Na een kwartiertje aanschuiven voor de tickets en een kort treffen met Peter Hoogland, volgt reeds het eerste hoogtepunt van de avond: plaatsen op de vierde rij, en het waren niet eens de duurste tickets. Nog nét iets enthousiaster – het waren echt wel goede plaatsen – ging ik zitten en speurde het publiek af. Toch wel veel kinderen eigenlijk... Veel tijd om te bezinnen over deze vaststelling had ik niet, "cause the lights went out and the show began..."
Ik was er, ik zag en ik genoot. Gène Bervoets was aangenaam als Antoine de Saint-Exupéry/piloot – in zijn niet-Swingpaleis-gedrag is hij best wel te pruimen – en Dimitri Oppov alias de kleine prins was schattig, lief en overtuigend. Er waren enkele versprekingen en er waren tekens van een opkomende verkoudheid, maar storend vond ik dit niet.
Wat ik persoonlijk heel mooi vond, was de muziek (geschreven door Alex Callier). Heel gepast, zelfs sfeervol maar in een zekere zin ook zwaar: een weerspiegeling van het verhaal. Hooverphonic-kenners zullen trouwens af en toe stukjes herkennen uit het lied ‘Frosted Flake Wood’ uit de CD ‘The Magnificent Tree’.
Een dronkelap
En dan het verhaal... Eerlijk gezegd heb ik er nooit bij stil gestaan hoe metaforisch het wel is: een radicale aanval op de leefwereld en fantasieloosheid van de volwassen mens. Het begint al bij de aanvang van het verhaal: Gène Bervoets toont een tekening en zegt: ‘Dit is een boa-constrictor die een groot dier heeft opgegeten. Volwassenen zien dit niet. Voor hen is dit een hoed.’ U mag drie keer raden wat ik zag... inderdaad: een hoed. Deze gedachte blijft de onderliggende draad doorheen het hele verhaal.
De mensen die de prins ontmoet tijdens zijn reis zijn steeds personificaties van – in de ogen van kinderen – foute kenmerken en waarden van volwassenen: een dronkelap, een ijdeltuit, een ernstig zakenman, enzovoort. Bovendien wijst men er voortdurend op dat volwassenen alleen maar het materiële zien, zij begrijpen niet dat iets banaals, in het geval van de kleine prins een roos, toch heel belangrijk kan zijn: “Alleen met het hart kun je goed zien. Voor je ogen is het wezenlijke onzichtbaar.” Maar “volwassenen begrijpen niet hoe belangrijk het is.”
Schaamrood
Tevreden gesteld en met het schaamrood op mijn wangen ben ik buiten gegaan. “Alle grote mensen zijn eerst kinderen geweest (maar slechts een enkele herinnert het zich).” Een waarheid als een koe...
De kleine prins kan je nog tot 01/06/2003 in de Stadsschouwburg gaan bekijken. Meer info is te verkrijgen op www.musichall.be en 0900/00.991.