De laatste feestjes komen eraan. De beste manier om je daarop voor te bereiden is surfen naar www.studentenlied.be. *** Daar staan de allernieuwste chansons met de correcte noten erbij. Nu kan je eindelijk je favoriet meezingen in de juiste toon. *** Je mag drinken op een feestje, maar met mate. *** Aan de KULeuven bijvoorbeeld drinkt 1 op 10 eerstejaarsstudenten overmatig en een derde daarvan is goed op weg naar een drankverslaving. *** Daarom is een ontnuchterende campage tegen alcoholmisbruik bij jongeren gestart met als slogan “Gratis Drank”. *** De naam van de campagne is echter alleen een lokaas voor probleemstudenten, let dus op bij het volgende “gratis vat”. *** Maar ook met werken moet je niet overdrijven. *** Zo vierde een Kroatische professor het paasfeest bedolven onder zijn boeken. *** Hij had tijdens zijn studie enorme stapels boeken opgebouwd waardoor de constructie was ingestort. *** De man was zo weldoorvoed dat hij klem raakte en een weekend tussen de boeken doorbracht. *** In de bibliotheek werken kan de gezondheid schaden. *** De Delftse universiteitsbibliotheek wordt sinds korte tijd geplaagd door een man met verschrikkelijke zweetvoeten. *** Volgens studenten rook je een verdieping hoger nog altijd zijn aanwezigheid. *** Omdat elk bezoek aan de bibliotheek hem 250 euro aan boetes zal kosten, heeft de ontredderde bibliofiel politiek asiel aangevraagd in Duitsland. *** Een Saudische student had minder geluk toen hij zijn parfum even liet ruiken op de luchthaven van Philadelphia. *** De detectoren voor een biologische aanval roken onraad, en de jongeman zorgde direct voor een quarantaine van iedereen in zijn buurt. *** Na een paar uur ondervraging door de FBI bleek de student toch onschadelijk te zijn. *** Hollandse studenten verkiezen andere manieren van vertier. *** Leidse studenten hebben een petitie gestart om een plein in de buurt tot rosse buurt om te toveren. *** Het is een idee om de studentes te beschermen tegen seksuele delicten. *** Door de tippelzone zou dat aantal moeten dalen, en zou ook het onveiligheidsgevoel moeten worden verholpen. *** Een spannende, goed betaalde vakantiejob op de universiteit, wie laat zo’n kans liggen? *** Met dat idee in het achterhoofd is het aantal chemiestudenten dat drugs fabriceert in Britse universiteitslaboratoria sterk gestegen. *** De goed betaalde karweitjes zijn populair bij de studenten die sowieso geen beurzen kunnen krijgen en hun talenten graag gebruiken. *** En als je nu geen zin hebt in werken of drinken, kan je toch gewoon lekker eten? *** Op parking 2 van campus De Drie Eiken komt namelijk elke dinsdag, donderdag en vrijdag het ijskarretje, smakelijk!

Zoals ge verder in dit nummer kunt lezen, ontmoeten de drie campus-verenigingen ASK-Stuwer, Stuwer-ASK en Unifac elkaar binnenkort in een nieuw presidium: VUAS. Deze Verenigde UA-Studenten zullen vanaf volgend jaar op het hoogste niveau meepraten over de gang van zaken aan de universiteit. Daar zullen zij het belang van de student verdedigen. Een van de wapens die zij daarbij hanteren, is het Statuut van de UA-Student. Bij het opstellen van dit statuut, heeft de academische overheid veel vrijheid gelaten aan de studenten-auteurs ervan. Het is mede daardoor een evenwichtig document kunnen worden: het resultaat van een ongeziene samenwerking tussen de drie koepelverenigingen. Ze mogen trots zijn op die prestatie.

Hoewel deze nieuwe studenten-vereniging nog niet effectief is opgericht, komen de toekomstige leden ervan al samen om knelpunten in de UA te bespreken. Zo is er het voorstel voor de nieuwe indeling van het academiejaar, die vanaf 2004 zou moeten ingaan op associatieniveau. In dit nummer van dwars bekijken we dat voorstel. De mening van één van de opstellers en die van de studenten over dit voorstel, wordt daarbij weergegeven.

Ge hebt het laatste van de betere UA-student nog niet gelezen in dwars. Meer dan ooit tevoren, zal de redactie van dit studentenblad er ook volgend academiejaar voor zorgen dat al wat de student aanbelangt, objectief en scherp belicht wordt.

dwars is nu twee jaar jong, en klaar voor de toekomst. De oude garde neemt langzaamaan afscheid, en laat de pen en het vrije woord aan een verse ambitieuze ploeg. Onder leiding van Matthias Debruyn en Ewald Peters zal dwars uw zinnen nog meer beroeren. De vernieuwde redactie zal, zoals het de vierde macht betaamt, duidelijk berichten over de dan eengemaakte universiteit. Dat niet alles van een leien dakje zal lopen, staat al vast. Maar ook als iets goed gaat, mag en zal het gezegd worden.

Epiloog

Mijn jarenlange bijdrage aan de Antwerpse studentenpers eindigt min of meer met dit tekstje. Eerst waren er de drie laatste jaren bij de UIA-studentenkrant De GANS, die in 2000 voor het laatst gedrukt werd. In 2001 zag dwars als eerste UA-studentenblad het levenslicht, en ik had de eer en het uitzonderlijke genoegen om twee jaar aan haar hoofd te staan. Ik wens en voel voor dwars de betere toekomst.

“De motivering achter dit nieuwe systeem is tweeledig”, zegt Cis Van Den Bogaert, opdrachthouder onderwijs en onderwijsinnovatie van de UA. “Ten eerste zullen we in de bachelor-master structuur anders moeten nadenken over onderwijs. De vorm van dit nieuwe rooster komt daaraan tegemoet. Ten tweede willen we optimaal gebruik maken van de associatie met de hogescholen. Een gemeenschappelijke indeling van het academiejaar versterkt deze band.”

Concurrentieel nadeel

Bij de studentenvertegenwoordigers heerst er echter nog veel scepsis. “Waarom wil Antwerpen desnoods als enige dit drastisch voorstel uitvoeren”, vragen Inneke Remeysen en Jochen Clockaerts van Unifac en ASK-Stuwer zich af. “Twee weken vroeger beginnen dan de rest van Vlaanderen zal volgens ons een concurrentieel nadeel zijn voor onze universiteit. Vakantie is nu eenmaal een gevoelig punt bij de studenten.” De hoofdreden achter dit vervroegde begin is de verdwaalde lesweek na de kerstvakantie. “We willen streven naar twee gelijke semesters, waarin de inspanningen van de studenten ook beter gepland kunnen worden”, verklaart Cis Van Den Bogaert. “Ook willen we van die ene lesweek na de kerstvakantie af. Nu is de status daarvan onduidelijk: is het een lesweek of een blokweek? De oplossing is volgens ons het vervroegen van de start naar 15 september. Een extra voordeel is dat we kunnen stoppen in de week van 1 juli, wat ervoor zorgt dat studenten in juli een vakantiejob kunnen uitoefenen.” En wat betreft de solo slim van Antwerpen? “Inzake de invoering van het semestersysteem waren we jaren geleden voorloper in Vlaanderen. Ik denk dat we deze ervaring nu kunnen gebruiken om het systeem te verbeteren en zo koploper te blijven.”

Aanpassingen mogelijk

De Gemeenschappelijke Onderwijsraad heeft ondertussen al enkele bekommernissen van de studentengemeenschap beantwoord. Zo wordt voorgesteld om toch geen krokusvakantie in te voeren die samenvalt met die van de middelbare scholen, maar om de bestaande semestervakantie te behouden. Ook vindt men dat een vakantieweek tussen het einde van de tweede zit en het begin van het nieuwe academiejaar behouden moet blijven.

“Dit is een stap in de goede richting,” geven Inneke en Jochen toe, “maar het lost niet alle problemen op. Er wordt beweerd dat we op 1 juli vrij zullen zijn, maar in de praktijk kan de proclamatie nog steeds op 5 juli plaatsvinden. Moeten studenten dan verlof nemen op hun vakantiewerk om hun uitslag te vernemen? Dit ondergraaft één van de motiveringen van het voorstel.” Een hoofdbekommernis blijft ook de begindatum. “Dit vroege en gelijktijdige begin zal vooral in Antwerpen centrum voor een chaos zorgen. Er zijn slechts drie grote feestzalen (Den Aalmoezenier, Zaal Jacob en Red & Blue), en het reserveren daarvan zorgt nu reeds voor problemen. Dit zal nog verergeren als universiteit en hogescholen op hetzelfde moment hun openings-TD’s willen geven. Ook de gelijktijdige stormloop op de cursusdienst Universitas zal niet te controleren blijken.”

Modulair werken

Het nieuwe academierooster moet het tevens mogelijk maken om meer modulair te werken. Dit wil zeggen dat een semester nog kan worden opgedeeld in kleinere gehelen, om bepaalde stukken leerstof geconcentreerd aan te bieden en te evalueren. “Deze nieuwe onderwijsvorm is zeer studentgericht, en zal zorgen voor minder studiedruk”, motiveert Cis Van Den Bogaert. “In de geneeskunde wordt die al met succes toegepast.”

“Door het modulair werken zal het studentenleven achteruitgaan”, zegt Inneke. “Als je naar een universiteit gaat, kies je voor meer vrijheid dan aan een hogeschool”, vult Jochen aan. Beiden vinden ze een semestersysteem aanvaardbaar, maar examens na elke module is echt teveel van het goede. “De waarde van een diploma hangt ook af van hoe stressbestendig je gebleken bent. Teveel betutteling is nergens goed voor.”

De discussie, die serieus en sereen verloopt, is nog niet afgelopen. Ook in het volgende academiejaar zal dwars u op de hoogte houden van de aanstormende BaMa-hervorming en haar totstandkoming in Antwerpen.

Het Statuut van de UA Student beschrijft de rechten en plichten van studenten die ingeschreven zijn aan de Universiteit Antwerpen. Het statuut is het resultaat van de fusiewerkgroep “studentenaangelegenheden” die begin dit academiejaar van start is gegaan. Gedurende een aantal maanden werd er in die werkgroep met alle betrokkenen, namelijk Rector-Voorzitter Francis Van Loon, de vertegenwoodigers van de sociale raden, de vertegenwoordigers van de koepelverenigingen en een onafhankelijke student, gewerkt aan een goed gebalanceerde tekst met respect voor de standpunten van de 3 verschillende instellingen.

Waarom is dit statuut tot stand gekomen?

Om de rechten en de plichten van de huidige en toekomstige UA studenten veilig te stellen, leek het alle partijen raadzaam om dit in een formeel document vast te leggen. De troeven van de verschillende instellingen werden gebundeld en aangevuld met een aantal nieuwigheden.

Wat zijn de belangrijkste punten van dat statuut?

Er zijn twee krachtlijnen in het statuut. Enerzijds de oprichting van een overkoepelende studentenvereniging voor de Universiteit Antwerpen, namelijk VUAS (Verenigde UA Studenten). Anderzijds de concrete invulling van wat men kan verstaan onder de rechten en plichten van de UA student.

Waarom is VUAS opgericht?

Zowel op vraag van de koepelverenigingen als op vraag van de UA zijn ASK-Stuwer (RUCA), Stuwer-ASK (UIA) en Unifac (UFSIA) nauwer gaan samenwerken. Al gauw bleek namelijk dat de afstanden tussen de campussen vooral psychologisch zijn en dat een samenwerking voor alle partijen een hoop voordelen oplevert. Op die manier werd ook voor de Universiteit Antwerpen één aanspreekpunt gecreëerd.

Heeft dit gevolgen voor het studentenleven?

Om de voeling met de verschillende campussen en de bijhorende studentenclubs te behouden, werd ervoor gekozen om de bestaande koepelverenigingen en hun huidige taken (coördineren, informeren en organiseren) te vrijwaren. Het VUAS-presidium wordt samengesteld uit vertegenwoordigers van de koepelverenigingen. Door de hantering van het principe van doorstroming wordt de goede organisatie op de verschillende campussen gegarandeerd. Deze intensere samenwerking en een betere allocatie van de beschikbare middelen kan enkel positieve gevolgen hebben voor het studentenleven.

Wat houden de rechten en plichten van de UA student juist in?

Voor de studenten individueel:

• Het recht op pedagogisch en wetenschappelijk verantwoord onderwijs.
• Het recht op informatie.
• Het recht op studiebegeleiding en de infrastructuur die voor de opleiding nodig is.
• Het recht op psychosociale begeleiding, sociaal-financiële tussenkomsten, goedkope en gezonde voeding, sociaal huisvestingsbeleid, betaalbare fysieke ontwikkeling, culturele, sociale en levensbeschouwelijke begeleiding.
• Het recht op een syllabus en/of ander relevant studiemateriaal en dit voor elk studieonderdeel, tijdig ter beschikking gesteld.
• De installatie van een onafhankelijke ombudspersoon, bevoegd voor onderwijs- en examenproblemen.
• De aanstelling van een studentenbemiddelaar.

Vooral het recht op studiemateriaal dat tijdig ter beschikking gesteld wordt, is heel innoverend en uniek in Antwerpen. De situatie waarin je als student enkel beschikte over lesnotities, behoort definitief tot het verleden.

Voor de studenten als gemeenschap:

• Het recht op inspraak en vertegenwoordiging in de beslissings- en adviesorganen van de UA.
• De oprichting van een aantal raden en commissies zoals de algemene studentenvergadering en de studentenraad.
• De erkenning van de VUAS.

Wat is het verschil tussen de ombudspersoon en studentenbemiddelaar?

De aanstelling van een studentenbemiddelaar voor heel de UA zal ervoor zorgen dat studenten met niet-academische problemen een goed aanspreekpunt hebben. De ombudspersoon zal zich mogen buigen over problemen van academische aard, namelijk examenproblemen en onderwijsproblemen. De onafhankelijkheid van deze centrale ombudspersoon wordt gegarandeerd. Hij zal worden bijgestaan door facultaire contactpersonen.

Hebben studenten inspraak in de UA?

In de verschillende universitaire instellingen hebben studenten altijd veel inspraak gekregen op alle niveaus. Dit is ook behouden gebleven voor de UA. Democratisch verkozen studenten kunnen hun verantwoordelijkheid opnemen in alle beslissings- en adviesorganen. Op alle vergaderagenda’s zal het punt “studentenaangelegenheden” een vaste stek krijgen.

Wat mogen we verstaan onder de algemene studentenvergadering?

Deze vergadering dient als forum voor alle vertegenwoordigers, ongeacht het nu gaat over studentenclubs of vertegenwoordigers uit bestuursorganen. Beiden vormen van vertegenwoordiging houden niet noodzakelijk verband met elkaar. Het is echter soms wel noodzakelijk om werkelijk met één stem te kunnen spreken.

Op welk vlak vormt de studentenraad dan een aanvulling?

De studentenraad heeft een ander doel dan de algemene studentenvergadering. Deze raad moet er zorg voor dragen dat ‘de academische overheid’ haar voeling met hét belangrijkste onderdeel van een universiteit, namelijk haar studenten niet verliest. De rector van de UA zal minstens één maal per semester de studentenvertegenwoordigers uitnodigen om deze de kans te geven op een eenvoudige manier problemen en ideeën die op de campus leven te bespreken. Zo kunnen bijvoorbeeld problemen die zich op verschillende locaties voordoen samen behandeld worden.
Hierdoor kunnen de studentenvertegenwoordigers van de verschillende campussen elkaar ook beter leren kennen en wordt er een goede verstandhouding gecreëerd.

Het volledige Statuut van de UA Student kan online worden geraadpleegd op www.unifac.be en www.ask-stuwer.be. Een papieren versie kan geraadpleegd worden op de headquarters van uw favoriete koepelvereniging:
ASK-Stuwer: Villa E, Middelheim 1, 2020 Antwerpen
Stuwer-ASK: Socio-culturele dienst, gebouw G, Universiteitsplein 1, 2610 Wilrijk
Unifac: Kleine Kauwenberg 22, 2000 Antwerpen

Namens het VUAS-presidium:
Jochen Clockaerts, Bart Derdaele, Jens Van Krieken, Lander Marrannes, Inne Remeysen en Jan Snoeckx

Deze tekst verscheen eerder reeds in de campustijdschrijften UA-snelkrant en Unifac-Post. Wegens het belang van het onderwerp voor de studenten als gemeenschap, wordt hij ook in dwars afgedrukt.

Wat begint met een prachtige rode papegaai die eenzaam op zijn stok zit, en af en toe letterlijk een grote mond opzet, eindigt in een overweldigende scène waarin mens-dieren lopen en schreeuwen tot ze er bij neervallen. Het is net die confrontatie mens-dier die Fabre ten tonele wil voeren. Terwijl beelden van een slachthuis met bloederige kadavers geprojecteerd worden, lopen naakte mannen wild over het podium, al masturberend en copulerend met alles wat hun pad kruist. Vier netjes geklede dames doen dan weer hun uiterste best, om de ‘jongens’ op te voeden, en hen betweterig op andere gedachten te brengen.

Ondertussen duiken steeds vaker levensgrote pluchedieren op, waarin de acteurs als het ware gevangen worden. Op die manier transformeren ze voortdurend van mens naar schaap, konijn, muis, kikker of kuiken en terug. Hun handelingen en taal zijn brutaal, teugelloos en snoeihard. Terwijl ze de longen uit hun lijf schreeuwen: “I’m not an animal”, wordt al maar meer duidelijk dat de grens tussen mens en dier dreigt te verdwijnen...

U kan niet volgen? Dat konden wij ook niet echt. Daarom spraken we met actrice Anny Czupper: “Jan test in dit stuk de mens op zijn ‘dierlijkheid’, en stelt dan vast dat mens en dier helemaal niet zoveel van elkaar verschillen. Ook de mens heeft een heleboel dierlijke instincten, maar die worden onmiddellijk door onze opvoeding verdrongen. Dat merk je bijvoorbeeld bij jonge kinderen, die nog niet geleerd hebben wat wel mag, en wat niet. Uiteindelijk is kinderen ‘opvoeden’ ook voor een groot deel dingen afleren. En daarbij gaan zeer zeker waardevolle elementen verloren”. Parrots and Guinea Pigs is echter ook een zoektocht naar de ‘oorsprong’ van deze complexe verhouding van de mens tot de dierenwereld. Op die manier komt Fabre uit bij een fundamenteel probleem: onze eigen lichamelijkheid.

De status van het lichaam wordt in de hedendaagse podiumkunsten sterk geproblematiseerd. Er heerst een spanning tussen enerzijds het lichaam als vleselijke materie (in de theorievorming het ‘viscerale lichaam’ genoemd) en anderzijds de culturele codering van het lichaam (het ‘discursieve lichaam’). Dit vind je bijna letterlijk terug in Parrots and Guinea Pigs, waar de mensen twee verschijningsvormen blijken te hebben: naakt zijn ze als kinderen, volgen ze hun ‘instincten’, en is hun lichaam ‘materie’ (‘visceraal’). Hierdoor komen ze echter in conflict met hun andere verschijningsvorm: de ‘fatsoenlijke’ mens, netjes in kostuum gekleed, die de vleselijke materie van zijn lichaam volledig door maatschappelijke normen verdrongen heeft (‘discursief’).

In Parrots and Guinea Pigs slaagt de ‘fatsoenlijke’ mens er niet in, zijn concrete lichamelijkheid te verbergen. De culturele codering van zijn lichaam gaat hier namelijk gepaard met ziektes en allergieën, waardoor de vleselijke lichamelijkheid pijnlijk op de voorgrond treedt. De slijmen en andere lichaamsvochten die hierbij tevoorschijn komen, worden netjes bewaard in inmaakpotten, en dan aan vleeshaken opgehangen. Deze handeling symboliseert Fabres visie op lichamelijkheid, namelijk dat er tussen deze twee schijnbaar tegengestelde lichaamsvoorstellingen toch een wisselwerking bestaat: in het ‘discursieve’ komt men tot het ‘viscerale’.

“Als de maffia een eerste minister kan uitschakelen, wat is dan het volgende dat Servië zal overkomen? Ik voel me zo machteloos en woedend over de gebeurtenissen die Servië maar blijven teisteren.”

Aan het woord is Sonja, daags na de moord op de Servische premier Zoran Djindjic die op woensdag 12 maart voor het regeringsgebouw in Belgrado werd neergeschoten. Ik leerde de Servische studente Japanologie twee zomers geleden kennen in de broeierige mensenmassa die zich had verzameld binnen de muren van de oude citadel van Novi Sad voor het Exit-muziekfestival. “It’s a celebration of liberation”, schreeuwde het Britse pop-fenomeen Kosheen in de microfoon. De duizenden aanwezige jongeren konden daar alleen maar enthousiast mee instemmen, nu de verschrikkelijke jaren negentig achter de rug lagen. Maar gaat het echt beter met Servië? Uit De Morgen (2/12/2002): “Jonge Serviërs houden het voor bekeken in eigen land. Een vijfde van alle universiteitsstudenten heeft vaste plannen om te emigreren, en meer dan de helft van hun medestudenten kijkt uit naar een kans om ook naar het buitenland te vertrekken.”

Sonja De moord op Djindjic was voor sommigen de spreekwoordelijke druppel. Ik hoorde dat een vriend zijn koffers aan het pakken is om te vertrekken. Hij vergeleek onze situatie met iemand die langzaam uit een waterput naar boven klimt. Als hij bijna aan de rand gekomen is, krijgt hij zo’n oplawaai dat hij terug naar beneden dondert. De put blijkt veel dieper dan voorheen. Vooral de generatie van Djindjic, die vanaf de jaren tachtig de opkomst van Milosevic en het groeiende protest tegen hem bewust heeft meegemaakt, is nu compleet het noorden kwijt. Vele van hun vrienden waren al vertrokken, nu willen ze allemaal weg.”

“Hoewel ik geen aanhanger was van Djindjic (de controverses rond zijn persoon zijn verdwenen in de eenzijdige, algemeen lovende berichtgeving volgend op zijn dood, nvdr.) ben ik woedend. Woedend omdat we niet weten of de opgestarte democratische hervormingen zullen worden voortgezet. Op dit moment is de Noodtoestand nog altijd van kracht. Er lopen robocops rond in de straten. Tweeduizend mensen zijn opgeroepen voor ondervraging, negenhonderd worden vastgehouden, al dan niet onschuldig. Het oppakken van de maffiosi had natuurlijk al veel eerder moeten gebeuren. Maar er wordt op dit moment een grote kuis georganiseerd die grenst aan het illegale en de willekeur. En in de media mogen de Noodtoestand en de ermee gepaard gaande maatregelen niet ter discussie worden gesteld. Sommige artikels worden gecensureerd of verboden. Er wordt gefluisterd over willekeurige ontslagen op topniveau, zoals bijvoorbeeld in het Hoger Gerechtshof. Er is veel te weinig transparantie op dit moment.”

Proberen de gevluchte emigranten vanuit het buitenland iets te doen voor Servië?

Sonja Slechts weinigen van de succesvolle, opgeleide Serviërs die tijdens de jaren negentig vertrokken zijn naar West-Europa en de VS, keren definitief terug. Precies omdat er zoveel veranderd is ondertussen. Ze hebben meestal een goede buitenlandse carrière, een heel nieuw leven en dat maakt het ook moeilijk om terug te komen. Maar sommigen proberen hun werk zo te organiseren dat ze hun land toch nog kunnen helpen. En de meesten komen natuurlijk tijdens de zomervakantie terug. De reden waarom iemand zo nu en dan terugkeert is heel verschillend. Het heeft te maken met vrienden en familie. Sommigen verlieten dit land toen het nog Joegoslavië heette en blijven tijdens de zomervakantie heen en weer reizen tussen Belgrado, Sarajevo en Zagreb. Maar wat er vandaag gebeurt in het theater en de literatuur zegt veel meer over deze emoties. Veel meer dan de statistieken.

Hebben jullie het nog vaak over Milosevic?

Sonja Voor sommigen is hij dood. Vooral het Tribunaal is nog steeds een fel discussiepunt in Servië. Maar de meeste mensen zijn eerder met economie dan met politiek bezig. Mensen luisteren niet meer voortdurend naar de radio, zoals in de jaren ’90, toen de geschiedenis elke seconde leek plaats te vinden. De mensen zijn met geld bezig. Ik en mijn vrienden ook. Twee, drie jaar geleden zagen we elkaar nog elke dag op café. Nu is dat een keer per maand, omdat we allemaal aan een carrière werken. We zijn yuppies geworden, merkte een vriend onlangs lachend op. En tegelijk zijn we toch bezig met ons land. De meeste van mijn vrienden werken in ngo’s. Die zijn nu eenmaal overal actief op dit moment. De vorige generatie heeft het grondig verpest. Wij proberen opnieuw een normaal leven op te bouwen. Ook voor onze kinderen.

Wat is er geworden van de Otpormovement, de protestbeweging die ontstond uit de studentendemonstraties tegen het regime van Milosevic?

Sonja Sinds de val van Milosevic weten ze zelf niet waar ze heen willen. Ze hadden zichzelf moeten opheffen nadat Milosevic verdwenen was. Ze willen een politieke partij oprichten onder een andere naam, maar ze zijn helemaal niet populair meer. Als symbool blijven ze echter belangrijk. Otpor heeft aangetoond dat we iets kunnen doen, dat we tegen een leider kunnen opstaan. We zijn blij dat het leven na Milosevic normaler werd, maar als je ziet wat er nog allemaal kan gebeuren, is het goed de revolutie-gedachte en de kritische geest wakker te houden.

Verwachten jullie veel steun van de Europese Unie?

Sonja De boodschap die Europa ons na de moord op Djindjic heeft gegeven, was niet onbelangrijk: we laten jullie niet in de steek. Maar Europa zou bijvoorbeeld onze politici eens moeten wijzen op het gevaar van misbruik van de Noodtoestand. Aan de andere kant is de Balkan al een tijdje niet sexy meer. Alle aandacht gaat nu naar de situatie in het Midden-Oosten. Eigenlijk lijkt Bagdad in deze dagen wel een beetje op Belgrado.

Voor een boeiend beeld van het ontstaan van de studentendemonstraties tegen het Milosevic-regime en de geschiedenis van het Belgradese radiostation B92 dat de eenzame vertolker werd van de protesten, lees: Matthew Collin, This is Serbia Calling. Rock ’n Roll Radio and Belgrade’s Underground Resistance, Londen, Serpent’s Tail, 2001.

Of surf, ook voor dagelijkse telexberichten, naar: www.b92.net

Sven Peeters
1 april 2003

Noot: De Noodtoestand werd uiteindelijk opgeheven op 22 april, ongeveer anderhalve maand na de moord op Djindjic. Volgens de politie werden in die periode meer dan 10.000 mensen opgepakt, waarvan er 2.600 nog worden vastgehouden. Tegen 3.200 mensen werd een officiële aanklacht geformuleerd. In een officiële mededeling bedankte eerste minister Zoran Zivkovic de Servische bevolking voor hun geduld tijdens de Noodtoestand en benadrukte het positieve resultaat ervan voor de strijd tegen de georganiseerde misdaad. (27 april 2003, nvdr.)

We hadden een idee. De dwarsmeiden zouden een artikel schrijven over vrouwen en sport. Het oorspronkelijke plan: een voetbalmatch opluisteren met onze vrouwelijke charmes. Spijtig genoeg viel het bezoek aan Berchem-Sport in het water door een foefelende voorzitter. De spelregels van het voetbal zullen eeuwig een raadsel blijven… Maar dankzij de hulp van Veerle hebben we eindelijk de mysteries van het basketbal kunnen ontrafelen. Ondanks de lokroep van verscheidene smachtende tienermeisjes, kostte het ons tijd noch moeite de gasten voor de wedstrijd in een ongedwongen pose voor onze camera te krijgen.

Lichten uit, spots aan. Actie! Een glimlach verschijnt op de tribune. Nee, het is niet Freya Van den Bossche of Michael Pas. Het is Otto de clown die nog even het veld komt opgewaggeld. Bal de hoogte in en het spel begint. Na één minuut en negenendertig seconden is het al zover, de eerste gewonde bij de tegenpartij uit Scherpenheuvel wordt afgevoerd. Op dat moment is het al duidelijk dat deze kleine mannetjes met nota bene een gigantische bierbuik geen partij zijn voor onze blauwe kampioenenploeg. Nummer acht, Laurens, één meter drieënnegentig lang en niet alleen prachtige schoenen, staat op van de bank en laat ons zijn balvaardigheden zien. Van op de tribune proberen we indruk te maken op hem en zijn moeder die toevallig achter ons zit.

Opzwepende muziek

Met opzwepende muziek op de achtergrond genieten we van het spektakel. Zestien minuten later: alweer boel op het veld. De tegenstander, gefrustreerd door zijn eigen spel, neemt het heft in eigen handen en slaat David, ook één meter drieënnegentig, tegen de vlakte. Na vijfenveertig minuten moet ook de scheidsrechter het bekopen, maar die laat zich niet zomaar doen. De ‘gele’ mag gaan afkoelen onder de douche. Nu wordt het pas echt spannend. Wij, de sportleken, zitten op het puntje van onze stoel. Zullen ze de 100 halen of niet? Nog acht seconden en één punt verwijderd van het vat.

Kampioenenbal

Ons geduld wordt beloond als Wim, één meter negenennegentig, op de vrijworplijn komt staan. Op de tonen van ‘We are the champions’, scoort hij het beslissende punt. Het publiek gaat uit zijn dak en we zijn een vat rijker! Een zucht van opluchting overvalt ons en vreugdekreten weergalmen door de sporthal. Al feestend trekken we naar de cafetaria waar iedereen wordt uitgenodigd op het kampioenenbal, dat op 24 mei wordt gehouden aan het zwembad van de sponsor! Zou nummer acht er ook zijn?

Tenzij dan u, de trouwe lezer naar wie we ons richten, en die zich hier gerust het middelpunt van de belangstelling mag voelen. Zonder lezer immers geen lectuur, zo ook zonder u geen dwars. Indien het inzicht dat u de bestaansreden bent van dit pareltje van studentenberichtgeving, u met een gevoel van verhevenheid boven de onwetende, dwars-onkundige massa vervult, hoeft u zich hiervoor overigens op geen enkele wijze te schamen. Als kritisch geïnformeerd student heeft u elk recht op deze sensatie van superioriteit, meer zelfs: voor dwars-lezers is er geen ontkomen aan.

Beschouw het als een blijk van dank van onzentwege. Onze manier om u te bedanken voor uw aandacht. O ja, voor we het vergeten, nog een cadeautje.

Mogelijk had u in de dit tekstje omringende foto’s al een zekere herkenbaarheid ontwaard. Inderdaad, u ziet deze afbeeldingen waarschijnlijk niet voor de eerste keer. Wederom speciaal voor u hebben we een selectie gemaakt van de beklijvendste, origineelste of gewoonweg mooiste beelden uit de voorbije twee jaar dwars. Wordt vervolgd.

Toen rood, blauw en groen elkaar vier jaar terug het ja-woord gaven, kregen de partijen de gelegenheid om hun actiepunten maximaal door te drukken in het regeerakkoord. Er was, na decennialange Rooms-rode coalities, een grote bereidheid bij VLD, Sp.a en Agalev om het land deze keer eens zonder CD&V te besturen. Hiervoor wilde men gerust een paar extra toegevingen doen aan de coalitiepartners.

Vandaag, vier jaar later, lijken de politieke echtgenoten nog steeds geen kwaad woord voor elkaar over te hebben. Integendeel, men doet er alles aan om de buitenwereld te overtuigen van het succes van de voorbije regeerperiode. Zo was dit volgens de VLD de blauwste legislatuur ooit, met de “grootste lastenverlaging sinds de Tweede Wereldoorlog”. Sp.a ziet een erg sociale regering, die grote vooruitgang boekte op het vlak van de sociale zekerheid. Agalev op zijn beurt vindt dat het een aantal belangrijke groene punten gerealiseerd heeft, denken we maar aan de uitstap uit kernenergie.

Dat de oppositie het met al deze argumenten volmondig oneens is, behoeft in ons democratisch landje niet de minste twijfel. Toch zijn er wel degelijk een aantal zaken veranderd onder paars-groen.

Het enige wat nu al zeker is, is dat de hervorming vooral een dure zaak geweest is.

Belastingverlaging

Om te beginnen is er de verlaging van de vennootschapsbelasting van 40 naar 34 procent, en de vermindering van de administratieve rompslomp voor zelfstandigen. Ook de belastingdruk op de inkomens van de gezinnen is gedaald, in totaal voor een kleine 3,5 miljard euro. Hierbij dient wel gezegd dat vooral de hogere inkomens van deze belastingverlaging profiteren, een punt dat men nogal eens ‘vergeet’ te vermelden. In de toekomst stellen VLD en Sp.a een plafonnering van de aanslagvoet op 50 procent voor. Om het met de woorden van Sp.a(!)-voorzitter Steve Stevaert te zeggen: “Het kan niet dat iemand meer dan de helft van zijn inkomen aan de staat moet afgeven.”

Binnen de sociale zekerheid probeerde men vooral aan het opvangen van de gevolgen van de vergrijzing te werken. Zo werd het overschot van 2002 doorgestort naar het Zilverfonds, ons aller appeltje voor de dorst. Echt grote stappen, zoals de activering van de oudere bevolking, werden nauwelijks genomen. Wel wil men afstappen van de hoge belasting van de bijverdiensten van gepensioneerden. Verder werd de ‘maximumfactuur’ geïntroduceerd , waardoor mensen die hoge medische rekeningen moeten betalen voortaan alle kosten die een bepaald bedrag overschrijden, terugbetaald krijgen uit de sociale zekerheid.

Vandaag, vier jaar later, lijken de politieke echtgenoten nog steeds geen kwaad woord voor elkaar over te hebben.

Geanimeerde debatten

Een andere belangrijke verandering was de hervorming van de politiediensten. Deze had tot doel om de verschillende politiediensten en de rijkswacht te integreren in één goed draaiend geheel. In de praktijk liep dit echter niet zo vlot, en het enige wat nu al zeker is, is dat de hervorming vooral een dure zaak geweest is. ‘Meer blauw op straat’ werd alvast niet gerealiseerd, en de agenten verdrinken nog steeds in de administratieve taken. De laatste grote verwezenlijking van de coalitie is de nieuwe kieswet (voor een meer gedetailleerde bespreking verwijzen wij u graag naar dwars 7). Hiervan blijven vooral de rechtstreekse verkiezing van de burgemeester en de vijf procentkiesdrempel – die politiek tegenstander N-VA dreigt te nekken – ons bij. En niet te vergeten de regeling m.b.t. de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde, die door het Arbitragehof geschorst werd.

De paars-groene coalitie leverde tevens vaak stof voor geanimeerde debatten. Denken we maar aan de inrichting van een ‘Vlaamse feestdag’, de controverse rond de ‘drugswet’ (zie dwars 10), de wapenleveringen aan Nepal, de Amerikaanse wapentransporten door België en de soap rond de nieuwe Antwerpse burgemeester.

Redenen genoeg dus om het woord te geven aan studenten uit de verschillende partijen, dachten wij zo.

In een aantal vorige dwarsjes kwam de sp.a niet aan bod in deze politieke katern. Dit was geenszins opzettelijk; we hebben alle partijen op dezelfde manier gecontacteerd. We zijn echter verheugd dat voor dit laatste artikel alle relevante partijen een bijdrage leverden.

Alles is in beweging. Alles verandert. *** Zo ook de namen van de universitaire instellingen. Vanaf volgend academiejaar studeren de UFSIA-studenten aan de ‘Stadscampus’ en de RUCA-studenten aan campus ‘Middelheim’. *** We weten allemaal dat de UIA te midden van de groene Wilrijkse velden ligt. Deze instelling krijgt dan ook de gepaste naam ‘campus De Drie Eiken’. *** Maar ondanks de rustige omgeving gebeuren er soms onthutsende dingen op de groene campus. Maandagavond 31 maart werd het gloednieuwe standbeeld ‘De Stap’ van kunstenaar Jean Bilquin gestolen. *** Twee dagen later was het beeld terecht. Een student beweert dat hij het 80 kilogram zware standbeeld had gevonden en het maar in zijn voortuin had geplaatst. *** In Nederland krijgen 20.000 studenten en universitaire medewerkers vanaf 1 april een gratis anti-RSI-cd. Dit schijfje moet de studenten beschermen tegen een muisarm. Het ceedeetje bevat een waaier van ontspanningsmogelijkheden met verschillende pauzeprogramma’s en armfitnessoefeningen. *** Het stressprobleem wordt in Peru op een heel andere manier aangepakt. Daar komt binnenkort een nieuw snoepje op de markt: Cocamel. De ingrediënten van deze lekkernij zijn caramel en cocaïne. De fabrikant wil hiermee de mensen helpen relaxen na een stresserende werkdag. *** Te hard werken blijkt inderdaad niet gezond te zijn of zelfs dodelijk. Een Chinees meisje belandde in coma nadat ze te hard gestudeerd had. *** Ze zat meestal van vier uur ’s morgens tot tien uur ’s avonds achter haar boeken. Door overbelasting en examenstress kreeg ze een bloedklonter in haar hersenen die haar fataal werd. *** Uit een onderzoek van de universiteit van Leiden is gebleken dat studenten zich aan elkaar ergeren tijdens de les, en dat studenten psychologie hierbij de kroon spannen. Studenten kunnen het niet meer verdragen dat iedereen eet en praat tijdens de les. *** De studenten van de grootste universiteit van Zambia ergeren zich niet aan elkaar maar wel aan hun docenten. De proffen weigeren al een maand om nog les te geven. Ze eisen hogere salarissen en betere diensten. *** Amerikaanse student-soldaten hebben nochtans niet te klagen over betere studentendiensten. *** Speciaal voor deze studentenvechters in het Midden-Oosten werd een online campus opgericht zodat ze tussen de aanvallen door eventuele lesachterstand kunnen wegwerken. *** Omdat de Amerikanen beseffen dat er niet altijd een internetaansluiting beschikbaar is in de woestijn, zullen er na de oorlog privélessen georganiseerd worden voor deze studenten. *** Ook Nederlandse Rechtenstudenten moeten voortaan bijles volgen. Universiteiten krijgen te vaak de klacht dat rechtenstudenten niet meer vlot kunnen schrijven. De studenten worden daarom op schrijfcursus gestuurd. *** Blok ze, maar met mate!