Ik heb een boon voor koffie. Wanneer warm water met een smaakje als het edele zwarte goedje aan de man wordt gebracht, bloedt mijn hart. En mijn portefeuille. De zogenaamde koffie die de automaten aan de UA uitspuwen, is echter van bedenkelijke kwaliteit. Terwijl onze noorderburen poëtisch palaveren over ‘een bakje troost’ moet de Antwerpse student het stellen met een troosteloos misbaksel. Geen zuivere koffie zegt u? Wie maalt erom? Een onderzoek vanuit de onderbuik van de studentensamenleving.
Laten we beginnen met de feiten. Zowat elk lescomplex op de UA-campussen is voorzien van een koffieautomaat, al dan niet verscholen in een hoekje of onder een stoffig trapgewelf. Deze industriële barista's serveren u zonder aarzelen – doch met enig gebrom – een uitgebreid gamma, gaande van oploscappuccino en oplosespresso tot zelfs een oplossoepje. De enige voorwaarde om van hun diensten te genieten is de inworp van zeventig eurocent. Een luttel bedrag, ware het niet dat de verkregen substantie in de meeste gevallen zelfs die schamele som niet waard is. Net op het moment dat de arme verbruiker een lichte commerciële teleurstelling voelt, blijken de automaten gespijsd van een onnavolgbare dosis sarcasme. Terwijl politiek correcte posters fair trade propageren, is eerlijke handel in de buurt van deze apparaten ver zoek.
De Max?
Hoe is men eigenlijk bij deze koffie terecht gekomen? Eerst komt, eerst maalt? “Wel, een kleine vijf jaar geleden hebben we alle leveranciers van full-service automaten aangeschreven en Selecta bleek toen de beste optie”, vertelt Catherine Ongenae, diensthoofd van de catering aan de UA en naar eigen zeggen toch eerder een theedrinker. ‘Iemand’ had toen de koffie in kwestie wel eens getest, maar de enige voorwaarde die de UA vooropstelde, was dat het om Max Havelaarkoffie moest gaan. Ongenae is enigszins verrast te horen dat de koffieautomaten niet helemaal in de smaak vallen bij het doelpubliek. “Ik weet dat de koffie in het begin erg slecht was, maar toen zijn we ook overgestapt op een meer kwaliteitsvolle oploskoffie. Die is zelfs getest bij mensen in één van de avondopleidingen en toen goed bevonden.” Waren de cursisten die bewuste avond wat slaperig, of wilden hun smaakpapillen niet mee?
Ad fundum
Hun collega's die het daglicht níet schuwen, denken er anders over. “Verschrikkelijk!” antwoordt Pieter-Jan wanneer we peilen naar zijn mening over het brouwsel in zijn handen. De student Internationale Betrekkingen en Diplomatie is een zelfverklaard koffieliefhebber en allesbehalve wild van de automaat in de M-blok. “Als je vergeet het plusteken in te drukken, dat de sterkte bepaalt, kan je door je drankje de bodem van de beker zien”, grapt hij misnoegd. Een rondvraag bij de studenten heeft volgens Ongenae ooit wel plaatsgevonden, maar aangezien slechts één op de vijftig studenten meewerkte, is daar weinig uit voortgevloeid. Bij gebrek aan een thermos en beter moeten de leiders van morgen nog steeds hun toevlucht zoeken tot deze machines. De academici op de etages kiezen wijselijk doch veelzeggend voor een koffiezetter. Verschil moet er zijn.
| Koffieweetjes |
|---|
|
Latte
Dat er effectief vraag is naar goede koffie bewijst ‘Vandoag is't’. In deze rasechte koffiebar in het hartje van de Stadscampus serveert barista Gilles sinds oktober 2007 de heerlijkste latte's en espresso's. Vrijwel op elk moment van de dag vind je er hordes dorstige studenten die neerploffen voor een kop energie of hun dampende beker in de gauwte meenemen naar de aula. Zelfs al kost die er al snel drie keer zoveel als bij de automaten. Volgens Gilles maakt de take-awaykoffie ruw geschat dertig procent uit van zijn dagelijkse verkoop, met de latte als publieksfavoriet. Van de koffie die automaten serveren heeft hij geen al te hoge pet op. “Zulke machines hebben sowieso een beperkt aantal toepassingen. Ze werken met melkpoeder en voorgemalen koffie, wat uiteraard onvergelijkbaar is met echte melk of verse bonen.” Wie echte koffie wil drinken moet zonder twijfel in 's mans volledig legale koffieshop zijn. Jammer genoeg is een dergelijke excursie niet tijdens elke pauze haalbaar, en al helemaal niet voor een buitencampusser.
Oplossingskoffie
Toch is niet alles in dit verhaal even waterachtig. Zo deelde het diensthoofd van de catering ons mee dat er op dit eigenste moment een nieuwe uitbesteding wordt gepland waarvan je het resultaat volgend academiejaar kan drinken. “Als de koffie echt slecht is en wij krijgen voldoende info, dan zullen we daar rekening mee houden”, gaat Ongenae verder. Sterker nog, het sympathieke diensthoofd droomde in ons gesprek al luidop van een proefpanel. Bent u erop gebrand om de verse bonen aan een kritisch onderzoek te onderwerpen? Laat het aan dwars weten en misschien wordt u de nieuwste smaakmaker van de UA. Laten we enkel hopen dat we geen oude koffie in nieuwe automaten krijgen. Maar dat blijft voorlopig koffiedik kijken.