Zo nu en dan besluit ik dat nú het beste moment is om me te wijden aan allerhande projecten, diverse ideeën die me als persoon verrijken zouden. Een écht goed kopje thee zetten bijvoorbeeld, met losse thee in plaats van builtjes, alsof op die manier mijn theïneverslaving een air van rechtvaardiging zou verkrijgen. Een theecantus op Calamartes later voel ik me zowat volleerd. En dat allemaal nadat ik één online artikel uit 2017 las. De nieuwe homo universalis worden is helemaal niet zo lastig als het lijkt.
Toegegeven, dat hangt af van je definitie van homo universalis, maar goed, ik sta niet boven enige laster over Da Vinci om mijn punt te bewijzen. Zijn we zéker dat hij al die zaken zelf deed? Hij lijkt me ook maar een renaissance-Fabre: Het Laatste Avondmaal werd vast geschilderd door overwerkte jobstudenten. Mochten we daar ooit een bewijs van terugvinden, kan ik de advocaat van Da Vinci al horen: ze konden niet tegen de Da Vinciaanse werksfeer, dat was alles, in renaissance-Italië is niets dubieus gebeurd. En al die zogenaamde uitvindingen van Da Vinci? Dat kan eender welke Leonardo gedaan hebben! DiCaprio lijkt me wel in staat om een mooie onderzeeër in elkaar te steken. Doet 'ie vast in zijn vrije tijd. In zoveel films speelt hij toch niet meer.
Een lekker kopje thee zetten, renaissancefiguren zwartmaken, welke talenten heb ik nog nodig om een mulier universalis te zijn? In tegenstelling tot Da Vinci – ik zeg het maar! – haal ik wél mijn deadlines voor mijn studie: geen taak komt te laat binnen bij mijn teerbeminde professoren. Ik kan fietsen in de krochten van de verkeershel die de binnenstad van Antwerpen is. Onder mijn arendsoog raakt elke augiasstal uitgemest en gepromoveerd tot brandschone balzaal. Ik neem complimenten in ontvangst met de zelfverzekerde bravoure van een driejarige die iets voor de eerste maal succesvol zelf heeft gedaan. Ik stuiter door elke ruimte met het volgende briljante idee in mijn hoofd, immer klaar om me een nieuwe creatieve uitlaatklep eigen te maken. Op die manier is alles zelf willen doen slechts zelfontwikkeling. Ik kom steeds op tijd (omdat ondergetekende hoofdredacteur tien minuten te laat niet meer als te laat rekent, klopt deze stelling, n.v.d.r.) Wat ik niet kan? Leonardo heten. En koffiezetten, dat ook niet.
Neem er een kopje thee bij en vertel, op welke manier ben jij de persona universalis en overtref jij de Leonardo van jouw vakgebied? Nee, nee, er bestaat geen noodzaak tot zelfdepreciatie, de dag wordt een pak beter wanneer je jezelf de hemel in prijst. Waardering is zoiets wat het best vanuit jezelf komt, hoe lastig dat soms ook lijkt. Dat je ego te groot zou zijn, ach, dat verwijt krijg je toch al bij het minste, en zelden vanuit een richting die je zelf uit zou willen.
- Login om te reageren