sonoor bedrog

verstoken van het kostbare

groeide het verlangen scheef

in de richting van het tastbare

terwijl helderheid op afstand bleef

het gemis naar binnen geslopen

met open ogen in de klem

de milt langzaam ineengekropen

vastgezet – op de handrem

in smalle cirkels in het rond

de waardering voor de stilstand

geen achteruitgang – slechts een mond

die alleen eet uit eigen hand

vooruitgelopen op de fantasie

het werkelijke achterhaald

aan heldere nachthemel vol steelpandemie

twinklinken zelfs de sterren niet