Het eerste licht schijnt door de ramen, de koffiemokken liggen net als je papieren verspreid over je bureau en je begint langzaam door te draaien. Als je af en toe een nacht doordoet om die ene deadline toch nog te halen, herken je je waarschijnlijk in deze situatie. De vreugde is altijd groot wanneer je taak eindelijk op Blackboard ingediend is en je je warme bed in kunt kruipen.
Eén nachtje slapeloosheid kan je al in een lichte staat van wanhoop brengen. Maar wat zou er gebeuren als je niet onder de lakens zou kruipen en gewoon wakker bleef? Want eigenlijk is slaap best iets absurds: acht uur per etmaal zit je bewusteloos te hallucineren, om vervolgens fris of minder fris te ontwaken. Vechten tegen onze drang om onder de wol te kruipen kan niet zo moeilijk zijn, toch?
trippen met Tripp
Wij waren niet de eersten met die vraag. In 1959 testte de New Yorkse radiopresentator Peter Tripp uit wat er precies gebeurt als je 200 uur aan een stuk wakker zou blijven. In een soort glazen huis avant la lettre stond hij een dikke week lang radio te maken op Times Square. Bijgestaan door een team van wetenschappers en dokters vocht hij tegen de slaap; in ruil daarvoor kreeg hij donaties voor het goede doel. Wat Peter doormaakte was op zijn zachts gezegd trippy. Al na een tweetal dagen kreeg hij last van hallucinaties: het kostuum van een wetenschapper bestond volgens hem integraal uit wormen en hij had de grootste moeite met simpele vraagstukken. Zo was het alfabet opzeggen voor hem een onmogelijke klus.
Na zes dagen slapeloosheid draaide hij helemaal door. Toen hij een lade in een nabijgelegen hotelkamer opende, was hij ervan overtuigd dat die in brand stond. Een opgezet spel van de dokters en wetenschappers, volgens Tripp. In werkelijkheid was er nergens vuur te bekennen. Daar bleef het echter niet bij; hoe meer het experiment vorderde, hoe meer twijfels hij kreeg over zijn eigen identiteit. Was hij wel Peter Tripp? Of was hij een vriend van hem, die volgens hem op een klok leek waar hij naar staarde? (Zoals we al zeiden, de man was aardig ver weg.)
racende Robic
Een ander geval van extreme slapeloosheid kunnen we vinden bij de Sloveense atleet Jure Robic. Hij nam deel aan de Race Across America, een uithoudingsrace op de fiets die maar liefst 3000 mijl lang was en waar geen officiële pauzes ingelast werden. In 2004 legde hij die 4800 kilometer af op acht dagen, met slechts acht uur slaap tussendoor. Ook hij beleefde als gevolg daarvan de meest absurde hallucinaties: hij zag wolven en aliens die hij moest verslaan en dacht dat hij achtervolgd werd door Afghaanse rebellen. Zijn supporters zagen daar geen graten in, ze moedigden de arme man zelfs aan om sneller te fietsen zodat de rebellen hem niet te pakken zouden krijgen. En niet zonder resultaat: Robic won de race, iets wat hij daarna nog vier keer herhaalde.
do not try this at home
De mannen kwamen er, na een lange nacht slapen, weer helemaal bovenop. Toch kunnen we niet besluiten dat slapeloosheid onschuldig is. Wie een chronisch tekort aan slaap heeft, krijgt sneller last van geheugenproblemen en heeft meer kans om ziek te worden. En er zijn ook ernstigere gevolgen: gemiddeld minder dan zes uur slaap per nacht zorgt voor een aanzienlijk grotere kans op een beroerte.
Slaap is nu eenmaal noodzakelijk voor ons lichaam. Als we ’s nachts liggen te ronken, kan ons DNA zich herstellen en kunnen schadelijke stoffen in onze cellen afgeweerd worden. De beste tip om voor je volgende examen te slagen is dus eens goed uitslapen. Wat ons betreft het perfecte excuus om nog snel een dutje te doen!
Meer weten? In de laatste dwars van dit academiejaar legde professor Verbraecken uit wat het slaaponderzoek aan onze universiteit inhoudt.
- Login om te reageren