Je kent het wel, met volle moed begin je in september (weer) aan je opleiding, maar in oktober voel je de herfstblues al terugkomen. Je zucht en puft je door het semester heen en begint te twijfelen aan je studiekeuze. Hoe anders had je leven er kunnen uitzien mocht je een ander pad ingeslagen zijn? Daarom gaat dwars elke editie haar boekje te buiten en zetten we een student in een andere studierichting om daar een les bij te wonen. In deze editie neem ik, een student Taal- en letterkunde, onopgemerkt plaats in een les ‘Public Health, Policy and Practice’ uit de Engelstalige tweede master Epidemiology, gegeven door Guido Van Hal.
Enthousiast heet Van Hal ons welkom in het college en een ogenblik ben ik ervan overtuigd dat hij in het Frans doceert. Pas wanneer ik merk dat het geen Frans maar slecht Engels is, durf ik weer opkijken. Een groot kerstcadeau vult de slide en bijna vergeef ik Van Hal zijn gebrekkige uitspraak. Bijna, tot de kerstsfeer ruw verstoord wordt door een bokshandschoen in het pak en de commentaar “For the next pandemic to arrive, it is important that we…” Ondertekende redacteur schrijft deze dwarszitter snotterend in zelfisolatie en wil nog even niet nadenken over de volgende pandemie, zélfs niet als die wordt gesymboliseerd door een bokshandschoen.
Sterftecijfers in Finland, jobverlies in Zweden en protesten in China vliegen me om de oren. Een uur lang luister ik naar hoe verschillende landen het coronavirus hebben aangepakt, maar eigenlijk leer ik niets dat het nieuws me nog niet eerder leerde. Ik kan me voorstellen dat het een uitdaging is om de exacte cijfers uit het hoofd te blokken, maar ik had het niveau van een master binnen de faculteit Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen toch hoger ingeschat. Wat ik wel heb opgestoken uit de les? Van Hals dochter trok voor haar doctoraat naar Wuhan en Van Ranst heeft spijt dat hij deelnam aan een reclamespotje voor het ‘biervaccin’.
Bij een slide volgepropt met tien quotes van politici die Van Hal monotoon voorleest, verliest hij mijn aandacht. Ik laat mijn blik door het lokaal glijden. De vrouw voor mij neemt een hap van haar koekje, de man naast haar drinkt een slokje cola, oh en daar drinkt iemand icetea. Dankzij de met tekst volgepropte powerpoint zijn notities niet noodzakelijk, maar mij lijken covidstatistieken niet uitnodigend voor een hapje en een drankje. In ieder geval onthoud ik dat geneeskundestudenten snoepen in de les, je weet wel, voor de volgende keer dat mijn dokter me op mijn eetpatroon wijst.
Na een uur is het dan toch tijd voor diepgang. In groepjes van drie of vier studenten discussiëren we over de verschillende aanpakken. Zelfs wanneer enkele minuten later de prof me aanduidt om verslag uit te brengen van de discussie van mijn groepje, weet ik onopgemerkt te blijven in deze groep van elf studenten die minstens drie jaar ouder dan ikzelf zijn en al jaren studeren. Ik zou willen zeggen dat ik een schitterende kennis van epidemiologie heb, maar stel vooral Van Hals kennis van zijn studenten in vraag. Wanneer de pauze aanbreekt, maak ik me toch maar uit de voeten.
- Login om te reageren