Dit vervolgverhaal heeft als doel de feedback van uwentwege wat aan te zwengelen. Na dit luchtig stukje tekst te hebben doorgelezen, maakt u een keuze uit de drie voorgestelde kandidaten en u bepaalt eveneens welk personage door hem of haar in de volgende aflevering moet worden vervangen. De redactie wacht vol spanning op uw talrijke reacties en zal daaruit besluiten wie wordt geliquideerd en wie diens plaats inneemt. We verwachten uw reacties op soapsurd@hotmail.com.
Vooreerst kunnen we de mensen die ons feedback gaven in feite persoonlijk bedanken. Dit zou deze personen echter tot paria’s van de UA maken. Hopende dat in het vervolg de anonimiteit van uw stem sowieso gewaarborgd is door het massale aantal waarin we ze zo graag zien komen, wensen we u veel leesplezier.
“Antwerpen, gij zijt gij van mij … de stad waar as ik zen geboren”. Met dit in zijn ziel gebeiteld refrein wilde Fred mededelen dat er nog een korte tussenstop zou volgen in de Scheldestad. Leona en La Esterella verzetten zich hier krachtig tegen en speelden reeds met ideeën van georganiseerd verzet zoals daar zijn: declameren dat men in de boerentoren zal vliegen of stellen dat Antwerpen een discriminerende stad is, ja ook op het gebied van vliegtuigen. Zoals het spreekwoord zegt: de gastvrijheid van een vlieghaven kan men meten aan de lengte van haar startbaan. Hoe dan ook wilden ze niet terug naar die uit de boot gevallen diamant, naar de plek waar een derde van de huiskamers gedecoreerd is met een stel bokshandschoenen. De overige passagiers hielden zich in deze discussie afzijdig en deden alsof hun neus bloedde. De enige wiens neus werkelijk bloedde, was de heer Chaffaert. Het was in de cockpit tot een stevig handgemeen gekomen. Een en ander had een Belgisch compromis tot gevolg: men zou landen in het Deurganckdok , zodat men gauw nog een laatste groet kon brengen aan Doel en er nog eens stevig kon bijtanken in café Jagersrust. Als bij wonder was het muisstil op die bouwwerf. Men zou zich bijna in poldergebied hebben gewaand. Het enige beeld dat nog zonevreemd aandeed, naast dat van twee koeltorens en de gigantische put zelf, was dat van havenschepen Delwaide die bootjes aan het vouwen was van zijn overgebleven verkiezingsaffiches waarop hij van kop tot teen voor burgemeester gaat. Toen Leo al deze oude bekenden zag, barstte hij in tranen uit en snikte: Wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in. Begraaf mij maar in deze put met een houten kruisje erop dat zegt: RIP Veeleisende Leo Delwaide, ge moogt dat zelfs afkorten tot RIP VLD. Deze amusante vertoning bracht het reizend gezelschap aan het bulderen van het lachen. De tranen die hun ogen deden verdrinken in eigen nat belette hen te zien dat een man in streepjesplunje aan boord van het vliegtuig klom. Wanneer onze vrienden weer op de juiste hoogte zaten met hun ijzeren kist, hoorden ze een GSM-deuntje afgaan dat geïnspireerd was op Wigbert, maar ingezongen was door Johan Vanhecke onder de titel: Els doe uit die blous. Een arrogant stemmetje tierde: ”Ja Brigitta, Ik heb bezwarende beelden van u terwijl Osama u op expliciete manier aan het binnenladen is … natuurlijk hebt gij nooit met … waarom denkt ge dat ik toen de lakens van het bed heb gehaald en rond de kop van Van Beirendonck heb gezwierd. De ongenode gast zorgde voor een heuse crisissfeer. Het enige dat nog hoorbaar was,was het dronken gelal van Fred Chaffaert, die in crisissituaties altijd op z’n best is; Houston, woa emmen een probleim.
P.S. Ann Demeulemeester breidde nog rustig verder aan haar acteertalent.
De kandidaten ter vervanging van een van de huidige personages zijn: Guido Belcanto, Alexandra Colen en Brabo.
Wie in? Wie uit? Maak uw keuze en stuur ze door naar soapsurd@hotmail.com. In ons volgend nummer gaan we door met een verse crew.