In een door mannen gedomineerde wereld werd uit het niets een jong meisje een landelijk bekend persoon. Op haar zeventiende, in het jaar 1428, sloot ze zich aan bij het leger van Karel VII en was zij een belangrijk onderdeel van enkele militaire successen aan Franse zijde in de Honderdjarige Oorlog tegen de Engelsen. Toch was haar succes maar van korte duur. Ongeveer een jaar nadat ze de Franse legers had doen opleven, werd ze door de Bourgondiërs gevangengenomen, die aan de kant van de Engelsen stonden. Haar oude bondgenoot, Karel VII, deed geen enkele moeite om haar uit die penibele situatie te halen. Dit had tot gevolg dat de Engelsen haar uiteindelijk kochten en door een aan hen gelieerde bisschop genaamd Pierre Cauchon lieten berechten, twee jaar later eindigde Jeanne d’Arc op de brandstapel. Vandaag de dag zouden we daarover moord en brand schreeuwen, en natuurlijk moet de hele wereld op de hoogte zijn van deze ongerechtigheid. De flitsen van onze mobiele camera’s zouden als vuurvliegjes rond de sintels van het vuur dansen. Maar ja, 600 jaar geleden was de publieke opinie over de brandstapel niet zo afwijzend als vandaag. De vraag blijft dan ook: hoe zouden onze sociale media er toen hebben uitgezien?

 

 

 

 

 

 

Jean II online

 

 

Zoals de naam al doet vermoeden is deze cocktail afkomstig uit Valencia. Deze mix van cava, wodka, gin, sinaasappelsap en suiker wordt in het Nederlands vertaald als ‘Valenciaans water’. Of het ook zo lekker is als de combinatie doet vermoeden? Probeer het snel uit!

Door de makkelijke verhoudingen en het beperkt aantal ingrediënten, is deze cocktail perfect in grote hoeveelheden klaar te maken voor een toffe poolparty of leuk kotfeest. Afhankelijk van welke smaak je verkiest zijn de verhoudingen ook heel eenvoudig aan te passen. Gebruik bij voorkeur vers geperst sinaasappelsap voor dit recept.

Ingrediënten

1 fles Cava (700ml)
300ml (vers geperst) sinaasappelsap
100ml Wodka
100ml Gin
Suiker (naar smaak)
Citroen

Bereiding

1. Pak een groot cocktailglas en maak het randje nat met een beetje water.
2. Duw het glas in een laagje suiker zodat het bovenaan een mooi suikerrandje krijgt.
3. Giet de cava, het sinaasappelsap, de gin en de wodka samen.
4. Roer en zet het mengsel in de koelkast.
5. Serveer de cocktail koud.
6. Voeg eventueel nog enkele ijsblokjes toe.
7. Steek op het glas een partje citroen of sinaasappel ter versiering.
8. Roer met een herbruikbaar roerstokje.
9. Smakelijk!

Zet die zonnebril op je gezicht, leun achterover en geniet!

Benieuwd naar de cocktails Tinto de Verano, Rebujito, Calimocho, Sol y Sombra en hun betekenis? Lees dan zeker de andere artikels in de rubriek how to: Spaanse cocktails!

1 x purist

Er valt geen gang in te slaan in de R-blok van de Stadscampus zonder een hoop kunst te zien. Dat is de charme van het gebouw vind ik zelf altijd als ik in mijn karakteristieke haast en spoed doorheen de gangen been. Overal hangt er wel iets. Waar het overweldigend zou moeten overkomen, dat chronisch gebrek aan kale muren, doet dat het op de een of andere manier niet. Misschien heeft dat te maken met het feit dat niet elk kunstwerk dat er hangt een kleurrijke stormloop voor het oog is waar ik vijf uur naar zou kunnen kijken zonder alles gezien te hebben. Zulke werken mogen er natuurlijk wel zijn — Museum op Schaal 1/7 zal altijd een fascinerende verzameling voor me blijven — maar juist de afwisseling maakt het intrigerend. Zo’n kunstzinnige stilte voor de storm is 13 x zwart van Gaston De Mey, gemaakt in 2000.

De Mey woonde en werkte in Eeklo, maar is in 2015 gestorven. Als persoon stond hij bekend als een einzelgänger, als kunstenaar als iemand die zijn oeuvre in de diepte uitbouwde in plaats van in de breedte. Aanvankelijk schilderde hij figuratief, waarmee bedoeld wordt dat hij herkenbare voorwerpen schilderde. In Antwerpen bloeide de avant-gardekunst in de jaren 1960 op, die De Mey inspireerde. Aan het einde van datzelfde decennium koos hij bijgevolg resoluut voor abstracte kunst in een nieuw medium, namelijk structuren met letters. De 26 tekens van het alfabet ontnam hij hierdoor van hun oorspronkelijke functie en recycleerde hij als plastische elementen in zijn kunst. Qua kunststroming valt hij zeker te categoriseren als een asceet, dus het verbaast niet dat hij deze structuren volgens rigide principes heeft uitgewerkt. Zijn kunst puurde hij uit tot de essentie.

13 x hopen

Onze universiteit heeft een reeks van dertien schilderijen van De Mey in de R-blok hangen. Elk schilderij bestaat uit de letters van plaatsen waar in de twintigste eeuw dramatische gebeurtenissen hebben plaatsgevonden. Deze plaatsen zijn Auschwitz, Bangladesh, Dresden, Goelag, Hiroshima, Ieper, Jeruzalem, Phnom Penh, Rwanda, Sarajevo, Soweto, Tsjnernobyl en Wounded Knee. De letterstructuren zijn opgebouwd volgens de rorschachtest: de verticale as verdeelt het geheel in twee helften die elkaar perfect weerspiegelen. De betekenis achter de schilderijen houdt een aanklacht tegen zinloos geweld in, stil sprekend uit de weerkaatsende letters.

Een rorschachtest werkt omdat mensen de neiging hebben om hun gevoelens en ervaringen te projecteren op de beelden die ze zien. Een klassieke rorschachtest hanteert inktvlekken voor dit procedé, maar De Mey duwt onze hersenen meer een richting op door de letters te gebruiken die hem kenmerken. Uit het werk spreekt rust, een vrede die de vorige eeuw niet altijd evident is gebleken. Als ik ernaar kijk, iets te lang volgens mijn haast en spoed, geboeid door de simpliciteit die een storm van wensen ontketent, wil ik er alles aan doen om die vrede te behouden.

We zijn overigens al ervaren in het aanbieden van een helpende hand voor de student met rugproblemen. Waar de vorige oefeningen redelijk uitdagend waren, komen we nu met twee hele simpele oefeningen die veel minder inspannend zijn, maar daardoor niet minder efficiënt. Het gaat om de hanging loose en de deep squat met de voeten plat op de grond.

Allereerst de hanging loose. Zoals de naam al zegt, en zoals je wellicht al geraden had, gaat deze oefening erom dat je los hangt. Grijp je vast aan een dwarse balk of stang en laat de zwaartekracht voor je werken. Hierbij is het zaak dat je volledig ontspant. De enige spanning op je spieren bevindt zich in je handen en in je onderarmen. Wanneer je net begint met deze oefening, zul je merken dat juist die spieren nog niet helemaal on point zijn. Als je dit elke dag oefent zul je merken dat het steeds makkelijker wordt om verticaal te hangen.

gezonde rug en levensstijl

Dan volgt de deep squat met de voeten plat op de grond. Hier heb je je waarschijnlijk ook al een beeld bij gevormd. En misschien dat je nu tegen jezelf zegt: ‘Maar die kan ik niet!’ Dan hebben we een verrassing voor je: iedereen zou deze houding moeten kunnen aannemen. Ons lichaam is daar namelijk voor gebouwd. Het vervelende is alleen dat onze zitcultuur de kracht, mobiliteit en flexibiliteit van onze heupen flink heeft doen afnemen. Niet getreurd overigens, in onderstaande video – die speciaal ter ondersteuning van dit artikel is gemaakt – worden er nog een aantal tips gegeven voor het uitvoeren van de deep squat hold.

De kracht van deze oefeningen zit hem juist in hun eenvoud. Dat maakt dat je er niet speciaal voor naar de sportschool hoeft, en zelfs het studeren niet voor langere tijd hoeft te onderbreken. In Antwerpen zijn voldoende bouwsteigers en hekken met dwarse balken waar je aan kunt hangen. Evenals op de tram of de bus, waar je in het beste geval dus ook niet meer gaat zitten. Neem een boek in je hand, ga in deep squat positie en lees tenminste een bladzijde van begin tot eind. Met deze oefeningen kom je ongetwijfeld zonder rugproblemen de blok door, mits je ze elke dag doet. Blijf ze ook daarna doen, zodat je rug en lichaam in shape blijven. In het meest ideale geval voorziet Study 360 op elke studeerlocatie een pull up mate.

Voordat we in het oneindige zwarte internet-gat duiken, nog even wat meer achtergrondinformatie, uiteraard gekopieerd van het facebook-profiel van de groep. De naam is afgeleid van Ned Ludd, naar verluidt een textielarbeider die in een vlaag van woede twee mechanische weefgetouwen vernielde. De pretentie dat technologische ontwikkeling leidt tot structurele toeneming van de werkloosheid, de zogenaamde “Luddite fallacy”, was een speerpunt in hun rebellie tegen de hoge piefen onder hun ronkende fabriekstorens. De realiteit was echter taaier. Banen verdwenen niet, maar evolueerden. Er kwamen ineens treinrails die onderhouden moesten worden, naast steeds complexer wordende machines die een opgeleide techneut nodig hadden om gerepareerd te worden. Ondertussen waren deze ontwikkelingen en de discussie erover natuurlijk overal te vinden op sociale media, of, nou ja, in dit artikel dan.

Tinto de verano is een cocktail gemaakt op basis van rode wijn en limonade. Tinto wijst hier op de kleur van rode wijn. ‘Een glas rode wijn’ is in de Spaanse vertaling namelijk ‘un vino tinto’. Verano is Spaans voor zomer. Vrij vertaald betekent de naam van deze cocktail dus ‘Rode zomer’.

Door de makkelijke verhoudingen en het beperkt aantal ingrediënten, is deze cocktail perfect in grote hoeveelheden klaar te maken voor een toffe poolparty of leuk kotfeest. Afhankelijk van welke smaak je verkiest zijn de verhoudingen ook heel eenvoudig aan te passen.

ingrediënten

• Rode wijn
• Limonade (Fanta, Sprite, Freeway, Bitter lemon, 7-up, etc.)
• Citroen
• Sinaasappel
• IJsblokjes

bereiding

1. Pak een groot cocktailglas en vul het met enkele ijsblokjes.
2. Vul het glas voor 1/3 met rode wijn.
3. Vul de rest van het glas bij met de limonade naar jouw keuze.
4. Voeg enkele partjes citroen en sinaasappel toe.
5. Roer met een herbruikbaar roerstokje.
6. Smakelijk!

Zet die zonnebril op je gezicht, leun achterover en geniet!

Benieuwd naar de cocktails Agua de Valencia, Rebujito, Calimocho, Sol y Sombra en hun betekenis? Lees dan zeker de andere artikels in de rubriek how to: Spaanse cocktails!

Als we in de beeldende kunst denken aan trappen, dan denken we meteen aan de Nederlandse kunstenaar Escher met zijn lithografie Relativiteit. In dit werk lopen trappen alle kanten op en speelt hij met drie zwaartekrachtbronnen, wat voor een optische illusie zorgt. Als toeschouwer kijken we in een ruimte waarin diverse figuren een idyllische gemeenschap vormen. De binnenruimte is koel en gevuld met schaduw. Enkel door de aanwezigheid van een natuurlijke lichtbron valt er licht binnen. Vanop de binnenplaats kunnen we door openingen een glimp opvangen van de buitenwereld, waar de zon volop schijnt en ons uitnodigt een kijkje te nemen in de tuinen die net aan ons zicht worden onttrokken.

onzichtbaar

Het schilderij Blok-C van Roger Wittevrongel op de tweede verdieping van gebouw C - hoe ironisch - wekt nog meer dan Relativiteit onze nieuwsgierigheid naar dat wat juist niet te zien is. Onze blik reikt omhoog over de witte treden, die net niet horizontaal afgelijnd zijn met de bladrand om zo dimensie te creëren, naar een doorgang en een raam waar we een monochrome blauwe lucht te zien krijgen. Boven de doorgang hangt een bordje met in zwart gedrukte letters de titel van het werk. Anders dan bij Escher gaat het hier niet om op-art en het weergeven van een omgeving, maar om een sober selectief gekadreerd deel van een ruimte, vermoedelijk een stadion dat als impressie dient van het geheel. Door deze keuzes te maken elimineert Wittevrongel alle, volgens hem, overbodige elementen van het doek. Ondanks die eliminatie is dat wat niet zichtbaar is juist hetgene wat onze aandacht trekt. Met de weinige informatie die we wel krijgen vormen we elk een eigen puzzel. Waar zou dit kunnen zijn? Ligt er achter deze muur het Elysion, zoals bij Escher lijkt te blijken? En wat ligt er dan achter ons? Zijn er mensen aanwezig die buiten beeld vallen? Vraag na vraag popt in ons op. De een al dan niet wat diepzinniger dan de ander.  

aandacht te kort

Wat ook zeer uitzonderlijk is, is het naambordje “Blok-C”. Dit eist heel wat aandacht op . Niet veel kunstenaars zullen ervoor kiezen om effectief een woord zo uitdrukkelijk op hun schilderij te zetten. Simpelweg omdat het totaal geen meerwaarde geeft aan de meeste beelden en omdat woorden, zoals reeds vermeld, veel attentie vragen van de kijker. Hierdoor lijkt de rest bij wijze van spreken achtergrond te worden. Het woord wijst er nogmaals op dat de maker zich in een groter complex begeeft dan hij laat blijken en een deel van een district, in dit geval C, kiest weer te geven. De omgeving lijkt bijna klinisch wit te zijn, waardoor soberheid meteen opvalt en in contradictie lijkt te staan met zijn omgeving. We kunnen veronderstellen dat dit een soort stadion moet zijn, of in ieder geval een openbare ruimte. Wat dus wil zeggen dat er van tijd tot tijd heel wat mensen over de vloer, in dit geval trappen, komen. Zeg nu zelf, drukke plaatsen gaan niet erg goed samen met klinische omgevingen.

hyperselectief

Afgeleid van al het bovenstaande: kadrering, tekst, de klinische soberheid,…, Is het niet vreemd te mogen veronderstellen dat de nu 86-jarige zich baseerde op een foto, die hij mogelijk wat gestileerder afbeeldde, om zo een vlakker en meer geometrisch effect te bekomen. Wittevrongel evolueerde via een gevarieerde abstractie naar een realistische stijl die bij sommige critici als hyperrealisme wordt beschreven, maar daar ben ik het persoonlijk niet mee eens. Zijn werk komt in de buurt, maar is nog lang niet hyperrealistisch. In zijn oeuvre komen we interieurs, exterieurs en stillevens tegen, maar ook vrouwelijke naakten komen uitgebreid aan bod. Vaak worden ze onherkenbaar afgebeeld door, net als in dit werk, fragmentarisch op het doek te worden gezet. Ze worden afgebeeld als object, wat hun menselijkheid in vraag stelt en waardoor hun relatie ten opzichte van hun omgeving verandert.

frustratie

Naar mijn persoonlijke opinie vind ik dit werk verschrikkelijk. Een woord zo vetgedrukt en aanwezig, in de hoek van een schilderij geduwd, maakt het geheel erg zwaar. Ondanks dat het een licht en sober werk is of, welja, had kunnen zijn. De kadrering frustreert me langs alle kanten. Het is alsof er een schilderij scheef hangt en je het uit beleefdheid niet recht kunt hangen. Daarnaast vind ik de onderwerpkeuze niet zo markant. Over het algemeen is het interessanter je gedachten te focussen op dat wat net niet zichtbaar is. Het is alsof we een begin krijgen en zelf het onbekende moeten bij fantaseren. Een beetje zoals dat we een puzzelstukje vinden en enkel kunnen raden naar het hele plaatje. Maar natuurlijk: smaken verschillen! Anderzijds wekt het wél heel wat op bij de toeschouwer. Alleen jammer dat dat bij mij vooral frustraties zijn en wat nieuwsgierigheid naar het onbekende van deze sobere, vervelende, selectie.

Wie geïnteresseerd is in meer werken van Wittevrongel kan altijd terecht op zijn website: www.rogerwittevrongel.be

1. Sziget, Hongarije

7 - 13 augustus

Werchter waant zich al jaren exclusief met die ene dag extra. Op Obudá-eiland lachen ze ons uit: zeven dagen godverdomme, en geen dag minder! Een eiland vol vrijheid op de Donau, stromend door het bruisende Budapest. Leef je uit in de hoofdstad van Oost-Europa.

Qua muziek is er voor ieder wat wils. Smerige trap, keiharde techno of obscure balkansbeats tot in de vroege uurtjes, iedereen kan er muzikaal bevredigd worden. Verwacht je tevens aan een even gevarieerd publiek: van internationale millenials tot lokale vijftigers, er zit vast iets bij wat jou kan smaken. 

Naast ontelbare soorten muziek is er elke dag yoga, dans en zowat elke workshop die je maar kunt bedenken. Mocht je jezelf dan nog vervelen is er een theatergezelschap, circus en Hongaarse volkspelletjes. Voor een halve liter bier betaal je iets meer dan een euro. Tip: laad je totebag vol met bier, als je de hele dag wil kamperen aan de mainstage voor je favoriete artiest. 

Voor de ultieme festivalervaring kun je er een party train naartoe nemen, waarop het feest al stevig wordt ingezet; all aboard! Je kunt natuurlijk ook vliegen naar Budapest of eindelijk met je maten op roadtrip gaan. Aan jou de keuze.

2. Dimensions Festival, Kroatië

28 augustus - 1 september

Hou je van elektronische muziek maar vind je de mainstage van Tomorrowland maar bagger, dan is Dimensions wat voor jou. Op underground techno of opzwepende detroit house, dansen zul je. In se hoef je niet eens een voorliefde te hebben voor digitale deuntjes. Je kunt er relaxen op het strand, rondvaren op bootjes in een nationaal park, of mysterieuze forten verkennen. Boek snel je erg betaalbare ticket, voor de laatste versie van dit festival op deze onwaarschijnlijke locatie. 

Als de muziek of de feeërieke locatie je niet kunnen verzadigen, neem dan eens een kijkje in Pula, de parel van Istrië. Hier vindt ook het openingsspektakel plaats in een tweeduizend jaar oud amfitheater. Geen grap. Dit jaar mogen onder meer Anderson Paak en Jeff Mills je zomer vervolmaken tijdens het openingsconcert. 

De podia zijn niet te evenaren, in the moat kolkt de bas tussen torenhoge muren in, wat voor een belachelijk goed geluid zorgt. In the ballroom kun je met tachtig mensen genieten van een ronde betonnen ruimte, waar je aan het einde van het optreden met iedereen in de kamer gedanst hebt, of dat nu wel je bedoeling was of niet. In ondergrondse tunnels van het fort bevindt zich zero strasse, waar meesters zoals Mala en Blawan je mee de duisternis in sleuren. Als je meer voor de open lucht te vinden bent, kun je op the beach je draai wel vinden, of aan dek van een van de party boats. Waar wacht je nog op?

3. Waking Life, Portugal

14 - 19 augustus

Als je graag deel wil uitmaken van een kleiner festival waar niet alleen muziek op de voorgrond staat, kan Waking Life je laten ontwaken in een nieuwe wereld. Het is een plek waar creativiteit zijn thuis vindt. Liefde voor de aarde, voor kunst en voor elkaar staat centraal. Om deze magische sfeer te waarborgen, wordt het aantal tickets laag gehouden, zodat je geen energie moet verspillen aan in de rij staan. 

Het festival wordt gehouden in Crato, in het Zuid-Westen van Portugal. Temperaturen kunnen hier hoog oplopen, maar iedereen zorgt goed voor elkaar en daarnaast kun je afkoelen in een idyllisch meer. Naast alle indrukwekkende kunstwerken en een even imposante line-up, is vooral het gemeenschapsgevoel erg bijzonder. De betere experimentele elektronische muziek is hier te vinden zoals die van Nathan Fake of Stavroz. 

Verantwoordelijkheid voor je eigen afval en je sociale rol in de maatschappij worden hoog in het vaandel gedragen. Je zal zonder twijfel mensen ontmoeten waar je urenlang mee kan praten over het leven, samen dansen tot jullie voeten pijn doen en frisse pinten delen onder de sterrenhemel. Geniet van Waking Life.

Calimocho – ‘Kalimotxo’ in het Baskisch –  is een cocktail gemaakt op basis van een 50/50-verhouding rode wijn en cola. Dit drankje wordt voornamelijk gedronken tijdens festivals in het Baskenland. Het gerucht gaat dat de mix is ontstaan na een poging om de slechte kwaliteit van de rode wijn te camoufleren.

Door de makkelijke verhoudingen en het beperkt aantal ingrediënten, is deze cocktail perfect in grote hoeveelheden klaar te maken voor een toffe poolparty of leuk kotfeest. Afhankelijk van welke smaak je verkiest zijn de verhoudingen ook heel eenvoudig aan te passen.

ingrediënten

• Rode Wijn
• Cola
• Citroen
• IJsblokjes

bereiding

1. Pak een groot cocktailglas en vul het met enkele ijsblokjes.
2. Vul het glas tot halverwege met rode wijn.
3. Vul de rest van het glas aan met cola.
4. Voeg, naar smaak, nog een partje citroen toe.
5. Roer met een herbruikbaar roerstokje.
6. Smakelijk!

Zet die zonnebril op je gezicht, leun achterover en geniet!

Benieuwd naar de cocktails Agua de Valencia, Rebujito, Tinto de Verano, Sol y Sombra en hun betekenis? Lees dan zeker de andere artikels in de rubriek how to: Spaanse cocktails!

1. elven voor twaalven

Deze Belgische podcast volgt het Dungeons & Dragons-avontuur van vier personages en een gast, zorgvuldig uitgestippeld door de getalenteerde Dungeon Master. Een heerlijk stukje escapisme van eigen bodem. Inmiddels hebben de spelers van de tabletop RPG zich al twee seizoenen en één losstaande aflevering lang in duizenden bochten gewrongen, met succes: onlangs namen ze de eerste Elven Voor Twaalven live-aflevering op in Gent. Elke twee weken komt er op maandag een nieuwe aflevering uit.

Klik hier om te luisteren (ook te beluisteren op Spotify, Apple Podcasts of je andere favoriete podcast-app).

2. vuile lakens

Even naadloos overschakelen van fantasy naar de moderne westerse maatschappij. In Vuile Lakens breken Heleen Debruyne en historica Anaïs Van Ertvelde de taboes open rond seks, het vrouwelijke lichaam en "alles waar je in keurig gezelschap niet durft over te praten". Daarvoor maken ze gebruik van hun expertises  – cultuur en geschiedenis – die ze feilloos vervlechten met hun eigen ervaringen. Een verfrissende insteek in een veelal mannelijk gedomineerd medium. De podcast omvat dertien afleveringen van verschillende lengtes, wat ze perfect maken als blokpauze. Als je het toch wat internationaler en explicieter wilt aanpakken, kan je ook eens een auditief kijkje nemen bij Guys We F****d (vul dat laatste gerust in hoe je zelf wilt). 

Klik hier om te luisteren. 

3. nerdland

Wel zin om bij te leren, maar heeft het vrouwelijke lichaam dankzij Vuile Lakens geen geheimen meer voor je? Dan is er Nerdland. Gerenommeerd nerd Lieven Scheire gidst er zijn luisteraars samen met afwisselende co-presentatoren door een maandoverzicht van wetenschappelijke ontwikkelingen. Mag het nóg specifieker? Dan is er Moules de Geek, waarin hij het met gasten over één onderwerp heeft. Passeerden onder meer de revue: de cochleairimplantaatbeschermhelm en de ondertitelvoorleesmachine. Nerdland komt maandelijks uit, Moules de Geek ligt al even stil. 

Klik hier om te luisteren  (ook te beluisteren op Spotify, Apple Podcasts of je andere favoriete podcast-app).

4. mij gedacht

FC De Kampioenen afgezaagd? Mij(n) Gedacht! In deze podcast wordt elke aflevering van FC De Kampioenen op hilarische wijze door de mangel gehaald. Drie mannen bespreken er tussen de drie à vier uur lang een aflevering, al wordt er meer gezeverd dan besproken. En nog meer gelachen dan gezeverd. Of zoals iemand het in de reviews van Apple Podcasts perfect formuleert: "Satirisch goud, De Ideale Wereld van de podcasts".

Klik hier om te luisteren (ook te beluisteren op Apple Podcasts).

5. welcome to the AA

Alex Agnew doet wat hij het beste doet, maar dan in een ander jasje. In Welcome To The AA nodigt hij altijd een gast uit om er gemiddeld anderhalf tot twee uur mee te babbelen. Denk aan namen als Gert Verhulst, Urbanus, Geert Hoste of Dvtch Norris, maar ook aan bijvoorbeeld Maarten Boudry. Van alle opgelijste podcasts geeft deze het vaakst het gevoel alsof je toevallig bij héél grappige en vlotte mensen in de woonkamer zit. En dat elke week, ondertussen al een jaar lang. Denk trouwens maar niet dat Alex Agnew iets aan zijn Antwerpse klanken verandert, dus helemaal perfect als je even heimwee naar je studentenstad voelt.

Klik hier om te luisteren (ook te beluisteren op Spotify, Apple Podcasts of je andere favoriete podcast-app. Te bekijken op YouTube).