Het Westen vertoont scheurtjes als droge aarde onder een schroeiende zomerzon. De Balkanstaten versplinteren als gebroken veiligheidsglas. Twee maanden geleden behaalde Schotland een beschamende overwinning op zichzelf. Tegelijkertijd hoor je Quebec pruttelen. De Catalanen schreeuwen om de kans zichzelf tot mikpunt van algemene spot te stemmen. Maar ook bij ons kraakt er door de straten een onophoudelijk, zacht gekreun dat het toch wel beter zou zijn dat een taalgrens een landsgrens wordt.
Van economie of politiek heb ik geen kaas gegeten. Lactose-intolerant ga ik door het leven. Maar als ik erover nadenk en het onderwerp aanvoel, zie ik geen genocide, geen schending van mensenrechten, niets dat een radicale geopolitieke ingreep vereist om deze gebieden leefbaar te houden. Schotten worden niet door Engelsen vervolgd, Walen persen Vlamingen niet af en Catalaanse dochters worden niet ontvoerd voor Spaanse zonen. Toegegeven, problemen heeft iedereen, eerste wereldproblemen. Niet alleen elk land, maar ook elke stad en elk huishouden fabriceert conflict om de ondraaglijke lichteid van een comfortabele, veilige levensstijl boeiend te houden. De tranen van zij die wenen voor onafhankelijkheid? Krokodillentranen.
Wie heeft er baat bij dat een land splitst? Wie is vragende partij voor een splitsing? Ligt het aan mij of hoor ik voornamelijk politici, die uiteraard het grotere goed voor hun electoraat voor ogen hebben, suggereren dat Wallonië de Vlaming toch zo veel centen kost? Hoe meer kleine landen, hoe meer goedbedoelende politici er nodig zijn om alle functies en postjes te bekleden. Hoever kunnen we die logica drijven? Beslist De Wever straks dat zijn soevereiniteit over linkeroever toch wat te veel kost voor de échte Antwerpenaren? Verenigen de Borgerhoutenaars zich morgen onder de vlag van de Roma? Welkom in Kleinburgerland! Volksrepubliek Turnhoutsebaanië!
Individualisme, en op grotere schaal dus ook separatisme, gaat in tegen mijn intuïtie. Taal kan de retoriek van de separatist ontmaskeren. Vervang het woord ‘Waal’ door ‘neger’ of ‘Jood,’ telkens wanneer je een betoog over Vlaamse onafhankelijkheid hoort. Wie herinnert zich nog de vele uitdrukkingen over samenhorigheid? ‘Vele handen maken licht werk,’ ‘eendracht maakt macht,’ of de illustere leuze van de drie musketiers! Het Westen heeft op dit gedachtegoed geen patent, ook in Japan kent men een middeleeuws verhaal over de kwetsbaarheid van een enkele pijl als je hem zou willen breken, maar de weerstand van een bundel.
In 2008 vroeg een interviewer aan Amerikaans auteur Gore Vidal of hij van zijn land hield: "Anyone who loves a country is in such trouble. That is nonsense. Out of that has come every war, every famine, everything that is wrong in the Western world." En met deze woorden, beste lezer, laat ik u.
Reageren? Stuur je weerwoord naar contact@dwars.be en wie weet doen we er ook nog wat mee!