opnieuw twee weken geleden zijn, en mijn ervaring tegenover vorig jaar had niet anders kunnen zijn. In Londen begonnen de gesprekken over verkleden namelijk weken op voorhand. Iedereen was volop in de halloweensfeer en op het gigantische feest waar ik terechtkwam, was er niemand die zelfs maar gedacht had aan jeans en een T-shirt. Piccadilly Circus bruiste van het leven en zoals in de films kusten mensen met gemaskerde vreemden. In België daarentegen is de halloweencultuur minder aanwezig. Wij lijken het spookfeest eerder als een excuus te gebruiken om te zuipen dan om creatief om te springen met onze outfit. Het is rustiger, maar gezelliger. Hoewel ik soms nog met heimwee terugkijk naar dat sprankelende halloweenfeest in de Engelse grootstad, is het misschien ook iets dat zijn glorie net vindt in het feit dat het slechts eenmalig was, een grootse herinnering. Hier en nu waren het kleinere feestjes, maar nog steeds vol plezier en gelach, en ook hier heb ik herinneringen opgedaan.
Het is nu ook tijd voor de kerstperiode, die in België langzaam op gang zal komen. Een flinke tegenstelling met Londen, waar ze, ten vroegste de volle vier dagen na Halloween, met grote ceremonies de uitbundige kerstdecoraties aansteken. Al midden november stond ik op kerstmarkten mijn vrienden te introduceren aan bratwurst terwijl de kerstmuziek speelde. Maar eerlijk is eerlijk: hoe leuk ik de lichtjes ook vind, tegen 25 december was ik de kerstsfeer al bijna beu. Dat was Londen: indrukwekkend en dramatisch, groot en luid. Het heeft op die manier een afdruk achtergelaten in mijn hart en nog steeds zal ik elke mogelijkheid aangrijpen om er op bezoek te gaan. Toch heeft deze herfst, een herfst met koffietjes met vrienden, een nieuwe verantwoordelijkheid als lid van de hoofdredactie van dwars, de versgebakken koekjes van mijn zusje, reallife gesprekken met mijn gezin, concerten en frietjes en de geliefde plekjes in Antwerpen, me laten zien hoe het is om me echt thuis te voelen. Ik kijk al uit naar de kerstmarkten dit jaar. Al zullen ze iets minder spannend zijn, ze zullen minstens even warm zijn. En de Belgian Chocolate die overal verkocht werd in Londen, zal nu wel zeker authentiek zijn.
- Login om te reageren