Zondag 28 april was het weer over de koppen lopen in onze teerbeminde stad. De 25ste editie van de ‘Ten Miles’ vond er plaats en trok een record aantal lopers naar Antwerpen. 27.000 mannen en vrouwen trokken hun strakste pakjes aan om vervolgens 16 km en 94 meter door Antwerpen te lopen. Bij sommigen kostte dit bloed, zweet en tranen, anderen (lees: de eerste) hadden slechts 49 dikke minuten nodig om de finish te bereiken! dwars liep wel niet mee, maar vereeuwigde toch enkele momenten van dit loopfestijn.

‘Spaceman’ van Babylon Zoo. I always wanted you to go into space, man. Een eerbetoon aan astronauten. (Sarah Schrauwen)

‘Hurricane’ van Bob Dylan. Hoeft geen verdere commentaar, want heel goed. (Floris Geerts)

‘A Lesson Lived Is A Lesson Learned’ van Hatebreed. Spreekt voor zich. En omdat ik nog eens zin heb in krachtigere muziek. (Tijl De Bock)

‘Come Home’ van Amatorski. Vooral de versie met de heerlijke stem van Bram Vanparys (The Bony King of Nowhere). (Frie Vandemeulebroucke)

‘Housewife’ van Daan. Omdat hij de boel deed ontploffen op Puntpop. (Amber Daniëls)

‘Wildcat’ van Ratatat. Wroaw! (Tom Vingerhoets)

‘Why Don’t You’ van Gramophonedzie. Misschien nog beter in de originele versie, maar een leuke dansschijf, niet? (Celien Joppen)

‘A Movie Script Ending’ van Death Cab for Cutie. Good night, and good luck. (Folker Debusscher)

‘Stuck in the Middle With You’ van Stealers Wheel. En zo is de cirkel rond. (Hendrik Jan)

Bourla Schouwburg (18 & 19/05) ‘Bezonken Rood’ door Guy Cassiers.

De toneelbewerking van deze succesroman van Jeroen Brouwers ging in 2004 al in première en speelde op alle Europese theaterfestivals. Voor iedereen die daar niet bij kon zijn is er nu een herneming in eigen land.

 

Monty (20 t.e.m. 22/05) ‘Oblomow’ door Lazarus.

We vroegen ons af of de mannen van toneelgroep Lazarus nog eens samen op het podium zouden staan. De toneelbewerking van deze Russische roman geeft het verlossende antwoord, waarbij gastactrice Charlotte Vandermeersch de ploeg komt versterken.

 

Trix (22/05) Trixtraxfest.

Heb jij het afgelopen jaar ook genoten van de gratis Trixtrax avonden? Als afsluiter van het seizoen is er deze maand een extra spetterende editie waarbij onder andere Nieuw Zwart Trio en Boston Tea Party op de affiche staan.

 

Roma (21 t.e.m. 23/05) Tutti Fratelli.

Dit zeer gevarieerde en bonte gezelschap neemt je samen met het onvergetelijke Fratelliorkest mee in een lange liedjestrein. Van Hugo Claus tot Johnny Cash, niets is te gek.

 

Middelheimmuseum (vanaf 23/05) ‘Heeft het monument nog toekomst?’

Om een antwoord te kunnen geven op deze vraag, nodigt het Middelheimmuseum dertien kunstenaars uit die hun visie geven op de functie van kunst in de openbare ruimte. De resultaten zijn de hele zomer in het Middelheimpark te bekijken.

 

Zuiderpershuis (27/05) ‘De weg naar Kaapstad’, boekpresentatie van Abdelkader Benali.

De Nederlandse schrijver en ex-hardloper Abdelkader Benali reisde de afgelopen maanden door Afrika, op zoek naar de betekenis van voetbal in dit continent. Zijn bevindingen waren eerder al stof voor een tv-documentaire en zijn nu ook in zijn nieuwe boek te lezen.

 

Nieuwe justitiepaleis en Petrol (29 & 30/05) ‘Tussen droom en daad’, openingsfestival van De stad van Elsschot.

Het kan je niet ontgaan zijn dat de Stad Antwerpen volgend jaar een eerbetoon brengt aan één van haar grootste schrijvers. Dit openingsfestival belooft heel veel goeds, met optredens van onder andere Absynthe Minded en Tom Lanoye. Kijk voor info en tickets op www.destadvanelsschot.be

 

Café Local (06/06) Salsa Domingo!

Kun jij na het dagenlange stilzitten wel wat beweging gebruiken? Café Local organiseert wederom een maandelijkse Salsa workshop. Van ’s middags tot ’s avonds word je getrakteerd op salsalessen, shows en Cubaanse live-muziek.

 

Cartoons (09/06) El secreto de sus ojos.

Dit Argentijnse liefdesdrama sleepte de Oscar voor beste niet-Engelstalige film in de wacht. Een gepensioneerde rechter zet zich in om een onopgeloste zaak die hem altijd is blijven achtervolgen op te lossen. Liefde en misdaad wisselen elkaar af, evenals de verschillende tijdsbeelden.

She and Him – ‘Volume 2’

She and Him, alias Zooey Deschanel en M. Ward, hebben dit jaar in maart hun tweede album, met de zeer tot de verbeelding sprekende titel ‘Volume 2’, uitgebracht. She, Deschanel, heeft het merendeel van de nummers geschreven en Him, Ward, heeft de productie voor zijn rekening genomen. ‘Volume 2’ is een ontzettend leuke, goedgeluimde cd. Je kan je trein gemist hebben, je was te laat op die date waar je al weken naar uitkeek en die date bleek dan nog eens een slechte adem te hebben … Alles verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer je deze plaat opzet en je Deschanels unieke, ouderwets aandoende stem hoort. Het hele album baadt in een heerlijke sixtiessfeer en heeft ook enkele geslaagde covers, zoals ‘Gonna Get Along Without You Now’ van Skeeter Davis (die het van Teresa Brewer had gecovered). ‘Volume 2’ is simpelweg swell!

 

‘Kick-Ass’

Uit de toch wel zeer deprimerende ‘Kick-Ass’ stripverhalen heeft Matthew Vaughn, de regisseur van het onvolprezen ‘Layer Cake’, een heerlijk leuke film weten te maken. Het verhaal volgt Dave Lizewski, een tiener die een duikpak aantrekt en boeven in elkaar wil slaan. Al snel blijkt echter dat “He should call himself Ass-Kick instead.” In een wervelwind van bloed, geweld, humor en zelfs wat tederheid, komt Kick-Ass erachter waarom er in het echte leven geen superhelden zijn. Of alleszins wat er met superhelden gebeurt. Big Daddy en, vooral, Hit Girl stelen de show als een vader-dochter team dat verkleed achter de maffia aangaat. Ooit al eens een twaalfjarig meisje als vreemd feministisch sekssymbool het midden zien houden tussen schattig en macho? Fascinerend, maar bovenal leuk en sinds 21 april in de betere cinema.

De geboorte van een nieuwe traditie: de eerste dwars quiz was een succes. Eenmalig werden in ten Prinsenhove geen schotels van de dag, maar muziek- en filmvragen geserveerd. Deelnemende studenten werden intellectueel gewogen en niet te licht bevonden. De winnaars kozen uit de reeks prijzen kommetjes soep in het 't Koemmeke Soep. De verliezers dropen, niet geheel ontevreden, af met theater- of muziektickets, boeken, en bier.

“Wil je nu godverdomme sterven!”
Zijn stem galmt licht in de lege, vervallen kamer. De man slaat met de kolf van zijn wapen tegen de metalen tafel waar hij achter schuilt. Kasper zucht, enkele meters verder achter eenzelfde tafel verscholen. Zijn borstkas brandt en langs de ritssluiting van zijn vestje druppelt gestaag bloed naar beneden. Zo stil mogelijk haalt hij de lader uit zijn pistool. De man aan de overkant gaat, iets minder hysterisch, verder.
“Al die moeite en tijd die het mij, en ongetwijfeld ook jou gekost heeft. Onwaarschijnlijk. Heel de tijd jagen en opgejaagd worden.”
Kasper zucht opnieuw en leunt met zijn rug tegen de tafel. Drie kogels betekent weinig opties. De enige deur ligt aan de andere kant van de ruimte. De man kan zijn overwinning haast proeven. Stomme zet, kamers met één uitgang. Maar dat krijg je dan als je overhaast te werk gaat.
“En weet je wat het stomste van al is?” De man is ook gaan zitten, de moordlust even vergeten. “Wij, wij houden elkaar volledig in balans. Een stabiele status quo, bijna. Al die energie zodat we elkaar opheffen. Yin en yang, zeg maar.”
Tot op dat punt was het plan geweest om even op adem te komen en te hopen dat er, om welke reden dan ook, iets aan de situatie zou veranderen. Maar de irritatie krijgt bij Kasper de bovenhand en hij steekt zijn hoofd boven de tafelrand uit.
“Yin en yang? Ik ben hier toevallig ingerold, niet op zoek naar problemen. Jij bent op mij beginnen jagen! En nu zijn we plots complementaire universele krachten? Fuck you!” Het hoofd van de man komt even boven de tafelrand uit voordat hij tweemaal vuurt. Kasper duikt weg. Baksteenschilfers regenen op de grond. Na enkele momenten ebben de schoten weg.
“Fuck you”, mompelt Kasper.
“Vergis je niet, ik respecteer je zeker wel. Maar laten we elkaar geen Liesbet noemen: als ik je onschadelijk kan maken, doe ik dat. Geen reden om niet beleefd te zijn, echter.”
“Weet je wat, gast?” Kasper steekt zijn hoofd opnieuw boven de tafelrand uit, maar een stuk voorzichtiger en met zijn pistool in de aanslag. “Je hebt gelijk.” Voorzichtig mikt hij op het stukje tafel waar hij de krullende haarbos verwacht. “Ik zou misschien niet altijd alles laten vallen om ...”
Enkel het pistool van de man komt tevoorschijn. Hij vuurt opnieuw twee keer en Kasper haast zich om terug achter de tafel te duiken. Een fractie van een seconde, te kort om helemaal zeker te zijn, ziet hij een blauwe lichtflits in het lege, zwarte deurgat. Hij kreunt zachtjes, vanwege de pijn en vanwege de sprankel hoop die hij zichzelf toelaat. Nog één keer, en dan is het genoeg. Kasper ademt twee keer diep in en langzaam uit voor hij opstaat.
“Zoals ik zei, ik zou misschien niet altijd alles laten vallen, maar veel overtuiging heb ik toch niet nodig om achter jou aan te gaan. Alleszins, ik heb er genoeg van.”
Hij vuurt drie keer op de muur rechts van hem en haalt dan, eens het stof en de galm zijn gaan liggen, de trekker nog een keer over.
“Dat waren mijn laatste kogels, zoals je hoort. Ik geef me over.” Heel voorzichtig staat de man recht, het wantrouwen uit heel zijn houding af te lezen. Hij opent zijn mond om iets te vragen en plots zit er in het midden van zijn gezicht een gapend gat, zo groot als een vuist, en vult een oorverdovende knal de kamer. Een fijne rode waas daalt voor hem neer, terwijl zijn hoofd naar achteren valt en zijn lichaam meetrekt. Door het deurgat stapt een jonge vrouw met lichtblonde krullen en een zomers jurkje. In haar rechterhand ligt, haast nonchalant, haar veel te grote, rokende revolver. Kasper wandelt moeizaam naar haar toe.
“Mooie timing, zoals altijd, Sam.”
“Dag Kasper. Klaar?”
“Volledig.”

Meneer Teeuwen, proficiat met ‘How it Aches’, uw nieuwe album. Er was al ‘Hans Teeuwen Zingt’, maar mogen we deze plaat niet uw echte debuut noemen?

Hans Teeuwen Ja, dat vind ik eigenlijk wel.

 

Is ‘How it Aches’ wat je krijgt als je Hans de cabaretier mengt met Hans de jazzzanger?

Teeuwen Met die analyse kan ik best leven. De nadruk ligt wel meer op muziek dan op cabaret. Het stuk of twee grappige nummers zit erbij als extraatje, want humor was niet het uitgangspunt. We wilden geen grappige plaat maken maar een lekkere plaat. Hoewel de teksten af en toe geestig zijn, is het toch voornamelijk de bedoeling dat de mensen met hun hoofd mee gaan schudden. Zelfs de beentjes mogen mee. Vanavond zat het publiek en was het dus jammer genoeg beperkt in haar dansuitingen. We hebben ook al in popzalen als Paradiso en Tivoli gespeeld, wat eigenlijk leuker is.

 

U heeft al vaak geschreven voor cabaret. Hoe viel het mee om teksten voor een album te schrijven?

Teeuwen Het is anders. Je schrijft sowieso in een andere taal. Nu gaat het meer stapje per stapje. Een goede songtekst schrijven vind ik tricky; het is lastig. Voor iets komisch kan je improviseren, in een soort flow komen en daar dan later de goede dingen uithalen. Songteksten zijn meer structureel. Het gaat dus moeilijk, maar als je het eenmaal hebt, zo’n tekst die lekker bekt, dan heb je wel iets fijns in handen.

 

Zit er een bepaalde Hans Teeuwen-touch in de nummers?

Teeuwen Die zit er natuurlijk vanzelf in omdat ik de schrijver ben. Anderzijds, als de tekst over een bepaalde emotionele staat gaat, dan moet dat achteraf niet gerelativeerd worden met humor, want dan blijft er niets van over. De cabaretier moet dus even de ijskast in.

 

De verwachtingen waarmee het publiek binnenkomt zijn niet belangrijk, wel het gevoel waarmee ze buiten gaan.

 

In de songteksten gaat u vaak op zoek naar pijnlijkheden. Uw band heet bovendien The Painkillers. Vindt u het leven pijnlijk?

Teeuwen Ja, dat lijkt me wel. Alleen al het feit dat we allemaal zeker weten dat we dood gaan is een tamelijk hard gelag. Dus om het leven draaglijker te maken wentelen heel veel mensen zich maar in illusies. Illusies die ik dan kapot maak. Uiteindelijk kunnen we alleen maar toegeven dat het allemaal een redelijk tragische gebeurtenis is, mààr wel interessant.

 

U schrijft ook vaak over seks, daar heeft u veel plezier in, maar in liefde dan weer helemaal niet. Hoe komt dat?

Teeuwen Kijk, als wij nu gaan praten over liefde of zoiets, vrouwen, seks, vreemdgaan, dan kunnen wij hier acht uur lang door blijven praten en morgen weer opnieuw beginnen. Het is, kortom, een onuitputtelijke bron van inspiratie. Het roept van alles op; je voelt er veel bij; je krijgt er geen grip op; je doet dingen waarvan je weet dat ze slecht aflopen … Veel dramatiek dus in dat departement. Leuk om over te schrijven, dat wel. Het is niet voor niets dat 99.9% van alle liedjes over liefde en seks gaat.

 

Het lijkt alsof u liefde ook een illusie vindt. Hoe kan u er dan over schrijven?

Teeuwen Nou, ik roep het weer op. Ik pik in op hoe ik me soms mee laat slepen. De emotie van zo’n moment probeer ik zo goed als mogelijk te verwoorden. Mijn nummers zijn echter meestal erg analytisch. Wat er overblijft is vrij kaal. Daar kan ik niets aan doen, zo werkt mijn hoofd. Als je te veel in één emotie blijft, dan wordt het nogal snel pathetisch. Het leukst is vaak om een strofe die een dag voordien is geschreven weer helemaal onderuit te halen en dan te kijken wat erover blijft.

 

U heeft eens gezegd dat voor een cabaretier mensen verwarren, zodat ze denkend naar buiten gaan, het hoogst haalbare is. Wat is het hoogst haalbare voor een zanger?

Teeuwen Mensen emotioneren, denk ik. Dat kan met alles zijn.

 

Welke van de twee – doen denken en emotioneren – vindt u het meest dierbaar?

Teeuwen Weet ik niet. Allebei? Ik kan ook niet de hele dag alleen naar één soort muziek luisteren of één soort film kijken. De ene keer heb ik in dit zin, de andere keer weer in dat. Zolang het maar goed gedaan is.

 

U zei ook dat u als cabaretier een soort bestaansrecht had gevonden. Dat moet geweldig zijn want een bestaansrecht, dat willen we toch allemaal. Heeft u dat bestaansrecht ook als zanger?

Teeuwen Nou, je moet dat natuurlijk veroveren. Het gaat niet vanzelf. Het is niet dat mensen direct accepteren dat je iets anders gaat doen. Dat vind ik wel leuk. Het houdt me fris.

 

Met welke intentie stapt u dan op een avond als deze het podium op?

Teeuwen Nog beter doen de vorige keer.

 

En was dat vanavond het geval?

Teeuwen Het was wel een goed optreden. Jullie kunnen natuurlijk niet vergelijken, maar het was best goed. Na een goed optreden denk ik altijd: Oké, dit is vanaf nu het gemiddelde en daar mag ik niet meer onderzitten.

 

Wanneer wordt een optreden goed?

Teeuwen Het heeft heel veel met concentratie te maken. De beste optredens zijn die waar je enkel bezig bent met wat je op die moment aan het zingen bent. Wanneer je niet wordt afgeleid door bijgedachten. Meestal lukt dat het best als je een paar optredens na elkaar hebt. Vanwege de vermoeidheid heb je dan geen energie meer om aan andere dingen te denken. Je bent volledig gefocust op die zin die je op dat moment uitspreekt. De concentratie bepaalt de kwaliteit. Dat, en of je de materie machtig bent. Het leuke aan met The Painkillers optreden is dat hun techniek zo vanzelfsprekend is. Zo kan er bezieling ontstaan. Ze staan daar niet te tellen.

 

Op de planken smijt u zich. Vol energie geeft u zich tijdens het optreden over. Waarom brengt u de nummers zoals u ze brengt?

Teeuwen Dat gaat vanzelf. Wat ik probeer met mijn bewegingen, is niet afwijken, maar de muziek net meer benadrukken. De bewegingen komen voort uit de muziek. Ik sta geen aandacht te trekken. Ik accentueer het muzikale. Ritme is ongelooflijk belangrijk.

 

Wat vinden The Painkillers van uw aanpak?

Teeuwen Dat moet je aan hen vragen.

 

Wat vinden jullie van de performance van meneer Teeuwen?

Painkiller Naar het publiek toe?

 

Nee, naar jullie toe. Als ‘serieuze’ jazzmuzikanten zijn jullie zo’n zanger als meneer Teeuwen toch niet gewoon?

De Painkiller in kwestie begint aan een lange uiteenzetting over hoe in de studio met Hans vele nummers heel erg snel ontstaan, om enkele minuten later te besluiten dat het allemaal erg vanzelf gaat. Teeuwen Dat is eigenlijk helemaal geen antwoord op de vraag, hé. Eigenlijk ging het over het optreden.

 

Dat is niet erg. Hij mag het hebben waarover hij wil. Staat het ons niet aan, dan schrijven we het gewoon niet op.

Teeuwen Je hebt anders wel van die interviewers die al een heel idee hebben van hoe het interview er gaat uitzien en dan vragen stellen die je alleen nog maar moet bevestigen.

 

De meeste mensen wentelen zich in illusies die ik dan weer kapot maak.

 

Dat is een interviewer die op voorhand nadenkt over wat het antwoord op een bepaalde vraag kan zijn, om dan weer een bepaalde vraag op dat bepaalde antwoord te laten volgen.

Teeuwen En als je dan iets anders antwoordt dan wat de interviewer in gedachten had, dan zit ie plots klem. (imiteert een interviewer): “Meen je dat nou? Ik gaf toch duidelijk aan dat…”

 

Goed, volgende vraag. Ook wij hebben een volgorde. U stond als cabaretier op eenzame hoogte, maar dan waagt u zich aan een zangcarrière. Hoe voelde u zich toen u voor het eerst met een band speelde met professionele muzikanten van hoog niveau?

Teeuwen In het begin was ik erg zenuwachtig. Ik wist niet goed hoe ik me tot die band moest verhouden, wat precies mijn plek was. Dat is normaal als je het metier nog niet honderd procent beheerst. Nu kan ik mezelf helemaal door hen laten leiden. Het is heerlijk om zo mee te kunnen gaan.

 

U bent dus een echte zanger geworden, maar het publiek kent uw voorgeschiedenis als cabaretier. Bent u niet bang dat ze van u verwachten dat u dingen zingt als “I’ll even fuck you when you're dead” en “I like your cunt” en dat u het publiek daardoor niet meer kan verwarren zoals voorheen?

Teeuwen Nee, wat ik nu doe, verschilt zo van cabaret dat ik in die zin geen marionet ben van de verwachtingen van het publiek. Ik probeer hen gewoon te overtuigen van wat ik nu doe. Het maakt me niet zoveel uit met welke verwachtingen het publiek de zaal binnenkomt. Ik vind het gevoel waarmee ze weer buitengaan belangrijker. Die was goed, hé.

 

Oké, die laatste zin wordt een citaat. Wilt u het publiek ook iets meegeven…

Teeuwen (onderbreekt) Ja, bonbons. Of beter nog: iets hartigs. Het is toch leuk na de voorstelling op café bij je biertje nog iets hartigs te hebben. Ik wil ook nog even genoteerd hebben dat Gert hier net een onvoorstelbaar gore scheet liet.

 

Genoteerd. Misschien wilt u ook nog een boodschap aan het publiek meegeven. In het nummer ‘Make You Proud’ kruipt u in de huid van een zelfmoordterrorist. Duidt u graag op het absurde van religie?

Teeuwen Met bepaalde dingen ben ik nu eenmaal zo lang bezig, dat het in mijn creatieve werk kruipt. Ik maak me er echter geen illusies over dat kunstenaars moeten gaan vertellen hoe mensen moeten leven. Zulke dingen moeten vanzelf doorsijpelen. Ga je nadrukkelijk wat verkondigen, wil je grip hebben op wat de mensen denken, dan ben je echt heel erg verkeerd bezig. Heel veel komieken zijn daardoor slecht, bijna onuitstaanbaar geworden.

 

Het Freek De Jonge-effect.

Teeuwen (breed glimlachend) You said it. Ik vind dat je intuïtief moet zijn. Als je met voorbedachte rade creatief gaat doen, dan beperk je jezelf.

 

Van religie naar politiek: de Belgische regering heeft vandaag, zoals je zelf al opmerkte tijdens de show, haar ontslag aangeboden aan de koning. Misschien kan u omwille van uw ervaring met het absurde koning van België worden?

Teeuwen Ik wil het best doen, maar dan parttime. In de weekends kan ik sowieso niet omwille van de optredens. Op dinsdagmiddag ben ik meestal vrij en als ik het dan ook nog een beetje vanuit mijn eigen woning kan doen … Op het papierwerk na kan ik dus best wat monarchistische taken op mij nemen, zolang het niet te koste gaat van mijn artistieke strapatsen. In vergelijking met Nederland zie ik in België trouwens erg weinig handjes gezwaai van het koningshuis. Hoe heet jullie koning alweer?

 

Komieken die nadrukkelijk wat verkondigen zijn erg verkeerd bezig.

 

Albert II.

Teeuwen Die ziet er eerder als een accountant uit dan als een koning. Kortom, jongens: jullie land is in verval. Het wordt tijd dat jullie, de jeugd, daar iets aan doet. Jullie zijn wat defaitistisch geworden.

In ieder geval, behalve koning op dinsdagmiddag zou ik ook wel masseur van Scarlett Johansson willen worden. Op gezette tijden wel te verstaan. Ze moet me niet om half drie ’s nacht bellen, want ook het masseren mag niet ten koste gaan van mijn artisticiteit. (op dreef) Wie is eigenlijk de grootste rebel van België, de grootste antiautoritaire figuur?

 

Misschien Jean-Marie Dedecker.

Teeuwen Who the fuck is Jean-Marie Dedecker?

 

Een voormalig judocoach die een eigen politieke partij heeft opgericht: Lijst Dedecker.

Teeuwen (breed glimlachend) Klinkt goed! Dan heb je ook nog die schrijver …

 

Herman Brusselmans, dat is meer het cliché van de rebel. Een rol die hij zelf wat beu is.

Teeuwen En wat is momenteel het hipst in België?

 

Rolschaatsen.

Teeuwen Wat! En Barman, die is ook hip. Jullie hebben veel goede bandjes in België.

 

Dit leidt ons allemaal te ver, meneer Teeuwen. Is er nog een antwoord dat u wenst te geven op een vraag die wìj niet hebben gesteld?

Teeuwen Ja!

U hebt Burgerlijk Ingenieur gestudeerd en bent vervolgens piloot geweest. Waarom bent u uiteindelijk astronaut geworden?

Frank De Winne Het zijn uiteindelijk twee beroepen die in dezelfde lijn liggen. Piloten en astronauten hebben beide voornamelijk met techniek en vliegen te maken. Het grootste verschil is uiteraard dat je langer weg bent.

 

Maar is astronaut zijn niet veel angstaanjagender? Je bent ook veel verder weg.

De Winne Nee, dat maakt niet zo veel uit. Als testpiloot doe je uiteindelijk ook gevaarlijke dingen.

 

U hebt uw eredoctoraat gekregen vanwege uw onderzoek over gewichtloosheid. Hoe ver staat u daar in?

De Winne Het onderzoek wordt eigenlijk gevoerd door de wetenschappers op de grond. Wij zijn ofwel het onderwerp van het onderzoek, zoals bijvoorbeeld bij het SPIN experiment van Floris Wuyts (fysicus en hoogleraar aan de UA, nvdr.), ofwel de uitvoerders.

 

U hebt ook verschillende medische onderzoeken gedaan in de ruimte.

De Winne Door de gewichtloosheid zie je bij medische experimenten andere fenomenen en heb je dus andere observaties. De effecten van gewichtloosheid zoals osteoporose (naast onder andere spieratrofie en cardiovasculaire achteruitgang, nvdr.) zijn bijvoorbeeld nergens zo zuiver te bestuderen als in de ruimte. Hier op aarde is dat een gewone ziekte, maar door ze daar te bestuderen kunnen we helpen om efficiëntere therapieën ontwikkelen tegen dergelijke ziekte.

 

Als u zes maanden in een kleine ruimte zit, weegt dit dan niet psychologisch door en werkt het ook niet benauwend?

De Winne Er wordt natuurlijk geselecteerd op een bepaald profiel. Men gaat op zoek naar mensen die flexibel, doel- en oplossingsgericht zijn. De sfeer onderling was ook uitstekend. We zijn nog steeds goede vrienden. Die kleine ruimte benauwde mij niet, het enige dat ik echt miste was uiteraard mijn familie.

 

Kon u zich goed aanpassen toen u terugkwam? De fysieke gevolgen van gewichtloosheid zijn toch niet te onderschatten, ze zijn namelijk te vergelijken met versneld verouderen.

De Winne De aanpassing is inderdaad moeilijk, maar ik word goed begeleid en dat gaat vlot. Die aanpassing duurt ongeveer even lang als de tijd die je in de ruimte hebt doorgebracht.

 

Gaat u nog terug naar boven?

De Winne Ik blijf natuurlijk astronaut en zou graag terug op ruimtereis vertrekken, maar dat hangt af van wat er zich aandient. Het ESA (European Space Agency, nvdr.) heeft nu ook nieuwe astronauten aangenomen die natuurlijk ook eerst hun kans moeten krijgen.

 

Sinds 2003 bent u ook Unicef-ambassadeur. Wat houdt dit precies in?

De Winne Ik vind het belangrijk om bij te dragen aan het algemeen welzijn van de wereld. Kinderen moeten de mogelijkheid hebben om zich te kunnen ontwikkelen en naar school te kunnen gaan, en ik denk dat Unicef hier belangrijk voor is.
Ik ben hiervoor op reis geweest naar Mali, waar er kinderen waren die de hele dag alleen maar naar water op zoek waren. Zuiver water draagt bij tot een betere hygiëne en gezondheid. In de ruimte is het zuinig omspringen met water en zuiver water en ook heel belangrijk. Daarom de link naar de Unicef WaSH-campagne.

 

Wat is uw drijfveer om met al deze zaken bezig te zijn?

De Winne Ik vind dat we verder moeten met de ruimtevaart en verder moeten kijken dan zijn horizon. Het is geen optie om er mee te stoppen. Europa moet eraan bijdragen en dit opentrekken naar de hele wereld, zodat elk land deelneemt en zodat alle kinderen, ook die in Afrika, er van kunnen dromen om er aan deel te nemen.

 

Maar het is toch een dure onderneming?

De Winne Het kost inderdaad wel wat geld, maar dat is ook een misverstand. De ruimtevaart voor ESA kost elke Europeaan één euro per jaar, wat dan weer niet zoveel is. Mijn telefoontje naar jou kost mij nu meer dan wat het jou ieder jaar kost om mij te laten werken, als je morgen iets gaat drinken kost het twee of drie keer zo veel.

 

SPIN

Sinds januari 2006 doet Floris Wuyts, fysicus en hoogleraar aan de UA, onderzoek naar medicatie tegen ruimteziekte en welke invloed ruimtereizen hebben op het evenwichtssysteem en de autonome functies (ademhaling, hartslagfrequentie en pijnbeleving). In het Russische Sterrenstad wordt dus nagegaan in hoeverre ruimtevluchten het evenwichtssysteem en de autonome functies ontregelen van astronauten, kosmonauten, taikonauten en andere ruimtereizigers. Vervolgens test men hier aan de Universiteit Antwerpen vijf verschillende medicijnen op gezonde vrijwilligers. Het meest efficiënte zal gebruikt worden aan boord van het ISS. Nadat deze in de praktijk getest zijn, zullen het evenwichtssyteem en de autonome functies van onze ruimtevaarders opnieuw getest worden. Het onderzoek zelf zou einde 2011 afgerond worden.

De sfeer was er natuurlijk uitgelaten; gratis drank, zoals ik al zei. In die mate zelfs dat Evi Hanssen, die het geheel presenteerde, haar leraressenstem moest opzetten en iedereen tot stilte aanmanen. Maar eens op gang luisterde iedereen toch braaf naar het ‘Antwerpen is de beste studentenstad’ praatje. U kent het wel: we zijn een wereldstad, we zijn een wereldhaven, we hebben meer te bieden dan Gent en Leuven. Dat laatste impliciet, uiteraard, maar we zijn wel nog steeds Antwerpen.

 

Het manifest zelf, live gezongen door Vitalski en Evi Hanssen, bleek verrassend oké. Niets wereldschokkends, maar leuk genoeg. Zelfs de clip is, hoewel licht knullig, niet slecht te noemen. In welke mate dit nieuwe studenten naar Antwerpen zal lokken (want dat is uiteindelijk altijd de bedoeling), valt nog af te wachten. Bekijk het vooral zelf op www.opjelijfgeschreven.be en beslis naar eigen goeddunken.

 

Naast de vertoning van de clip, werden er ook nog prijzen uitgedeeld aan een hele hoop gelukkigen. Nathalie Baudry won de hoofdprijs, een kotfeestje, hopelijk mét opkuis, en nodigde in één beweging al wie er die avond was uit. Jammer genoeg niets meer van gehoord sindsdien.

 

Ook Robert Voorhamme, de schepen van (onder andere) Onderwijs, klom even het podium op. Niet om te zingen, maar om Evi op zijn lijf ‘change’ te laten schrijven, en uiteraard om op haar lijf te schrijven. Slechts één tactisch geplaatste ‘A’, maar dat is al meer dan wij ooit hebben mogen doen.

 

Na afloop draaide Merdan Taplak op puike wijze plaatjes aan elkaar, maar toen was het gedaan met de gratis drank en het viel op hoe snel de zaal leger leek. Goed feestje, dat wel.

Wat? Beni Falafel

Waar? Lange Leemstraat 188

Menu? Falafel zijn gefrituurde balletjes op basis van kikkererwten. Deze Midden-Oosterse specialiteit is zowel koosjer als vegetarisch. De klassieke keuze hier is een broodje ‘falafel allerlei’: een pitabroodje gevuld met de balletjes, sla, ratatouille, humus en zuurkool. Naast falafel in al zijn gedaanten biedt Beni Falafel een veelheid aan vooral Israëlische toppers, van bonensoep voor 2,5 euro over ratatouille tot bureka (bladerdeeg) gevuld met aardappelen, spinazie of kaas.

Prijs? Het duurste item op het menu kost 7,5 euro.

Leuk? Deze eettent is niet de gezelligste plek op aarde: denk aan de badkamer van je oma voor een idee van de stijl. Gelukkig maken de authentieke toetsen, zoals de ijzeren strijkijzers waarmee de pitabroodjes worden opgewarmd, heel wat goed.

Wat? Pazzi per la Pizza

Waar? Keizerstraat 2

Menu? Je kan kiezen uit een aantal traditionele Italiaanse specialiteiten, zoals pizza, panini, antipasti of pasta. Zoals de naam van deze tent al doet vermoeden, gaat het hier vooral om de pizza. Uniek hier is dat je zelf kiest hoeveel pizza je eet; je betaalt per 100 gram pizza. Een gewone pizza komt ongeveer overeen met 300 gram, maar de grotere eter in uw vriendenkring kan zich gerust laten gaan met 500 gram pizza.

Prijs? Voor de goedkoopste pizza betaal je 1,9 euro per 100 gram, andere pizza’s kosten ongeveer 2,3 euro per 100 gram. Het duurste gerecht kost 11 euro. Studenten krijgen bovendien 10 procent korting.

Leuk? Het is zelden druk in Pazzi per la Pizza, dus je wordt snel (en vriendelijk!) bediend. Bovendien kan je meekijken in de keuken of je favoriete gerecht tegen een iets goedkopere prijs meenemen.

Wat? Umi-Sushi & Noodlebar

Waar? Groenplaats 2

Menu? Bij Umi kan je terecht voor Aziatisch eten, meer bepaald wok en sushi. Het sushi-menu is vrij uitgebreid en beschikbaar voor één tot drie personen. Je wokgerecht kan je zelf personaliseren; je kiest eerst tussen het basispakket groenten met rijst of noedels, vervolgens kies je extra vlees, groenten, tofu of nootjes, al naargelang je eigen smaak en budget. Saus is er wel gratis.

Prijs? Vooral de wokafdeling is vriendelijk voor de portemonnee van de student. Voor het basispakket betaal je 4,9 euro en voor de extra toevoeging(en) maximum 2 euro. De sushi is wat duurder, zoals het sushi betaamt. De prijs voor de sushi-gerechten varieert van 15 euro tot 25 euro, maar een aantal van deze gerechten zijn geschikt voor 2 à 3 personen.

Leuk? Geef je ogen de kost terwijl je gerecht in een handomdraai klaargemaakt wordt en met wat fantasie kan je grappige vertalingen bedenken voor de onderlinge conversaties van het Aziatisch personeel.

Wat? Frituur De Smulpaep

Waar? Varkensmarkt 2A

Menu? Het menu ziet eruit zoals je dat verwacht in een frituur: een grote plakkaat tegen de muur, vol satés, kaaskroketten, chicken fingers, berenpoten, curryworsten, bicky burgers, allerhande sauzen en verschillende maten voor de frieten.

Prijs? Ook de prijs verschilt niet veel van die van andere frituren. Voor een gewoon pak friet betaal je 1,9 euro, voor een snack 2 à 3 euro en voor saus 0,5 à 1 euro.

Leuk? De frituur ligt vlakbij de Stadswaag, dus je frieten kan je gezellig op een Stadswaags bankje verorberen. Bovendien word je geduldig en vriendelijk bediend door de heren aan de andere kant van de toog.

Wat? La Terra Sarda

Waar? Lange Koepoortstraat 32

Menu? Op het menu staan verschillende gerechten, zoals pizza’s en pasta’s maar ook cannelloni (gevulde pastapijpjes), kleine pizza’s (pizzeta’s genaamd) en focaccia’s (een Italiaans plat brood). De laatste twee zijn echter maar tot 18u te bestellen. Er wordt hoofdzakelijk met verse Italiaanse producten gewerkt en de 53 verschillende pizza’s zijn voornamelijk op basis van mozzarella. Er zijn ook enkele speciale pizza’s zoals bijvoorbeeld een pizza choco of deze Italiaanse heiligschennis ook lekker is, dat mag je zelf ontdekken.

Prijs? De prijs van de pizza’s ligt tussen de 5,50 en 14 euro. De prijs van de pasta’s ligt rond de 8 tot 12 euro. Dan zijn er nog de kleinere gerechten zoals de pizzetta’s en de focaccia’s, waarvan de prijs rond 2,50 euro ligt.

Leuk? Het is een kleine ruimte met ongeveer 30 tot 40 zitplaatsen. Het personeel praat hoofdzakelijk Italiaans, waardoor je je al een stuk meer in Italië waant. Vooral de verscheidenheid aan gerechten voor een schappelijke prijs maken dit restaurant zeker een bezoekje waard.

Wat? Pita Ster

Waar? Gillisplaats 5

Menu? Op het eerste zicht een pitabar van dertien in een dozijn, met de standaardselectie van pita's, dürüms en Turken. Op het moment dat je echter een dürüm zo dik als mijn (toegegeven, wat schriele) bovenarm vasthebt, is het een feest van vlees, groentjes, feta (naar keuze) en frieten in een heerlijke pannenkoek. Een volledige maaltijd en dan nog drie happen.

Prijs? Toegegeven, je bent voor de simpelste dürüm al bijna 5 euro kwijt, maar je hebt wel genoeg gegeten voor een hele dag.

Leuk? Plastic hout, plastic steen, plastic marmer. Niet enorm gezellig, maar iedereen is vriendelijk en laten we eerlijk zijn: een dürüm moet je onderweg opeten.