Eindelijk gloort er weer hoop aan de horizon. Voor de zoveelste keer fluistert Herman ons vertrouwelijk in het oor dat alles goed zal komen – mits we braaf zijn natuurlijk. Sinds een week mogen de leslokalen voor een vijfde volstromen, als de klas het wil, en sowieso niet voor iedereen, maar toch. Elke strohalm is er een, zou je zeggen.
Maar willen we het eigenlijk wel? Of tenminste, willen we het nu? Ik keek even raar op toen de polls voor live onderwijs in mijn lessen werden geopend en maar de helft van de aanwezigen jaknikkers bleken. Misschien zijn we ondertussen echt gewend geraakt aan de routine en blijven we liever achter het scherm plakken. Misschien zijn die “betere gemiddelde cijfers” tijdens corona echt waar. Misschien willen we nog niet terug.
Aan de andere kant, we kunnen niet bepaald een gat in de lucht springen. Live lessen vallen nu net na online lesuren. Ja, je kan op de campus studeren, maar met een uur reizen en een ongevaccineerde risicogroep in huis denk je toch twee keer na. Voor mijn grote lessen zit ik alvast niet te wachten op de weer opdoemende hybridevormen.
Afijn, het herintroduceren van wat was, moet uiteraard ergens beginnen, ongeacht mijn minachting voor gemixte lesvormen. Want begrijp me niet verkeerd, natuurlijk wil ik terug; de overgangsperiode staat me gewoon niet aan. Ik hoef niet twee uur lang de afterthought van mijn professor te zijn. Dan kijk ik liever de opnames later na. Het is alles of niets. Die opnames mogen wel blijven, trouwens.
- Login om te reageren