Elke maand looft dwars een snor uit aan een al te weinig gewaardeerde held of heldin die zich op intense wijze ingezet heeft voor het welzijn van moeders, kinderen, bejaarden en de rest. Omdat dwars houdt van mensen die van mensen houden en geen moeite doen om dat te verstoppen. Gedurende de bloody koude wintermaanden (waar zitten die mannen met hun broeikassen als je ze nodig hebt) heeft dwars veel goede zaken gezien, schone initiatieven van mensen die we allemaal wel met een snor zouden willen bedanken.
Erenominaties voor deze winter gaan dus naar een rits mensen in verschillende velden: ons aller Patricia Ceysens wordt bedankt voor haar hulp aan de sjeiks (met hun grappige hoeden, tof!) uit Saoudi-Arabië, die hun land weer wat veiliger kunnen houden met goede, eerlijke Vlaemsche wapens. Een volgend prachtidee kwam van de rakkers van het VB: dwars kan niet wachten om dagelijks naar de op stapel staande boevendatabase te surfen en daarna met een goed Vlaemsch wapen de straat op te trekken. Waarom aan de politie overlaten wat je zelf ook kan? Ander te belonen sociaal gedrag zien we bij Yves Leterme, die goed bezig is de aloude stiel van viswijf wat op te waarderen in het politieke gebeuren. En dan is er natuurlijk nog president Mwai Kibaki van Kenia. Niet opgeven Mwai, het komt dik in orde! De dwars-lijst is nog lang niet ten einde, maar na de borrelnootjes is het toch tijd voor het grote werk. Misschien moeten we nog net even stil staan bij Ludo Helsen, die de vieze porno van Louis Paul Boon (zeker een Waal, mark my words) uit Antwerpen wist te weren. Gelukkig is er nog iemand die ons tegen zogenaamde kunst wil beschermen.
Er kan echter maar één winnaar zijn, één Rambo wiens inzet extra beloond mag worden, één snor. Iedereen denkt maar aan één man, hoewel met hem natuurlijk ook een hele partij en ettelijke honderdduizenden kiezers in de bloemetjes worden gezet. dwars looft de wintersnor (lekker warm) graag uit aan warlord Pieter De Crem, Aalters burgemeester en een Minister van Defensie die de wereld gaat laten zien dat België een niet te stoppen oorlogsmachine kan zijn.
Pieter trekt ten strijde om een troep onbeschaafde Afghanen - met eigen gebruiken en zo - te laten zien wat democratie is. Hun vrouwen zal hij van achter het fornuis en van onder hun boerka halen, hun kinderen zal hij de modernste opvoeding bezorgen, hun mannen zal hij weer leren mannen te zijn. En dan zal heel Afghanistan in vrede kunnen leven, gesteund door onze vredevolle waarden en die van onze Amerikaanse vrienden. Pieter zal er vanop het Ministerie van Defensie op toezien dat het leger dat André Flahaut in slaap heeft gewiegd, terug de grandeur van vroeger tijden zal krijgen. Onze jongens krijgen in dat verre land ergens onder Rusland een échte missie, met échte geweren en misschien zelfs met écht gevaar, hoewel 's lands moedertjes er zeker niet wakker van moeten liggen: hun zoons worden immers helden, met verhalen te over voor op familiefeestjes. dwars geeft Pieter De Crem een snor omdat hij de burgers van ons land weer wat nationale trots zal bezorgen en omdat hij de door paars wat op een afstand gehouden Verenigde Staten weer stevig aan de Belgische boezem drukt. Ons land heeft de kans om een deel te worden van de prachtige wordingsgeschiedenis van de Pax Americana, het project dat onze planeet veilig het millenium door zal helpen. Pieter grijpt die kans met beide handen, waarvoor elke goede burger hem dankbaar zou moeten zijn.