Tien voor zes. Ik ben te vroeg. Voor alles is een eerste keer, I guess. Ik besluit nog even te wachten en zoek daarna naar het juiste huisnummer. Tussen nummer 24 en 28 blijken echter twee deuren te zitten. Na, uiteraard, eerst bij de verkeerde aan te bellen, hoor ik een bekende stem uit de parlofoon van de andere komen. Ik volg de twee aanbellende jongens, waar ik blijkbaar ook een afspraak mee heb, naar boven. Geen tête-à-tête dus, maar een gesprek met een hele delegatie van vzw Talanton (Nico Deswaef en Simon Goyvaerts) en studentenclub EKA (Simon Rinckhout en Tom Michiels). Een beetje overweldigd door die grote opkomst zet ik mijn laptop neer en druk ik op de opnameknop van mijn net gedownloade dictafoonapp.

een zot idee en een steunend clubbestuur

Bij het organiseren van een evenement moet je je volgens Simon Goyvaerts twee vragen stellen: “Wat zijn mijn sterktes?” en “Welke mensen ken ik?” Toen hij als cultuurverantwoordelijke in 2011-2012 van studentenclub Nordkempus een activiteit op poten moest zetten, dacht hij meteen aan muziek. Hij kende mensen die net waren begonnen aan het conservatorium en begon te dromen van een jazzevenement. “Zoiets groeit heel organisch.” Toevallig had Simon die zomer contacten gelegd met mensen die vrijwilligerswerk deden in het toen splinternieuwe MAS en mailde hij hen opnieuw met de vraag of het mogelijk zou zijn om een jazzevenement te organiseren in de publieke ruimtes van het museum. “Jazz in ’t MAS, dat klinkt gewoon supergoed”, was de logica van het verhaal. Maar van het een kwam ook echt het ander en op de een of andere manier gaat de bal dan aan het rollen. “Ik heb heel veel geluk gehad dat ik de steun en het vertrouwen kreeg van het toenmalige bestuur van Nordkempus om zo'n risicovolle activiteit te organiseren. We mogen daar zelf als vereniging bijvoorbeeld geen drank verkopen en geen inkom vragen. Je betaalt wel geen zaalkosten omdat het binnen het programma van het MAS past, maar er zijn geen inkomsten.”

“Al vanaf de eerste editie zijn we op zoek gegaan naar alternatieve manieren om dat te financieren”, voegt Nico toe. “En dan kom je op een bepaald moment uit bij sponsors. Dat begint heel simpel met hun logo op de poster, maar we hebben altijd verder nagedacht over hoe we met ons evenement echt een meerwaarde konden creëren voor onze sponsors, zodat wij ook meer van hen konden verwachten.”

Jazz in ’t MAS, dat klinkt gewoon supergoed.

“Jazz is sowieso al vrij classy en dat spreekt de bedrijfswereld wel aan”, gaat Simon verder. “Het MAS is ook havengesitueerd en we zochten naar bedrijven die daar belangen bij hebben, zoals bijvoorbeeld MSC.” Nico: “Dat is ook een vertrouwensband die je opbouwt. MSC sponsorde ons toen voor een fractie van het bedrag dat ze ons nu geven. We bouwen ook wel uit wat we aanbieden, want nu kunnen zij daar een heel netwerkevent aan koppelen en zijn er heel veel partners aanwezig waardoor het voor hen ook echt een prestigeproject geworden is. Dat groeit heel organisch ook weer.”

Simon: “We maken dit jaar voor de eerste keer ook een programmakrantje waar sponsors afhankelijk van hun inbreng publiciteitsruimte krijgen om ook op inhoudelijk vlak hun verhaal te vertellen aan de bezoekers. De sponsors worden dan ook vriendelijk uitgenodigd op het event zelf zodat ze kunnen beleven wat er leeft en kunnen zien dat hun geld nuttig besteed is.” Nico: “Het feit dat we bij MSC op zo’n goed blaadje staan is omdat zij toen zelf aanwezig waren en gecharmeerd waren door wat er georganiseerd werd.”

gratis, laagdrempelig en kansenbiedend

Na een aantal succesvolle edities overgroeide het evenement studentenclub Nordkempus en richtten Nico en Simon de vzw Talanton op. Toch bleef het contact met de club, de jonge nieuwe leden en ondertussen ook met EKA, zodat ze hun eigen expertise konden combineren met het nieuwe, enthousiaste inzicht en de voeling met de jeugd konden behouden.

Zo boden ze die studenten bovendien de kans om aan zoiets mee te werken en ervaring op te doen. Dat is de filosofie die achter Talanton, Oudgrieks voor talent, zit: jong talent ontwikkelen en verspreiden. De keuze voor jonge, beginnende jazzmuzikanten bij Jazz in ’t MAS was dan ook snel gemaakt. Door het evenement gratis te houden, blijft de drempel ook heel laag en trekt het meer dan alleen jazzliefhebbers aan zodat iedereen kan proeven wat het is en het ontwikkeld talent ook echt verspreid wordt.

“Zo hebben we al een aantal jaren een samenwerking met het conservatorium om daar de jazzmuzikanten te vinden, mensen met oog op een professionele carrière”, vertelt Nico. “Maar dit jaar willen we ook diversifiëren en hebben we contact gelegd met het deeltijds kunstonderwijs.” Op de Dag van het DKO hebben ze namelijk een wedstrijd georganiseerd. Wie wordt gekozen door de jury, mag komen spelen op het evenement. “Zo kunnen ook zij eens proeven van hoe het is om op te treden met een goede geluidsinstallatie, een publiek groter dan 200 man en worden ze misschien ook getriggerd om toch iets meer met muziek te doen dan het enkel bij een hobby te houden.”

Vaak bieden kansen zich aan als je iets van de andere kant bekijkt.

vertrouwen, durf en out of the box

Wanneer ik hen vraag welke tips ze hebben voor andere student- ondernemers, blijkt het belangrijkste het vertrouwen van de fondsen en de omkadering. “Heel belangrijk is ook”, gaat Simon verder, “dat als je een band hebt met iemand in een netwerk die je kan helpen, hoe klein die band ook is, je die moet durven gebruiken.” “Ook out of the box denken is heel belangrijk”, voegt Nico toe. “Vaak bieden kansen zich aan als je iets van de andere kant bekijkt. Ja, Jazz in ’t MAS in een gewone zaal met inkom en drankverkoop zou gemakkelijker zijn, maar het MAS heeft dan weer het voordeel dat het zo’n aantrekkingspool is. Zo’n wisselwerking en meerwaardecreatie komt uit een out of the box idee.”

Het beste aan het evenement? Simon: “Het is een hele leuke kans voor iedereen om gewoon eens kennis te maken met jazz in een unieke setting. Dat totaalpakket is best wel magisch.” Nico: “We slagen erin een heel divers publiek aan te trekken. Het is zo leuk om te zien hoe mensen van verschillende groepen, leeftijden en sectoren samenkomen. De diversiteit van onze stad wordt ook weerspiegeld in het evenement. Dat zou natuurlijk overal kunnen, maar als ik zelf op café ga of naar een feestje of optreden, is dat niet het geval en is dat meestal enkel met de jongere generatie.”

Divers, magisch, uniek en bovendien gratis. Wie geïnteresseerd is, kan op 23 februari van 18u tot 22u terecht in het Museum aan de Stroom, Hanzestedenplaats 1, 2000 Antwerpen.

Zowat elke kerktoren in het Vlaamse landschap heeft er een. Als we omhoog kijken wordt de spits meestal gesierd door een windwijzer. Vaak staat hier nog een haan bovenop. Maar waar komt deze windhaan vandaan?

De haan was eigenlijk een heidens afweersymbool. Bij het aanbreken van een nieuwe dag kraait hij. Zo verdrijft hij als het ware het duister en verwelkomde hij elke dag het licht opnieuw.

Bij de kerstening heeft het christelijke geloof dit symbool overgenomen. Ze zochten verwijzingen naar de haan in de Bijbel en vonden die ook. Jezus zei tegen Petrus: “Ik zeg je, Petrus, deze nacht zal de haan niet kraaien voordat je driemaal geloochend hebt dat je mij kent.” Sindsdien is de haan een symbool van Petrus die de leer van het christelijke geloof tot het einde van zijn dagen is blijven verkondigen. De haan kondigde in zijn heidense symboliek al een nieuw begin aan, maar deed dat ook bij de christenen. Wanneer iemand in God begint te geloven bijvoorbeeld, noemen ze dat eveneens een nieuw begin.

Naast het aankondigen van dit nieuwe begin staat de haan ook vaak symbool voor waakzaamheid. Hij kijkt hoog vanop de toren naar wat de mensen op de begane grond niet kunnen zien en kraait bij gevaar. Zo waakt hij over zijn kippetjes in de kerk.

Niet alle kerktorens hebben echter een (wind)haan op hun spits staan. In Nederland is de haan vooral op protestantse kerken en katholieke kerken van voor de reformatie te vinden. De katholieke kerken dragen daar meestal een kruis.

Het symbool van de lutherse kerken is dan weer een zwaan. In de vijftiende eeuw werd Johannes Hus (Hus betekende ‘gans’ in het Tsjechisch) op de brandstapel gezet voor ketterij. Hij zou gezegd hebben: “Jullie verbranden een gans, maar er zal een zwaan uit zijn as herrijzen.” Later werd deze zwaan aan Maarten Luther en de lutherse kerk gekoppeld.

De eerste verwijzing naar een kerkhaan dateert uit 820. In Italië zou bisschop Rampertus van Brescia een bronzen haan hebben laten gieten om op de toren van de kerk San Faustino Maggiore te plaatsen. De allereerste windwijzer is nog veel ouder. De oudste verwijzing komt uit 48 v.C. uit Athene. Daar werd een wijzer met een Triton op een achthoekige toren op de Akropolis geplaatst die de windstreken aanduidde.

Tegenwoordig zien we meer en meer vrije interpretaties van dit oude gebruik. Een goede zaak, of moeten we vasthouden aan ons traditioneel gouden vogeltje? Waarschijnlijk geen haan die er naar kraait.

de stap naar een andere baan

Onder het genot van thee en warme chocolademelk spreken we met Johanneke en Liesje. Beiden als vrijwilliger verbonden aan de moederorganisatie Cherut. Het interieur van KoffieKlap oogt hip: veel hout, wat de gezellige uitstraling ten goede komt, en door de combinatie van wit en pastelkleuren krijgt het geheel een moderne twist. Het lijkt een gewone koffiebar, maar schijn bedriegt. De bar is een initiatief van Cherut, waar Liesje ons over vertelt. “Wij zijn een organisatie die zich bekommert om meisjes en vrouwen in de prostitutie in België. We begonnen in Antwerpen en intussen zijn we uitgebreid naar Gent en Brussel.” Cherut biedt sekswerkers intensieve begeleiding aan door maatschappelijk werkers en therapeuten.

Daarnaast zijn er verschillende projecten opgezet die mogelijkheden creëren om uit de prostitutie te stappen. KoffieKlap is er daar één van. “Het kunnen voorleggen van werkervaring bleek een nood te zijn voor werkzoekenden die uit de prostitutie zijn gestapt”, vertellen Liesje en Johanneke. “We merkten dat mensen vaak geen eerlijke kans wordt gegeven om een plaats te vinden op de arbeidsmarkt. Als je tien jaar lang achter het raam hebt gestaan, wat ga je dan op je cv schrijven?” Het opdoen van ervaring bij KoffieKlap kan daar uitkomst bieden, maar het belang ervan is groter dan enkel de toevoeging op het cv. “Belangrijk is ook dat vrouwen kunnen leren met mensen om te gaan en dat ze zich deel voelen van iets. Dat ze van belang zijn.” Dat de stap naar een andere baan vaak moeilijk is, komt ook door andere factoren.

Zo is de wereld van de prostitutie klein en lopen de vrouwen niet graag met hun privésituatie te koop. “Dan blijf je heel snel in dat wereldje hangen. Vaak gaat het om buitenlandse vrouwen die weinig Nederlands spreken.” Daar komt nog eens bij dat sekswerkers zelf beslissen wanneer zij werken en daarin met niemand rekening hoeven te houden. De verschillen met een reguliere baan verhogen de drempel.

Het draait bij KoffieKlap en Cherut om het bieden van kansen. Liesje: “Deze locatie kwam vrij en uiteindelijk heeft Johanneke de stap gezet om ook de verdieping hier beneden te huren, met de bedoeling er een eerlijke koffieplek te creëren.” De slogan van KoffieKlap – “eerlijke koffie, eerlijke kansen” – dekt dus goed de lading.

de straat op

Contact leggen met de meisjes gebeurt onder meer via het zogenoemde straatwerk. Dan gaan de vrijwilligers van Cherut het Schipperskwartier in om met hen in gesprek te gaan. Liesje vertelt hoe dat in de praktijk gaat. “Vaak hebben we een aantal vaste contacten, die we door de jaren heen hebben opgebouwd. Dus als ze ons zien komen, gaat het raam open en gaan we naar binnen. Soms is dat tien minuutjes, soms anderhalf uur.” In andere gevallen proberen de straatwerkers nieuwe contacten te leggen. Liesje gaat daarbij heel naturel met relaties om en gaat op haar gevoel voort.

“Soms leg je een eerste contact en heeft dat een vervolg, en soms niet. Maar in ieder geval hebben ze dan wel ons kaartje met ons telefoonnummer en weten ze wie we zijn.” Bij zo’n eerste stap reageren veel vrouwen wat argwanend. “Heel vaak denken ze: ‘Wat kom jij hier doen?’ Dus dan moet je altijd even een drempel over. Nadat je die eerste stap hebt gezet, heb je wel een connectie.”

Johanneke vertelt over een Roemeens meisje dat ze kortgeleden had ontmoet. “Ze zat achter een raam met vijf andere meisjes. Aan zo’n raam kun je vaak niet echt een gesprekje hebben.” Johanneke maakte daarom oogcontact met dit Roemeense meisje en besloot op haar af te stappen. “Ze deed het raam open en stelde zich nonchalant op. Ze vroeg mij wat ik daar kwam doen. Ik keek haar in de ogen en ik zei dat ik haar respecteerde. Ik kon zien dat het haar gewoon raakte. Als iemand dat gemeend kan zeggen, heeft dat veel waarde.”

De vrouwen vertellen hun verhalen meestal niet zomaar. Het tonen van begrip en de zichtbaarheid van straatwerkers zijn essentieel in het kweken van vertrouwen. Johanneke beschrijft hoe dat gaat. “Als een vrouw ervaart dat jij de situatie waarin zij zit begrijpt, dan komt er een soort vertrouwen. Dat zien we iedere keer weer. Het is niet zo dat ze dan meteen het telefoonnummer bellen en hulp vragen, maar ze gaan er wel door nadenken. Ze weten dan dat er mensen zijn die op de hoogte zijn van hun situatie.”

verhalen uit de prostitutiewereld

Tijdens het gesprek met Liesje en Johanneke komen we steeds meer te weten over de prostitutiewereld. Vrouwen komen daar op verschillende manieren in terecht. “Veel vrouwen hebben een achtergrond waarin ze in hun kinderjaren zijn misbruikt. Daardoor is de drempel om in de prostitutie te gaan werken veel kleiner.” Anderen komen terecht bij een pooier. De meisjes die er zelf voor kiezen om de prostitutie in te gaan vormen een minderheid.

Ook horen we over buitenlandse, getrouwde vrouwen die in België achter een raam staan, terwijl hun man in het thuisland woont met de kinderen. De vrouw zorgt dan voor extra inkomsten voor haar gezin. Ook loverboys, een fenomeen dat de laatste tijd steeds vaker voorkomt, en veranderingen in de prostitutiewereld passeren de revue. Het milieu is in de afgelopen jaren bijvoorbeeld steeds harder geworden en de klanten hebben steeds verdergaande wensen. Daarnaast blijkt dat criminele netwerken er een grote rol in spelen en dat mensenhandel vele gezichten kent. Daardoor is die niet altijd makkelijk te herkennen.

Wanneer vrouwen uit deze situatie willen geraken en via KoffieKlap de eerste stap proberen te zetten naar een nieuw leven, breekt er een periode van onzekerheid aan. Liesje geeft aan dat zij zich door haar eigen carrièreswitch kan inleven in de vrouwen die bij KoffieKlap werkervaring opdoen. Dat is een switch van een heel andere aard: ze is volop bezig om een zangcarrière als soloartiest op poten te zetten onder de naam Elisabeth Daniel. Die switch brengt ook onzekerheid en risico’s met zich mee, wat ze in de gesprekken met de vrouwen duidelijk probeert te maken.

vrijheid

Dat de organisatie Cherut en het initiatief KoffieKlap effect hebben, blijkt uit het verhaal van Laura. Zij is een van de vrouwen die de stap heeft gezet naar een ander bestaan. Laura kwam in begeleiding bij Cherut en heeft toen een tijdje gewerkt in KoffieKlap. Daar kon zij de eerste stap zetten naar een andere toekomst. Intussen woont ze ergens anders en heeft ze werk gevonden in een winkel. “Zij maakt plannen voor een andere toekomst en wil iets betekenen voor andere meisjes in de prostitutie.”

Dat is natuurlijk prachtig om te zien. Het voorbeeld sluit goed aan bij wat Johanneke ons vertelt over de visie van Cherut. “Als organisatie willen we bijdragen aan de samenleving. Geen enkel meisje, geen enkele vrouw of man mag zich om welke reden dan ook gedwongen voelen om in de prostitutie te werken. Toch zien we dat heel veel meisjes moeite hebben om uit het milieu te stappen. Dat willen we graag veranderen. ‘Cherut’ betekent vrijheid. Daar staan we voor bij KoffieKlap: de vrijheid om keuzes te hebben.” Een zaak met een belangrijke missie, dus. Dat is andere koffie.

De naam Laura is gefingeerd.

Achter je schouder ligt het papieren huis dat je de voorbije twee maanden hebt bewoond. De muren van cursus en het dak van boek wiegen zachtjes in de wind van vergetelheid die het tweede semester liefdevol toefluistert. De sneetjes in je vingers van de momenten waarin je vocht om het kaartenhuis recht te houden zijn intussen geheeld in één week van glazen bier, stenen dansvloeren of poedersneeuw. Jij, boekenworm, hebt je woonst verlaten en glipte weg, grijpend naar alles wat je deze examenperiode miste.

Met vuurwerk in de harten is het leed helemaal vergeten wanneer de punten verschijnen digitaal zwart op wit. Toch voor zij die getallen zien bestaande uit twee cijfers. Met vuur in de korven op stadskoertjes van koten vergaan samenvattingen zachtjes en blakeren bundels waar uren werk in staat geschreven. Hoor het zingen van verzengd papier! Dag, papieren huis. En de gebuisde vakken, die worden nu verstopt op zolder tot de zomer wordt gestolen in het hartje van augustus. Dag, papieren huis!

Het is echter een misverstand dat het bouwwerk van kennis in je hoofd uit papier bestaat. Dat die enkel snijden kan met elke extra bladzijde uit elke extra bijlage, of dat die op een wankele fundering staat die je na drie uur pennen weer kan afbreken. Nergens anders voor dient dan om een voldoende te halen om dan weer af te breken. Examenstof lijkt voor sommigen letterlijk uit stof te bestaan dat zo snel mogelijk moet worden afgeborsteld wanneer het als as en gensters op je schouder neerdwarrelt. Maar ik vertel je dat het geen papieren instituut is dat je nachtmerries teistert, want het is een dwaze boekenworm die de waarheid van zijn woonst verloochent.

Elk woord dat je leest vormt een stevige basis van je denken en elke zin bouwt een (ezels)brug tussen neuronen en kastelen waar je naar believen overheen kan rennen. Ook al lijkt de leerstof tijdens de blok op een kaartenhuis dat verdwijnt in drijfzand, het oefenen van je grijze massa legt blauwdrukken en cement in je handen waarmee je koninkrijken bouwt. Is het niet heerlijk om die betonmolen te voelen draaien en kronkels te zien veranderen in wegen?

Wie gedacht had nooit meer te willen of moeten leren na dat laatste examen van het leerplan, heeft het mis. Na een semester zonder lessen en testen brandt mijn verlangen naar leervoer en doof ik elke vuurkorf die ik zie. En ik zie ook opaatjes kruiswoordraadsels oplossen, tantes aan de lippen hangen van de kleine geblokte man vlak voor het nieuws van zeven, mijn vrienden naar de avondschool vertrekken en mijzelf boeken kopen waarvoor ik geen plaats meer heb in de kast, maar wel in mijn hoofd. Het is onze zoektocht naar kennis. Onze honger naar vragen waarvoor we willen graven in het geheugenzand. Bij elk nieuw weetje van de dag voelen we ons even koning architect.

Achter mijn schouder ligt het papieren huis dat steeds kleiner wordt wanneer ik omkijk. Maar dit is geen betoog van iemand met heimwee naar examens. Herinneringen aan de gespannen sfeer in witte aula’s, mijn handen vol bonte fluostift, studeerschema’s telkens opnieuw gecorrigeerd met tipp-ex en de troostende zakjes M&M’s die te snel leeg waren wuif ik graag vaarwel. Toch mis ik de kennis die ik zo makkelijk voorgeschoteld kreeg. De boekenwormstudent blijft nooit op zijn honger te zitten. Dus hou van alles wat je nu in handen krijgt en ontsteek het vuur in je nieuwsgierigheid. Grijp nog even dat boek, het ligt voor je.

“De mensen hebben ons klemgezet”, zei Sven.
Voor zij die weinig weten over de Groenlandse geschiedenis, geef ik daar even wat duiding bij. De mensen in Groenland hebben alles – maar dan ook alles – te danken aan die moedige ijsberen. Dat is een historisch feit.
Het maakte mij dan ook woest om de reflectie van de aangemeerde Flandria te zien, niet in het water aan de kade bij het omkijken, maar in Svens waardige, traag rollende, traan.

“On y va”, zei ik tegen hem. “我们去”, zei hij. En we gingen: hij sierlijk voortbewegend op vier poten, ik op zijn rug.
Ijsberen – dat is algemeen geweten – hebben een uitmuntende talenkennis. Wat ze helemaal niet hebben en ik des te meer is financieel-economisch inzicht of uitgebreide management-ervaring.
Ik wist dat ik niet was opgeroepen voor probleempjes bij de boekhouding, maar het probleem dat ik aantrof, overtrof mijn meest vreselijke verwachtingen.

“Terwijl we vroeger hadden wat we vingen, laten ze ons nu één visje houden voor het vangen van tien”, zei Sven me toen we aankwamen bij het iglopark nabij Nuuk.
De ooit zo mooie hagelwitte iglo’s hadden een donkere, vervallen schijn. “De kleine beren leren niet meer, het vrije ijs lijkt grijzer dan ooit en ook die olie willen wij niet”, zei de binnenrijmbeer buiten aan zijn optrekje. Hij was minister van buitenlandse zaken geweest voor de vorige president.
“De nieuwe president heeft elke ijsbeer buiten gewerkt”, gromde Sven, terwijl hij kwaad richting een gigantisch, metalen gevaarte keek. Die ‘olie’ sloeg namelijk op een pijpleiding die dwars door het iglopark was opgetrokken.

Mijn gedachten gingen uit naar het glorierijke verleden hier: de tijd waarin er meer ijsberen dan mensen het land bestuurden en ijsberen een leven leefden waar elke beer op aarde jaloers op was.

“Hoe is het zover kunnen komen dat een welvarend berenvolk op zulke korte tijd zo erg in de onderdrukking is geraakt?”, vroeg ik me af.

“Jij moet ons helpen”, sprak Sven. “Je kan hem morgen spreken. Hij houdt de schijn hoog bekommerd te zijn om ons door audiënties te houden.”
“Hem?”, vroeg ik.
“De nieuwe president”, begon Sven met een misprijzende blik. “Een narcistisch ventje, wiens menselijke grootheidswaanzin een normaal contact met beren in de weg staat. Het liefst van al zou hij een troon onder zich schuiven en zijn eigen incompetenties als leider begraven onder bergen edelstenen.”
Dat kan ik wel aan, dacht ik bij mezelf.
Thuis noemen we dat gewoonweg ‘de hoofdredacteur’.

Onze brombeer op audiëntie bij de Groenlandse president!
Benieuwd hoe dat afloopt? Je komt het te weten in episode 3.

Je alarm gaat af, spring je direct uit bed?

Nee, eerst altijd snoozen! Ik ben echt de slechtste ‘opstaander’ …

Het ontbijt, voor jou de belangrijkste maaltijd van de dag?

Ik eet weinig bij het ontbijt maar ik doe het wel graag en lang. Voor de rest eet ik tijdens de examens wel veel, daarvoor maak ik graag een uitstapje naar de keuken.

Waar zit jij te blokken tijdens de examens?

Studeren doe ik altijd thuis en alleen. Zo in een bibliotheek tussen alle andere studenten kan ik me niet concentreren, daar vind je mij dan ook enkel wanneer ik er iets moet gaan opzoeken.

Hoe ziet jouw ideale pauze eruit?

Babbelen! Ofwel bel ik dan met vrienden voor een babbeltje, ofwel ga ik naar de keuken waar de rest van de familie zit om wat sociaal contact te hebben.

Wanneer we de dag voor een examen je kamer binnenkomen, in welke outfit treffen we je dan aan?

Onlangs tweette er nog iemand “Olga Leyers op maandagmorgen in de les is een groot verschil met Olga Leyers ’s avonds op TV.” Tijdens de examens gaat dat nog een stapje verder, dan vind je me hoogstwaarschijnlijk in pyjamabroek. Samen met een oversized T-shirt, een dikke trui en Adidas sloefen om het af te maken!

Heb jij een ‘examendrug’?

Nee, geen drugs! Telt muziek ook? Dark Necessities van de Red Hot Chili Peppers kan mij bijvoorbeeld echt terug motivatie geven na een examen dat tegenviel.

Is er tijdens de blokperiode nog tijd voor feestjes?

Nee, vorig jaar heb ik zelfs niet kunnen vieren met Nieuwjaar want drie dagen later had ik al een examen. Tijdens de examenperiode drink ik ook geen alcohol, behalve op Kerstmis!

Heb je veel last van stress?

Ik heb vaak stress maar die is dan meestal ook snel weer weg. Het zijn dus eerder van die opstoten. Zo had ik bijvoorbeeld eens aan mijn mama gevraagd om me wakker te maken om 4u30. Ik had die dag examen en moest vroeg opstaan om te herhalen. Omdat ik zo moe was, zou ik van mijn wekker alleen waarschijnlijk niet wakker worden. Ze maakte mij pas wakker om 6u dus ik werd een beetje boos omdat het te laat was. Toen zei ze dat ze om 4u30 in mijn kamer had gestaan, maar me niet durfde wakker maken omdat ik wetsartikels aan het ijlen was en dus precies nog wat slaap nodig had. (lacht)

Bedankt voor je antwoorden, Olga. dwars wenst je nog veel moed bij het blokken en een succesvolle examenreeks!

Twee van die muzikale studenten zijn Equal Idiots. Winnaars van De Nieuwe Lichting, reeds een gevestigde waarde in de Belgische garagerock scène en Vlaanderens favoriete idioten. Dat laatste gebruiken ze zelf maar al te graag als excuus. “We hebben het voordeel van onze naam, we mogen zot doen.” We hebben afgesproken in Kassa 4, stamcafé van menig student en de ideale setting voor mijn ontmoeting met deze twee rocksterren. Wanneer ze aankomen moet ik echter constateren dat voor mij twee beschaafde jonge mannen staan. Geen schuim op de lippen of tongen uit de mond. Pieter (drummer) en Thibault (frontman) stellen zichzelf beleefd voor en komen tegenover mij zitten. On with the story dan maar. Ik, een tikkeltje verbaasd, en zij met een volle pint voor hun neus. Een babbel over het combineren van muziek en studeren, hun rise to fame en hun reeks aan overwinningen natuurlijk!

“Die rise to fame kwam wel als een verrassing”, zegt Thibault. “Voor dat succes hadden we eigenlijk niet zo heel veel shows. We hebben ons op één avond voor De Nieuwe Lichting, Humo's Rock Rally én De Zes ingeschreven, en tot onze verrassing waren we voor alles geselecteerd!”

“Alles is daarna heel snel gegaan”, aldus Pieter. “Er is nu een hele entourage rond ons gevormd en sinds februari hebben we elk weekend opgetreden. In de Focus Knack stond een artikel over Belgische bands met de meeste optredens tijdens de festivalzomer en wij stonden op nummer 2! Dat is wel zot, maar des te beter. We zijn een liveband en we willen dan ook zo veel mogelijk mensen bereiken. We spelen vooral graag in jeugdhuizen, al worden we de laatste tijd ook vaak gevraagd door cultuurhuizen. Die shows zijn meestal wat minder, omdat het daar voor de meerwaarde zoeker is, vaak ook een ouder publiek. En dan komen wij daar wat tjingel-tjangelen.” (lachen)

Wat dan wel een goede show maakt, is voor hen vooral het plezier. “Als je ziet dat de mensen mee zijn, dat is echt het leukste. Al is het maar gewoon wat schudden met hun hoofd.” En liever grote of kleine podia? “Die grote podia geven echt een kick! We mochten bijvoorbeeld met Dance with the Devils van Studio Brussel voor een uitverkochte Lotto Arena spelen. Dat was niet normaal! Maar ook kleinere podia vinden we nog altijd tof. Bijvoorbeeld op Rock Zerkegem deze zomer. Een klein festival, meer voor de kenners van garagerock. We speelde er in een klein tentje voor misschien 100 man maar iedereen was zat en aan het dansen. Dik feest natuurlijk! Of in Café Cabron. Dat was het eerste optreden na De Nieuwe Lichting. De Cabron is geen groot café, er kan ongeveer 70 man binnen. Maar toen stond er 120 man binnen en nog eens 60 man buiten. Er werd zelfs met planten gesmeten! En voor ons is het voornamelijk plezier maken. Samen met het publiek een goede tijd hebben. En ik denk, ne goeien tijd hebben, da wordt toch niemand beu hé?” (lacht)

Natuurlijk brengt beroemdheid ook groupies met zich mee, en voor deze rocksterren dan blijkbaar vooral in West-Vlaanderen. “Ja, echt gek!” aldus Thibault. “Mensen die foto's van ons nemen en dat dan op T-shirts laten drukken. Dat is wel echt vreemd. Ook herkend worden op straat blijft gek. Ik ben wel ros, misschien heeft dat er iets mee te maken." Maar voelt dat dan niet goed, zo aanbeden worden? “Natuurlijk! Maar soms is het ook wel eng”, vindt Pieter. “Zo zijn er bijvoorbeeld 14-jarige meisjes die elke foto van onze Instagram liken binnen de seconde.”

“Of die hun profielfoto aanpassen aan een foto van mij!” voegt Thibault toe. “Maar echte groupies hebben we niet denk ik. We hebben ook allebei een lief, dus misschien zijn we er ook niet echt mee bezig. Ik heb mijn lief wel leren kennen omdat ze een beetje een groupie was. Ze is mij beginnen stalken op Instagram en ik vond haar wel een knappe en nu zijn wij acht maanden samen.”

Ne goeien tijd hebben, da wordt toch niemand beu hé?

Maar ondanks alles lijken de jongens er redelijk rustig onder te blijven. “We voelen vooral druk om dat alles te combineren met school. We hebben nu wel het kunstenaars-statuut, dus dat maakt dingen al wat gemakkelijker.” Pieter, die interieurvormgeving studeert aan Thomas More, heeft het statuut aangevraagd om zijn jury's en examens eventueel te kunnen uitstellen. “De live-sessie van Studio Brussel was normaal gezien gepland op de dag van mijn jury. Toen had ik het statuut nog niet dus hebben we die sessie moeten verzetten.” Thibault studeert Taal-en Letterkunde en heeft het statuut dan ook maar aangevraagd. “De muziek vergt heel veel tijd en het is altijd handig dat je een examen kan verzetten in het geval dat een examen samenvalt met een optreden. Er is veel meer bespreekbaar.” En hoe toon je dan aan dat je kunstenaar bent? “Door het druk te hebben zeker?” (lachen) “Ja, je moet wel een soort van cv doorsturen. Ons management en bookingkantoor heeft ook een brief gestuurd. Je moet wel kunnen aantonen dat je het druk gaat hebben het komende jaar en wat je plannen zijn, anders heeft het niet veel nut natuurlijk.”

Of hun proffen weten van hun succes. “Mijn docenten weten het allemaal en zijn echt grote fan”, zegt Pieter. “Ik zit op de hoge school en heb een veel persoonlijkere band met mijn docenten. Ik kom ze zelfs tegen op Pukkelpop!” Bij Thibault niet. “De studietrajectbegeleidster kende ons niet maar vond het wel interessant. (lacht) Op de universiteit is er ook niet echt zo'n band met de proffen, dus ja.”

Het café begint zo stilaan rumoeriger te worden en Living on a Prayer speelt op de achtergrond. De perfecte soundtrack voor mijn volgende vraag. Zijn er artiesten waar jullie wel eens het voorprogramma van willen spelen? “Bazart!” (lachen) “Nee serieus, we zijn echt grote fan!” Er wordt even nagedacht over de vraag. “Moet het haalbaar zijn?” vraagt de frontman. Natuurlijk niet, dream big! “Deze zomer hebben we een aanbieding gekregen van Thee Oh Sees, waar we allebei grote fan van zijn. Ze hebben ons gevraagd om samen met hen drie shows te spelen in Italië. Spijtig genoeg konden we niet omdat ik door de UA herexamens had. Allez, nee, dat was mijn eigen fout. Spijtig wel.” En wat vinden zij de beste Belgische bands van het moment? “Double Veterans! Die mannen zijn vrienden van ons en we nemen onze nummers ook altijd op bij Thomas Valkiers, de gitarist. Hij heeft zijn tuinhuis omgevormd tot een studio. Zij zijn toch echt wel de vaandeldragers van de garagerock binnen België. We waren al fan van hen toen Equal Idiots nog maar in kinderschoenen stond en nu hebben we al enkele shows met hen gespeeld. Altijd een dik feest!”

En waar kan de Antwerpse student dit soort topoptredens dan vinden? “Volg Hotsjumenas. Zij regelen op het vlak van garagerock de beste optredens in Antwerpen. Elk jaar organiseren ze ook een klein festival, Hot Sjot Pop Fest. Dit jaar was dat bij vzw E.M.M.A., heel gezellig en heel DIY allemaal. Met gewoon Cara Pils. En voor de rest Music City, Het Bos, om dingen te ontdekken, en Café Cabron. Die laatste is elke woensdag gratis. Wij gaan er deze avond heen!”

En met dat zijn de vragen op en de glazen leeg. De jongens moeten nog eten voor ze naar het optreden in de Cabron gaan vanavond. Dus laat ik ze terug los op de wereld, op naar wat hopelijk een topavond zal worden. Ik denk dat we nog veel van deze gasten gaan horen. Rep u dus maar zo snel mogelijk naar een optreden van Equal Idiots voor ze te groot zijn voor dit klein landje. Mijn T-shirt is in elk geval al in de maak!

U komt uit Valencia, maar geeft nu in België les. Kunt u kort beschrijven hoe u hier terecht bent gekomen?

Na een aantal jaren in Frankrijk te hebben gewoond, besloot ik om terug te keren naar mijn geboorteplaats, Valencia. Daar ben ik als docent Spaans in het talencentrum International House aan de slag gegaan. Tegelijkertijd besloot ook mijn huidige man om op Erasmus te gaan naar Valencia en een intensieve cursus Spaans te volgen in het centrum waar ik werkte. Na een maand docent en student te zijn geweest, zijn we een ‘andere soort relatie’ begonnen en dolverliefd op elkaar geworden. Toen de crisis begon in Spanje werd het moeilijk voor hem om een baan te vinden in Valencia. Daarom hebben we besloten om naar België te verhuizen. Het was de beste manier om onze projecten te verwezenlijken en een kans voor mij om zijn taal, cultuur en familie en vrienden te leren kennen.

U geeft niet alleen les aan de studenten Spaans van Taal- en Letterkunde, maar spreekt nu ook Nederlands. Waar komt die fascinatie voor taal vandaan?

Mijn niveau Nederlands is veel beter geworden vooral sinds ik met mijn man Nederlands ben beginnen spreken, maar ik vind dat ik geen les Nederlands zou kunnen geven. Ik heb wel les Nederlands voor anderstaligen gevolgd, Frans geleerd aan de universiteit en lessen Engels gevolgd in de middelbare school. Ik besefte pas in mijn vierde jaar aan de universiteit, toen ik op Erasmus was, dat ik mijn hele leven met taal/talen wou bezig zijn. Op de middelbare school had ik nochtans een wetenschappelijke richting gekozen, maar door een heel goede docent Letterkunde besloot ik toch om Spaanse Filologie te gaan studeren.

Wat is uw favoriete Nederlandse en uw favoriete Spaanse woord?

Het is niet zo gemakkelijk om slechts een woord te kiezen. Het is zoals wanneer iemand je vraagt: wat is je favoriete film of boek? Het antwoord op deze vragen is telkens afhankelijk van het moment, zou ik zeggen. Als ik er dan toch eentje moet kiezen, dan vind ik ‘pompoen’ wel schattig. In het Spaans vind ik ‘maravilloso’ een heel mooi woord.

U geeft veel verschillende lessen, aan heel verschillende mensen. Wat is het raarste dat al in een les is gebeurd?

Ik heb inderdaad verschillende lessen gegeven, maar vooral Spaanse Taalbeheersing op verschillende niveaus en aan verschillende nationaliteiten en leeftijden. Ik vertel altijd een heel grappige situatie die te maken heeft met gebarentaal. De docenten vreemde talen wordt altijd verteld dat we de studenten moeten laten raden of beschrijven wat iets betekent en niet meteen de vertaling of oplossing mogen geven. Daar moeten we soms wat geluiden, gebaren en tekeningen voor gebruiken.

In Valencia gaf ik les aan studenten van veel verschillende nationaliteiten. Een keer zat er een Afrikaans meisje in mijn klas dat nog niet lang in Spanje, in een grote stad, woonde. Ik probeerde ‘auto rijden’ te beschrijven en ik deed (volgens mij) een universeel gebaar, alsof ik een stuur in mijn handen vasthield en naar rechts en naar links draaide, maar dat meisje zag iets helemaal anders. Ze zag twee dichte handen, uit elkaar, die naar boven en beneden bewoog. Ze dacht dat ik over ‘een koe melken’ praatte. Jullie kunnen jullie voorstellen wat voor een onrealistische en grappige situatie dat was. Sindsdien probeer ik goed na te denken over mijn gebaren.

Wat doet u het liefst als u geen les aan het geven bent?

Ik kook graag. Voor mij is het een manier om mijn creativiteit te laten gaan. Ik sport ook graag, vooral lopen, en ik doe ook graag yoga. Bovendien besteed ik heel graag tijd aan mijn gezin en mijn vrienden. Samen koken, reizen, wandelen en babbelen.

Heeft u een guilty pleasure?

Elke dag/avond een stuk (of twee) donkere Belgische chocolade!

Heeft u na zoveel jaren studeren en lesgeven een goede studeertip?

“De slechtste student is een docent”, heb ik onlangs gehoord. Ik beschouw ‘standvastigheid’ als een belangrijke eigenschap. Ik bedoel niet alleen op regelmatige basis studeren, maar eerder regelmatig contact hebben met de doeltaal. Als je een taal wil beheersen, dan moet je deze dagelijks onderhouden. Naar een serie/filmpje kijken, naar muziek luisteren, iets kort lezen, … En taal is heel moeilijk om te beheersen en heel gemakkelijk om te vergeten, jammer genoeg.

Wat kunnen de Belgen nog van de Spanjaarden leren?

Ik vind dat beide volken van elkaar veel kunnen leren. Misschien zouden de Belgen minder hun agenda moeten gebruiken. Voor hun vrije tijd ten minste. Een beetje ruimte geven aan de spontaneïteit, een beetje meer à l´improviste doen.

¡Muchas gracias, profesora!

Aquarius  ♒

You are too good to be true Aquarius. Once again, you devote your Christmas vacation to volunteering for the refugees. You are so kindhearted and loyal, we could almost forget that you do all this to avoid your schoolwork. I am not saying that you're not doing the right thing, but maybe you should try to avoid your schoolwork in your spare time. Just a suggestion.

Powersong: Michael Jackson – Don't Stop 'Til You Get Enough

Pisces  ♓

You are fiercely searching for a Christmas date to show of to your family. No annoying drunk uncle questions for you this year! The only problem is, everyone you ask to join your Christmas celebrations are instantly weirded out. How can you expect someone you barely know to meet your entire family? Getting drunk on glühwein and facing the embarrassing love life questions seems to be the only option here. Better luck next time Pisces!

Powersong: Wheatus – Teenage Dirtbag

Aries  ♈

What is up with you, Aries? Your mind seems to be anywhere but on the exams. We know, these awful days are the best to start a new hobby, like winter bird spotting or knitting, but remember: that self-knit scarf and winter bird photo book will be of no use when you have to redo your exams in august. So get your ass back to those books! Faster!!

Powersong: Kesha – TiK ToK

Taurus  ♉

You have it all under control, don't you Taurus? By selling your summaries to your fellow students, you've earned enough money to book a flight to the United Stated of America. F*ck school, you are going to start a new life in a new country, making money by selling expensive coffee to hipsters in Manhattan. Good luck!

Powersong: Miley Cyrus – Party in the USA

Gemini  ♊

You are torn between acing those exams and quitting school to become a prostitute. Don't. Quit. School. Being a prostitute is really hard work. You have to be in shape and look good and stuff, you can't do that! You are a useless couch potato. So at least try to be a smart potato. You owe your parents that much.

Powersong: George Michael – Careless Whisper

Cancer  ♋

You are flourishing these days cancer! Surrounded by your family and the Christmas spirit, you feel like a (shell)fish in the water! You love traditions and will evidently be disappointed when you discover that your parents have replaced the annual Christmas tree with an avant-garde Christmas light show. I feel for you.

Powersong: Wham! – Last Christmas

Leo  ♌

The planets tell me that a lot of people care about you. You might feel like you are all alone at this moment, Leo, but you're not. Trust your friends and family, they are there for you if you need them. And don't sweat those exams, you can always try again in August. It may not look like it, but someday everything will be alright.

Powersong: The Jonas Brothers – The Year 3000

Virgo  ♍

Now is not the time to get your freak on Virgo! Don't listen to Missy Elliot, that women did not have exams, trust me. But you do! So quit spending all your precious time on Tinder and try dating your books for a month. Much more interesting and you won't regret going to bed with either of them. Or at least they won't give you an STD, like that guy who keeps talking about his ex-girlfriend and how she can bend her legs behind her head will. Don't say I didn't warn you.

Powersong: Snoop Dogg, Wiz Khalifa, Bruno Mars – Young, Wild & Free

Libra  ♎

You do your name great honor, Libra, because you are balanced in any way possible. Stress doesn't seem to affect you, you have your work under control, you keep your friends and family close and your love life is booming! But, beware not to lose your head, because having everything under control can ask a lot of energy. You can let go and loosen up!

Powersong: Crazytown – Butterfly

Scorpio  ♏

You are pretty confident this month Scorpio, but I wouldn't be so sure of myself if I were you. While everyone else has relentlessly been occupying the university library, you have been making conversation with JP from across the road. And although that man can guarantee you a good day, he can't guarantee you good grades. But you know, you do you. If you think you're going to get there by eating apple cake and receiving compliments, I won't push you.

Powersong: Flo Rida – Low

Sagittarius  ♐

You've been watching the position of the stars for days now, but do you really think they will help you? Wishing on stars is a little too late, I'm afraid. Pretending that airplanes are like shooting stars is even bigger bullshit. What are you thinking Sagittarius? Just accept the fact that good grades won't come falling out of the sky and maybe study once in a while. And if that doesn't work, you can always take a walk outside and search for a four leave clover. Because everybody knows that that is the only good luck charm that actually works. Duh!

Powersong: B.o.B feat. Hayley Williams – Airplanes

Capricorn  ♑

You have been studying for a while now Capricorn, but you still don't seem to be sure of yourself. Why not? Don't doubt yourself! You are capable of everything you put your mind to. Just keep up the good work, don't let your head down and crush it! I believe in you!

Powersong: Smash Mouth – All Star