Beste vriendjes, een nieuwe maand, een nieuwe snor! Voor de vuist weg zou ik graag de winter willen nomineren, omdat die dit jaar toch een uitzonderlijke prestatie wist te leveren. Jammer genoeg blijkt dit gezellige seizoen echter langzaam verslagen door de bron van alle zonde, de lente. U ziet bijtjes en vrolijke vedervrienden, maar beseft niet dat daar korte rokjes bij komen, alsook verwilderde okselgeuren. Haal de morning-afterpil maar alvast boven!
Meer respect heeft schrijver dezes voor Hugo Claus, die zichzelf eindelijk de eeuwige jachtvelden heeft ingejaagd, en zo de wereld verloste van de dreiging van nog een vunzige bestseller. Ware het niet licht onsmakelijk om een snor uit te delen aan verstrooid as, Hugo had er een gewonnen. Een andere goede poging om de snor van deze maand te veroveren kwam andermaal van Marino Keulen, die goed blijkt in podiumplaatsen, maar toch nog net niet graaf genoeg is voor de hoofdprijs. Deze maand drukte Marino zijn ongenoegen uit over de nieuwsgierige aagjes van de VN die – natuurlijk aangepord door Walen, of wat dacht u – opmerkten dat het Vlaamsche woonbeleid sporen van racisme en discriminatie vertoont. (Voor de oningelichten onder u: als iemand een sociale woning wilt, moet die persoon de bereidheid tonen om een A1-niveau in Nederlands te halen. Zo zijn we zeker dat vreemde mensen die niet willen integreren niet stranden in ons mooie vrije land van melk, honing, keidemocratische waarden en mensenrechten – dat zijn die dingen die wel eens ontbreken in de gevangenissen voor illegale families, maar hey, die zijn illegaal.) Om een lang verhaal kort te maken: dat zijn de zaken van de VN niet en dat heeft Marino hen eens duidelijk gemeld. Mooi!
Zo'n grote namen en interessante daden, en toch nog niet genoeg om het schavot te halen. Wie oh wie mag er dan wel geselecteerd zijn voor de meest eervolle aller gezichtsbegroeiingen? Na lang conclaaf is besloten dat de snor van de maand eenmalig vermenigvuldigd wordt met een miljard en vervolgens aangeboden wordt aan onze vrienden De Chinezen. Op dit eigenste moment huurt dwars een roestige tanker om rond Afrika naar Zuidoost-Azië te cruisen met al die snorren aan boord. Mocht het ding zinken, dan ligt het meteen goed tussen uw oude ijskast en het nucleaire afval van Europa.
De Chinezen krijgen de snor van de maand, omdat ze zo vriendelijk zijn om veel energie in een fijn sportevenement te steken, waar iedereen zonder lastige vragen welkom is. Lastige vragen hebben immers niets te maken met sport, maar met politiek, en daar hebben de Olympische Spelen geen uitstaans mee (n'est-ce pas, Jacques Rogge). De Chinezen zijn echter niet alleen sportief, maar hebben ook getoond erg vriendelijke jongens te zijn door een set journalisten rond te leiden in het vredige Tibet – de Chinese kolonie waar uw mediterende tante graag van droomt. Dat enkele monniken het waagden om lasterpraatjes te verspreiden tijdens de journalistieke guided tour zal wel iets met drugs te maken hebben, gecombineerd met een te intens luisteren naar die punk van een Dalai Lama.
China maakt zich op om een vriend van iedereen te worden, een soort toffe nonkel die geld uitdeelt voor ijsjes (en oorlogen en woonprojecten aan uw Afrikaans meer en god weet wat nog allemaal), je meeneemt naar een voetbalmatch en ruziezoekers wegjaagt. What's not to like, dacht ik, et voilà : een snor voor De Chinezen!