01/05/2002
🖋: 
Auteur extern
MG

Jawel, het bestaat echt: het studentenmuseum. *** Initiatiefnemers willen de band met het gehele studentengebeuren levendig houden! *** Zie voor meer info: www.mota.org. *** Tegenwoordig worden kinderen helaas steeds vaker als soldaten in conflicten ingezet. *** Wat een kindsoldaat precies is, kan je uitvinden op de tentoonstelling ‘Oorlog is geen kinderspel’, Vredescentrum, Lange Gasthuisstraat 29 (Antwerpen). *** Moeidu geeft in mei nog twee gratis lezingen. *** De eerste is op 8 mei (20.00u, UFSIA, lokaal R 008): Guido van Heeswijck: postmodernisme versus democratie. *** En op 14 mei: Maurice Adams: westerse waarden: relatief of universeel? Een voorbeeld aan de hand van het mensenrechtendiscours. *** Helemaal anders is het punkfestival ‘Punkaholic’ dat op 11 mei in Hof ter Lo zal plaatsvinden (20.00u). *** Optredens van o.a. Anti Nowhere League, UK Subs en Funeral Dress. Zie ook www.ccluchtbal.org



cultuurstrookje
01/05/2002
🖋: 
Auteur

Naar aanleiding van de heropening van het nieuwe interactieve diamantmuseum zijn er in Antwerpen tijdens het weekend van 25 en 26 mei tal van festiviteiten.

Gedurende heel het weekeinde, vanaf vrijdagavond om acht uur, spelen speciaal voor de gelegenheid diamantklassiekers in de UGC Cinema’s.

 

Levende diamantjes

Op zaterdag is de Zoo the place to be voor Afrikaanse, Libanese, Indische en natuurlijk Joodse muziek en hapjes, als symbool voor de culturen die het meest betrokken zijn bij de diamantnijverheid. Om half vier vertrekt een feestelijke parade aan het voormalige diamantmuseum in de Lange Herentalsstraat naar het Astridplein. In deze stoet zullen naast Vlaamse sterren levende “diamantjes” meestappen. Om vijf uur is dan het moment aangebroken waarop het nieuwe museum officieel geopend wordt, en een uur later is de hal van het centraal station in handen van de VTM-soapband. ’s Avonds is er vanaf tien uur een gratis (!) fuif met Dieter Troubleyn, waarbij natuurlijk de noodzakelijke drank voorzien is.

 

Het ECC tennisracket

Op zondag kan het grote publiek het museum bezoeken. Terwijl je door het museum loopt kan je met een diamantenkaart en een audiogids ontdekken hoe jouw diamant geproduceerd wordt, en je kan er vanzelfsprekend ook staren naar echte diamanten, waaronder het overbekende ECC tennisracket. Ook wordt – wederom interactief – uitgelegd hoe de waardevolle steentjes nu eigenlijk ontstaan en ze bewerkt worden met de modernste technieken. “Een totaalbelevenis met film, geluid, personages en schitterende collectiestukken dompelt de bezoeker onder in de wereld van de fascinerende schittering, eeuwenoude mystiek en hedendaagse technologie.”

 

 

Meer info op www.diamantmuseum.be of op het nummer 03/202 48 96. Diamantfestival, 25 en 26 mei 2002.



01/05/2002
🖋: 

Omwille van ecologische overwegingen zal deze irrealistische, irrelevante bladvulling voor de laatste maal worden afgedrukt. Zo heeft u het gewild en u heeft gelijk. Deze bladzijde zal in de volgende Dwarsjes als een soort in memoriam en tevens als een stil protest tegen een te milieuvriendelijke samenleving ostentatief blank blijven. Het ondankbare UA publiek groetend, tekenen wij hoogachtend.

Toen de boordradio, zoals immer afgesteld op Antigoon, meedeelde dat de Strangers zich aan het opladen waren voor hun laatste coup de poing, stokte zelfs het getater van La Esterella. De kers op de zalmneus van de Antwerpse Jetset zou niet aanwezig zijn op het euthanasiefeestje van de Strangers, maar zou zich wel onnoemelijk belachelijk maken in een mondain Zwitsers oord. Veel beraad was er onder de bemanning niet nodig om tot de conclusie te komen dat de lokroep van de Groenplaats, de Meir, de Keyserlei… te sterk was om aan te weerstaan. Ook al zou dit betekenen dat ze Ilse Demeulemeester voor niets hadden opgeofferd. (Ilse moest uit het vliegtuig springen met een compilatie van de lingerie van Leona Detiège als parachute.

 

Helemaal tot het thuisfront zou de Sabenakist het niet rekken, maar volgens de whiskyndige berekeningen van Fred Chaffaert, zouden ze voet aan wal kunnen zetten in het land van Maas en Waal. De terugkeer werd tot in de puntjes voorbreid om zeker tijdig in Antwerpen te arriveren. De grote middelen werden ingezet: een HST zou worden ingelegd op de IJzeren Rijn. Vooruitziend als de aanwezigen waren, werd geopperd dat deze spoorlijn misschien ietwat in onbruik zou kunnen geraakt zijn.

 

Geen probleem: ze hadden namelijk het geluk om het via hun connecties voor elkaar te krijgen dat de Nederlandse para’s er in een mum van tijd voor zouden zorgen dat de treinrit in alle veiligheid kon geschieden. Ze zouden als het ware omsluierd worden door een cordon sanitair waar geen rund gezond doorheen zou raken. Niet uit een fundamenteel wantrouwen voor de entourage van Jantje Smit, maar omdat de voltallige Nederlandse regering zich hoofdelijk verantwoordelijk had gesteld voor deze operatie, werd toch nog gezocht naar een alternatief waarnaar kon worden teruggegrepen mochten de grote Weldoeners Kapaciteits ambities niet worden ingelost. Op de Deutsche Gründlichkeit, daar kan een mens op bouwen. Hoewel de Duitse bouwindustrie tegenwoordig angstig Holz vasthoudt.

 

Toegegeven, zo nu en dan werpen we wel eens een jaloerse blik naar de authentiek gebrachte Kirtcherige media, maar ook hier bedriegt de schijn. De continuïteit van mogelijke vluchtroutes aldaar was dus überhaupt evenmin verzekerd. Ook Luxemburg leek geen optie, aangezien Frank Verstraeten er toch niet aan zijn geblokkeerde billions kon. Als ze de wind in de rug hadden en nog een persoon zouden weten buiten te werken, dan werd La douce France natuurlijk een mogelijke bestemming. En wie tekent er nu niet voor de fraternité van Le Pen…



01/05/2002
🖋: 

Het softwaresysteem van de UA bibliotheken wordt uitgebreid. Eind 2002 kan je hier zowel de openbare bibliotheken als de bibliotheken van de UA raadplegen. *** Het idee bestaat zelfs om hier ook boekencollecties van musea, het stadsarchief en heemkundige kringen in op te nemen. *** De nieuwste brochure van Jobwerking is beschikbaar op www.studiant.be/jobwerking *** Hierin vind je alles (rechten en plichten) wat je moet weten voordat je aan de slag gaat! *** Wisten jullie dat de helft van de eerstejaars er nog voor het einde van het eerste jaar de brui aan geven? *** Dit blijkt uit een onderzoek van de KUL en VUB (1999-2000). Gelukkig begint 85% het jaar daarop met een nieuwe opleiding. *** Hoe is je Frans? Ik waag mij er nu niet aan, maar als het aan de vereniging Prolingua ligt, moeten we een betere kans “krijgen” om de tweede taal te leren: met cursussen in Vlaanderen in het Frans en in Wallonië in het Vlaams (binnen het onderwijssysteem) moet onze talenkennis opgeschroefd worden. *** Helaas, Marleentje gaat niet akkoord. *** Jullie herinneren je het Bologna-onderwijsakkoord waarschijnlijk nog wel: nieuw systeem en nieuwe titels. *** Zie je het dan niet zitten om voor een mastertitel door te studeren, dan kun je er gewoon één kopen in Nederland, bij DBA-Intermediair. *** Daarnaast kunnen ook beroepsdiploma’s, bachelors, doctoraten en Ph.D-graden gekocht worden. *** Prijzen liggen tussen 1290 en 2268 euro. Er is dus nog hoop! *** In Colorado wordt de biertraditie beter gewaardeerd dan hier. *** Voor de beoefening van je favoriete hobby (of sport, zoals je wil) kan je namelijk studiepunten behalen. *** Via een, overigens gratis, cursus maak je jezelf meester van ‘het bierbrouwen’ en verdien je tegelijkertijd punten voor je eindbeoordeling. *** Dat lijkt me nu een briljant nieuw idee om bij je eigen onderwijscommissie te deponeren! *** In Amerika wordt hard gewerkt aan de MTV University. *** Bedoeling is dat studenten een 24-uursservice in cafés en woonhuizen ter beschikking hebben. *** Met programma’s als ‘Jackass’ zal MTV haar steentje bijdragen aan de ontwikkeling van studenten. *** Naast bierbrouwen is dit idee nummer twee misschien? *** Al last van stress en faalangst voor de aankomende examenperiode? *** Luister dan eens naar relaxatie-CD van studentenpsycholoog Vincent Willemeyns (Hogeschool Gent). *** Speciaal voor studenten dus!



editoriaal
01/04/2002
🖋: 

Er worden veel woorden vuil gemaakt aan het fenomenale gebrek aan maatschappelijke betrokkenheid van de studenten: we komen niet meer op straat en we denken alleen maar aan de frivolere uitspattingen des levens. Meestal zijn die klagers zelf studenten. Ze zijn blijkbaar de mening toegedaan dat ze door dat gezeur een positieve stimulans geven aan zij die écht op zoek zijn naar een vruchtbare omgeving voor hun sociale en culturele ontwikkeling. Woorden zijn tot veel in staat, laat ze dan ofwel uit het hart komen, ofwel gewikt en gewogen zijn. Oeverloos gelul is hermafrodiet.

In het allereerste nummer van dwars, dat in november uitkwam, ontkende de rector-voorzitter dat de Universiteit Antwerpen slechts een provincie-universiteitje is. Ikzelf heb hier echter lange tijd rondgelopen met een onvoldaan gevoel, op zoek naar die universele geest die elke bewogen student met zich mee zou moeten dragen. Je gaat me niet horen beweren dat ik hem gevonden heb, maar ik merk vorderingen. Ik verklaar me nader.

 

Vooreerst heeft de hoogstnoodzakelijke eenmaking van de UA daar veel mee te maken. De splitsing van kandidaats- en licentiaatsstudenten, met daartussen een kloof van een half uur fietsen, is nefast voor de studiegeest. De campus Wilrijk (we noemen die voorlopig nog UIA) werd de nieuwe academische thuis van studenten die net in het centrum (UFSIA) of op de Groenenborger- of Middelheimcampus (RUCA) hun draai hadden gevonden. Er zal nog veel verhuisd moeten worden, zeker bij de wetenschappen en de geneeskunde waar dit niet vanzelfsprekend is, maar de evolutie is alleszins uiterst positief. Ook de stad draagt haar steentje bij. De wens om van 2004 het Jaar van de Student in Antwerpen te maken, heeft een krachtig potentieel. De ambities zijn er wel: zo wil men in het centrum de studentenbuurt beter uitbouwen. Dat zal nodig zijn als tegen dan zestig procent van de UA-studenten in datzelfde centrum les volgen. Hopelijk loopt die doorgedreven samenwerking tussen universiteit en stad niet op een sisser af.

 

Initiatieven moeten nog altijd van studenten zelf komen. En dat gebeurde en gebeurt ook. Als ik iets geleerd heb van mijn onvoldaan gevoel, is dat ik beter had moeten zoeken. En minder had moeten klagen.



01/04/2002
🖋: 

Een tijdje geleden kregen we een oproep van Katrijn Putteneers. *** Zij daagt iedereen, die iets in en rond de UA publiceert (inclusief dwars), uit om dat volledig in ons allereigenste taaltje, jawel het Nederlands, te doen. *** En wat blijkt, dat is ‘pretty diffiult’. *** Maar een poging kan geen kwaad. Dus, good luck to everybody!!! *** Om tegelijkertijd al die Engelse termen beter te begrijpen kan je de nieuwe site van Oxford University Press eens raadplegen – waaronder The Oxford English Dictionary. *** Definities, feiten, vertalingen en citaten in overvloed. *** Je zal er wel iets voor over moeten hebben, want de informatie is niet gratis: www.oup.co.uk. *** Versta je onder leuke tijdsbesteding toch iets anders en ben je een beetje beperkt in je budget, probeer dan eens een diner voor slechts 5,21 euro! *** Dat kan namelijk in La Cuisine. *** Door hier je eten te verorberen, steun je tevens studenten uit kansarme gezinnen die via een leerwerkproject bij het restaurant aan de slag zijn gegaan. *** Adres: Kloosterstraat 5, 2000 Antwerpen, tel.: 03-2264271. *** Open op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag, 17-20 u. *** Fans van Harry Potter en Lord of the Rings: opgelet! *** Het is de hoogste tijd om naar Australië te verhuizen, want daar kun je aan de Universiteit van Adelaide aan je nieuwe studie beginnen: tovenarij, hekserij en sjamanisme. *** Opgeruimd staat netjes! *** Pim Fortuyn zal opgelucht zijn. *** Nee, hij is geen racist, geen fascist en wil niet met Filip Dewinter geassocieerd worden. *** Een partijprogramma heeft hij wel (zo oordeelt ook het NRC-Handelsblad), alleen kent hij het zelf nog niet. *** In zijn leidraad voor een Leefbaar Rotterdam (zijn eigen partij) pleit hij dan ook voor meer blauw op straat: ‘net als de andere partijen wil Leefbaar Rotterdam meer blauw op straat.’ *** Toch, in een interview met het Rotterdams Dagblad is hij van een andere mening: ‘maar de oplossing zit ‘m niet in meer blauw op straat, zoals andere partijen roepen.’ *** Lees na op www.leefbaarrotterdam.nl en www.rotterdamsdagblad.nl. *** I rest my case. En beloofd, de volgende keer zal laatste in correct Nederlands zijn. *** Over talen gesproken. *** Een van onze eindredacteurs gooide seconden voor de deadline volgende tekst binnen. *** “Ik zou nog even een voor mij heel heet hangijzer willen aanraken, waar ik in dwars 5 absoluut en unbedingt een artikel wil over brengen.” *** “Eigenlijk zou er ook reeds in dwars 4 nog 44 karakters moeten komen over het nieuwste plan van ons Marleentje.” *** “Wir wollen Deutschunterricht auf der Schule.” *** In ons volgende, en laatste nummer dit academiejaar, klaarblijkelijk ongetwijfeld meer daarover.



Klacht in verband met pesterijen op het werk
01/04/2002
🖋: 

Twee en een half miljoen euro, in de oude munt al snel zo’n honderd miljoen. Dat is het bedrag waarvoor ene George Van Mellaert zijn oud-collega Jean Laenens, professor gerechtelijk recht aan de UA, dagvaardt in een zaak over pesterijen op het werk en laster en eerroof. Niet enkel professor Laenens, ook rectoren Van Steenberge en Van Loon worden voor de rechtbank van eerste aanleg in Antwerpen verwacht.

George Van Mellaert was vier jaar lang assistent bij professor Laenens toen hij zijn assistentencontract, mede door een negatief advies van prof. Laenens, niet verlengd zag. Daarbij zou hij onder druk gezet zijn om ontslag te nemen, werden zijn bevoegdheden ingetrokken en werd hij naar eigen zeggen ook beschuldigd van het verduisteren van geld, een aantijging die later door de boekhouding werd ontkracht.

 

De problemen zouden ook begonnen zijn toen Van Mellaert lid wilde worden van de International Association of Procedural Law, mogelijk tegen de wil van professor Laenens in, zelf voorzitter van de Vlaamse juristenvereniging.

 

Schaarse commentaar

Professor Laenens zelf zit vooral verveeld met de zaak. Zijn schaarse commentaar valt echter te verklaren. In dergelijke zaken over laster en eerroof en pesterijen op het werk, kan alles wat hij zegt natuurlijk tegen hem worden gebruikt. Wel zegt hij duidelijk dat de heer Van Mellaert na het negatief advies op eigen houtje ontslag heeft genomen, zonder dat op hem enige druk werd uitgeoefend. Waarom de oud-assistent verzwijgt dat hij ten tijde van het aflopen van zijn assistentencontract al als advocaat-stagiair aan het werk was en daarom nog nauwelijks op de universiteit verscheen, is professor Laenens ook niet geheel duidelijk.

 

Reputatie ter zake

De heer Van Mellaert heeft trouwens een reputatie in dergelijke zaken. Zo kreeg hij vorig jaar gelijk voor een Brusselse arbeidsrechtbank in een geschil met zijn vroegere werknemer over een ontslagpremie nadat hij daar aan de deur was gezet. Ook in die zaak diende hij zichzelf te verdedigen wegens gebrek aan bereidwillige confraters.

 

De uitspraak is intussen voor onbepaalde duur uitgesteld omdat de verdediging vroeg dat de correctionele rechtbank in dit geval met drie rechters zou zetelen, wat mag maar ongebruikelijk is. Wordt zeker vervolgd.



brief uit de VS
01/04/2002
🖋: 
Auteur extern
Jacques Tempère

Hoi.

Ik was rustig aan het werken, vrijdag. Rond middernacht stap ik op, want een Ier genaamd Mickey heeft me beloofd te tonen waar ge de beste Guinness kunt vinden. Op mijn weg door Harvard Yard komt er een naakte studente voorbijgelopen. Poedelnaakt. Ik blijf verbouwereerd staan, mijn mond tot op mijn voeten, mijn ogen op en neer bewegend op het tempo van haar borsten. Ik ben nog niet half bekomen van dit schouwspel, of ik zie verderop een ganse troep blote studentes op mij komen toelopen: jong, knap, en zonder een vezel kleding aan hun lijf.

 

Ik val op mijn knieën en dank de Heer. Ik moet gestorven zijn en in de Hemel beland. Ik herinner me geenszins hoe ik gestorven ben, maar dat is wel het laatste waar ik op dat moment aan denk. Misschien droom ik, maar hé, voor dit soort dromen wilt ge wel blijven slapen. Edoch, het vrouwvolk loopt mij straal voorbij.

 

Ik moet dus nog in leven zijn.

 

Uit het duister voor mij doemt weer een groepje lopers op, met fakkels. Ik tuur hoopvol naar het naderende groepje. Het is een troep naakte fakkelzwaaiende mannen die op mij komt afgelopen.

 

Ben ik dan toch dood, en in de Hel beland?

 

Net wanneer ik wil weglopen, de vrouwen achterna, merk ik dat er ook nog aangeklede mensen in de buurt zijn. Die waren me eerst niet opgevallen (tja...). Ik klamp me vast aan een van de zeldzame aangeklede studentes die het schouwspel bekijken, en vraag wat er aan de hand is. Pas wanneer de tros bengelende mannelijkheid is voorbijgelopen, kan ze spreken. Het blijkt dat er in Harvard een traditie is, waarbij de nacht voor het begin van de examenperiode, om middernacht, de schachten in “hunnen blekke” vijf toerkes rond de Harvard Yard lopen. “Streaking” noemen ze dat. Ze dragen fakkels en er gaat ook een vlag rond. Ge moet weten dat het zo’n -5 vriest en er sneeuw ligt en het waait. Vorig jaar was het om en bij de -20. Goe zot zijn ze, die Amerikanen.

 

Zo defileerden ze daar dus nog een tijdje voor mij, de zonen en dochters van Amerika’s rijkste en invloedrijkste families. De jongste verwaande telgen van de Rothschilds en de Kennedy’s, door pappie gestuurd naar de Harvard Business School of de Harvard Kennedy School of Politics, en gelogeerd on-campus. Nu als schachten bij een doop, opgejaagd door de Seniors. Misschien zat er een toekomstige president, of een toekomstige Madeleine Albright tussen. Spijtig dat ik geen fotoapparaat bij had, ik zou nog geld kunnen verdienen.

 

Ik zie ze dat nog niet direct invoeren in den UIA. Alhoewel... een van de legendes rond het fysicadepartement is dat een der meer bekende proffen dat ooit ook heeft gedaan, in zijn adamskostuum rond het RUCA lopen.

 

Naakt rond campus lopen in de vrieskou, Bush als president,... ik vraag mij af welke waanzin ik nog ga meemaken hier.

 

Jacques

 

 

Jacques Tempère is post-doc onderzoeker aan het departement natuurkunde van de UA. Momenteel verblijft hij in Boston, aan Harvard University



Onze correspondent stelt zich vragen
01/04/2002
🖋: 
Auteur extern
Wim Vanroose

Wat is eigenlijk het idee achter de bijdragen uit Amerika? Aan de ene zijde is het wel goed dat er berichten staan van oud-studenten in het buitenland. Het zal de huidige studenten aanmoedigen wat meer de wereld te verkennen. Bovendien toont het dat de UA een goede opleiding geeft en de studenten met de wereldtop mee kunnen.

Maar aan de andere kant ben ik de Amerika-geilheid van de Belgen een beetje beu. Toen ik met Kerstmis op familiefeest was, was iedereen ineens in me geïnteresseerd omdat ik momenteel in de VS woon. Daarvoor had geen enkele nonkel of tante naar me omgekeken.

 

Het is een slechte trend de maatschappij naar het Amerikaanse model te organiseren. Ik merk de gevolgen elke dag. Bijvoorbeeld, moest ik hier in Amerika geboren zijn, ik zou nooit een doctoraat kunnen halen. Omdat het universiteitssysteem een klassesysteem is. Een kandidatuurjaar (binnenkort bachelor in Europa) aan Boston University kost zo’n $ 25.000 (omrekenen naar euro is gemakkelijk). De meeste van mijn collega’s hebben zich diep in de schulden gestoken om een doctoraat te halen. Je kan het vergelijken met een pilotenstudie in België. Het is dan ook niet voor niets dat de meeste onderzoeksinstellingen hier op Europeanen draaien. Hoeveel Nobelprijzen hebben de buitenlanders in de VS reeds gehaald? De echte Amerikanen verlaten meestal direct na hun doctoraat de universiteit. Waarom? Universiteiten en onderzoeksinstellingen betalen te weinig om de schulden terug te betalen. De enorme investering moet opbrengen.

 

Daarom zal ik me, als ik nog berichtjes schrijf, proberen te beperken tot materie die direct met de universiteit te maken heeft. Om uiteindelijk via de universiteit duidelijk te maken dat Amerika toch niet alles is.

 

Trouwens, Antwerpse of Belgische studenten kunnen echter niet altijd mee op dit internationaal niveau. Dit valt op als ik zie wat mijn collega doctoraatstudenten kennen. Ik moet echt heel hard werken om mee te kunnen. Berkeley is ook niet voor niets een van de topuniefs. Van Antwerpen heeft hier nog niemand gehoord.



column
01/04/2002
🖋: 

Toch is het niet zoals ik me het had voorgesteld. Dat studeren. De beelden uit het journaal hadden me een idee gegeven en dan valt zoiets in werkelijkheid vaak een beetje tegen. Dat wist ik ook wel, maar toch had ik er zin in me te voegen bij dat segment van de maatschappij met die heerlijke reputatie.

Wij worden immers de veranderaars genoemd, de strijdbare generatie. Taliban betekent ‘studenten’ en is een uit de hand gelopen studentenvereniging, in China lieten studenten zich in de vorige eeuw met tientallen afslachten op het Plein van de Hemelse Vrede. Albanië, Roemenië, Mexico, Korea. Sprongen voorwaarts worden keer op keer geïnitieerd door studenten, door jonge mensen met visie, met engagement. Een paar generaties geleden in 1969 kwamen de studenten in Parijs, Amsterdam, Londen in opstand. Traangas, honden, gummiknuppels. De splitsing van de Leuvense universiteiten is een bevochten feit, de Maagdenhuisbezetting meer dan een romantische herinnering. Het woord ‘studentenrevolte’ is sindsdien terug te vinden in de dikke Van Dale.

 

Maar goed, de huidige realiteit is anders. Studeren heeft niets met de samenleving te maken. Het gaat over u en over u alleen. En ziet u zichzelf al op de bres staan, stenen naar een cordon van de oproerpolitie gooien? Dat dacht ik ook. Als je de universiteit bezet, zijn ze vast en zeker minder soepel tijdens de deliberatie en als je ruzie krijgt met de politie, staat dat niet mooi op je CV. Molotov-cocktails zijn zelfmoordwapens in onervaren handen. En overigens, waar valt nu nog voor te vechten? Er bestaat toch geen onrecht in Vlaanderen, geen politieke instabiliteit? Ons land is op bevel van Amerika juist in oorlog met mensen die in opstand komen tegen hun situatie. Wat valt er aan te vechten? Als je je netjes gedraagt, zal je echt niets overkomen. De samenleving zorgt goed voor haar studenten.

 

Trouwens, ik héb het al zo druk. Er wordt zoveel van je geëist deze dagen, de ene filmweek is nog niet achter de rug of de volgende Go-kart race staat al weer voor de deur, de ene TD zit nog in de benen en de volgende cantus dient zich al aan. En dan moet je tussendoor ook nog studeren en ook nog examens afleggen. De tijd dat de examens tussen de vredesdemonstraties door werden gepland, ligt ver achter ons.

 

Denkt u ook als u zo een Chinese studentenwoordvoerder de pers te woord ziet staan ‘Wat studeer je dan? Dit jaar weer tweede zit, zeker?’ Na alles wat er al van je verwacht wordt (volwassen worden in deze wereld is een opgave), zou je nu ook nog eens engagement moeten tonen. Dat kan ik me niet veroorloven, daar heb ik de tijd en de energie niet meer voor. Engagement is een luxeproduct geworden in deze wereld. Het allerergste zijn mensen die zonodig moeten vinden dat jij een mening moet hebben over vanalles en dat jij je moet binden aan vanalles. Verachting en morele arrogantie als wapens. Laat ze ons met rust laten. Ik heb al genoeg aan mezelf. Laat het verbeteren van de wereld aan de wereldverbeteraars, de politiek aan de politici en het studeren aan de studenten. Nee, pas als er niets meer valt te halen, zien ze mij weer op straat.