De wereld rouwde deze maand. Leonard Cohen, een van de grootste muzikanten van zijn generatie, is overleden. De zoveelste artiest die we dit jaar moesten laten gaan. Van het betoverende Hallelujah, tot het duistere You Want It Darker, Cohen was een singer-songwriter in hart en nieren. Hallelujah, dat kan je wel zeggen van deze maand november. Of je het nu eens bent met zijn standpunten of niet, Donald Trump is president van de Verenigde Staten. Dat is een hallelujah waard, want zijn verkiezing was voor vriend en vijand een donderslag bij heldere hemel. Over de vorming van zijn kabinet ga ik het hier echter niet hebben, want dat is slechts een afleidingsmanoeuvre.
Een afleidingsmanoeuvre om ons af te leiden van de problemen die de wereld plagen. De vluchtelingenproblematiek bijvoorbeeld, wie is daar nu nog mee bezig? Toch blijven ze komen, want in Syrië en andere delen van de wereld is het nog steeds oorlog, ook al is de benoeming van de Amerikaanse staatssecretaris van ditjes en datjes schijnbaar belangrijker voor onze media. Gelukkig weten we dat onze universiteit zich duidelijk wel het lot van ontheemden aantrekt. Zij geven aan tien vluchtelingen de kans om gratis Nederlands te studeren (p. 8).
Misschien ben ik dan te donker, te pessimistisch. Misschien kan ik er maar beter mee proberen lachen, zoals Michael Van Peel? Maar ook hij merkt op dat mensen steeds meer muren optrekken, niet alleen fysieke muren zoals Trump die voorstelt, maar ook muren in hun hoofd (p. 4). Toch zijn er mensen die actief werken aan de afbraak van die muren. Mensen die zich inzetten voor Teach for Belgium bijvoorbeeld, een organisatie die erop gericht is onderwijsgelijkheid voor iedereen te realiseren (p. 20). Of mensen die proberen hun zieke medemens te helpen door hun haar te doneren (p. 18).
En dat zijn duidelijk geen afleidingsmanoeuvres, maar lichtpunten in deze donkere tijden. Because we don’t want it darker.
- Login om te reageren