“Het is nu het moment om een nieuwe auto te kopen”, verklaarde een niet nader genoemde dwarsredacteur op een blauwe woensdagavond. “Met die lage-emissiezone zijn er overal kortingen, en als je niet vaak in Antwerpen moet zijn, kan je echt een goede deal doen.” Geweldig toch, die lage-emissiezone die sinds 1 februari ingevoerd is in onze Koekenstad. Auto’s die nét niet groen genoeg zijn, verliezen met het afscheuren van een kalenderblaadje plots de helft van hun waarde, samen met de mogelijkheid nog één band in het stadscentrum te zetten. “Schone lucht voor iedereen”, klinkt het. Maar is de maatregel wel zo groen als hij lijkt of moet ’t Stad een andere kleur bekennen?
Ik ben zelf een groene jongen. Groene vingers heb ik niet, maar overkappingen, windmolens, zonnepanelen en zelfs kilometerheffingen doen mijn groen hart net iets sneller bonzen. En ik moet toegeven, ook het woord ‘lage-emissiezone’ en zijn catchy afkorting LEZ is een mooie verpakking en lijkt ook uit goedbedoelde ideeën te zijn ontstaan. Antwerpen is inderdaad helaas een van de slechtste leerlingen van de klas als het op luchtkwaliteit aankomt en te vervuilende auto’s uit de stad bannen lijkt dus op het eerste gezicht een goed idee.
een pleister op een zere wonde
Maar wie is de grootste luchtvervuiler in Antwerpen, denkt u? Juist ja, de haven. Die is goed voor meer dan de helft van alle luchtvervuiling in onze stad, maar wordt vaak handig vergeten in de berekeningen. Personenwagens daarentegen zouden nog geen 20 procent bijdragen tot de vervuilde lucht. En LEZ pakt van die 20 procent dan weer enkel het te vervuilende topje van de ijsberg aan. Bovendien komt ook niet alle lucht van de stad zelf, want het waait af en toe wel eens, ziet u. Een cordon van vers ontworpen verkeersborden lost het probleem dus niet op, maar verplaatst het enkel. Bij windstil weer.
Maar laten we dat nu even allemaal vergeten en ervan uitgaan dat een gedwongen omschakeling naar elektrische of op zijn minst minder vervuilende diesel- en benzinewagens de luchtkwaliteit effectief zal verbeteren. Stel dat mensen er op de duur zodanig gek van worden om hun vervuilende auto aan de rand van de stad te parkeren en te wachten op een immer stipt aankomende bus dat ze hun oude auto inruilen voor een nieuwe. De productie van die nieuwe auto’s voegt tonnen broeikasgas toe aan onze atmosfeer. En geen klein beetje, een goeie zeventien ton per gemiddelde wagen. De luchtkwaliteit in Antwerpen zal dus misschien verbeteren, maar het echte probleem is er niet mee opgelost, en mogelijks nog vergroot. Het zou zelfs beter zijn voor het milieu om het met onze oude auto’s te blijven doen en zo lang mogelijk te wachten met de aankoop van een nieuwe wagen. De levensduur van oudere auto’s is vaak veel hoger dan die van nieuwere en zou onze aarde dus een heel aantal productietonnen CO2 kunnen besparen. En waar gaan die oude auto’s naartoe denkt u? Die blijven gewoon moedig verder puffen buiten de stad of komen in omloop in ontwikkelingslanden. Opgeruimd staat netjes?
Een cordon van vers ontworpen verkeersborden lost het probleem dus niet op, maar verplaatst het enkel. Bij windstil weer.
’t Stad is van A
En alsof dat nog niet genoeg mag zijn, is de maatregel bovendien ook nog bijzonder asociaal. Zo schreef De Standaard eind februari nog pijnlijk correct: “’t Stad is van A, behalve als u met een oudere diesel of oude benzinewagen rijdt.” Je kan zeggen wat je wil over de kilometerheffing, maar die zou tenminste voor iedereen gelden en probeert wél de wortel van het probleem aan te pakken. Mensen te overtuigen van een goed alternatief. Nu lijkt het alsof enkel het kopen van een nieuwe wagen de oplossing biedt en worden mensen er nog steeds niet toe aangezet verder te kijken dan hun trouwe vierbander.
Mensen die vroeger, vanuit groene of financiële overweging, bewust voor een dieselwagen gekozen hebben, zijn nu de pineut. Mensen die zuinig waren en zorg droegen voor hun oud autootje en er nog een aantal jaartjes mee verder wilden, zijn gezien. Ze krijgen hun auto zelfs niet meer verkocht, of toch niet tegen een eerlijke prijs. En mensen die wel het geld hebben, betalen gewoon een dag- of jaarpas (een luttele 20 euro per dag of 350 euro per jaar) of kopen meteen een fancy nieuwe auto. De rest staat buiten de stadspoorten. In spanning op wacht voor een bus of tram.
’t Stad is van A, behalve als u met een oudere diesel of oude benzinewagen rijdt.
busje komt zo?
Of nee, wacht, want die prachtige Noorderlijn is verre van af. Slim naar Antwerpen, een goed initiatief, maar voorlopig nog niet slim genoeg. Waarom heeft men niet gewacht met die lage-emissiezone tot na de werken? Dan is het hele idee om je auto aan de rand te parkeren en vlot over te stappen op tram of bus een geloofwaardig en een te overwegen alternatief. Nu maak je mensen boos en gefrustreerd, en zet je ze eerder aan om een nieuwe auto te kopen, die ten eerste bij productie een zware milieukost betekent en ten tweede geen mentaliteitswijziging teweegbrengt.
Fietsen is in Antwerpen nog altijd levensgevaarlijk en ook bussen staan te roken in de file.
Zouden we niet beter ons openbaar vervoer zodanig verbeteren dat het gewoon handiger is om je auto te parkeren en de bus, tram of zelfs de fiets te nemen? Fietsen is in Antwerpen nog altijd levensgevaarlijk en ook bussen staan te roken in de file. Wordt het geen tijd dat we de mobiliteit- en milieuproblematiek in haar geheel aanpakken en geen asociale maatregelen doorvoeren die hun doel voorbij schieten?
Wil je reageren op dit opiniestuk of zelf een opiniestuk inzenden? Het kan! Stuur ons je stuk door en we nemen zo snel mogelijk contact met je op.
- Login om te reageren