tennissen voor UAntwerpen in Rusland

Een simpel, plots binnengelopen mailtje afkomstig van Nils ‘sportsticker’ Van De Velden bracht de bal aan het rollen. Of er tennissers zin hadden om mee te doen aan een toernooi in Rusland. Hoe UAntwerpen zelfs wist dat ik tennis speel, is me eigenlijk een raadsel. Ik weet ook niet hoe het komt dat ik erbij zat, want ik ken zo al drie mannelijke spelers op de universiteit met een hoger klassement. Wie weet was het mijn motivatiebrief. Motivatie was namelijk wel vereist, en competitiezin evenzeer. We waren ons ervan bewust dat we mogelijk licht vernederd konden worden, maar koesterden stiekem ambities. Toch waren we lichtjes nerveus. Wij waren immers actief op Belgisch niveau. Aangezien Russen sportief gezien niks aan het lot overlaten – kuch doping – en het land dat tikkeltje groter is, leefde de angst dat de Russische tennistanks ons na het tornooi als wodka-shotglaasjes zouden gebruiken.

Onze delegatie bestond naast vier spelers nog uit Francis baron Van Loon, oud-rector van de universiteit en voorzitter van de organiserende commissie, en Peter Verboven, voorzitter van de executieve commissie van Panathlon. Beiden zijn actief in een organisatie genaamd PCU, Panathlon Club of Universities, die als doel heeft universiteiten via sport internationaal samen te brengen. Zij zijn ook de organisatoren van de University Games die eerder dit jaar in Antwerpen plaatsvonden. Nils Van De Velden, onze derde man, vertoefde al in Russische contreien.

Eenmaal aangekomen in Rusland kregen we anderhalve dag om ons te amuseren in Moskou, alvorens het echte werk in universiteitsstad Dubna aan de beurt kwam. Na de openingsceremonie werd de officiële loting uitgevoerd door onze eigenste Francis baron Van Loon. Die loting viel tegen voor ons A-team, Lynn en Nicolas, die in de eerste ronde al meteen een van de favorieten lootten. Karolien en ikzelf, het zelfverklaarde we-zien-wel-team, trokken echter een haalbare kaart. Nicolas en Lynn overleefden die eerste ronde dan ook niet en werden verwezen naar de Honorary Cup. Vergelijk het met de Europa League in het voetbal: een tweede tabel voor de afvallers. Hierin hebben zij de tegenstand overrompeld en eigenlijk nog amper moeilijkheden gekend. Alvast één trofee in de Antwerpse kast.

Karolien en ikzelf hebben ons dan weer vrij vlot geplaatst voor de finale van de hoofdtabel, maar kwamen daar tegen een team van Moskou State University te staan dat simpelweg een klasse te hoog was. De jongeman speelde ITF-niveau, wat niet ver onder ATP-niveau van de professionals zit. Hij speelde ook al jaar en dag samen met zijn partner die zelf ook een stevige bal kon meppen, terwijl Karolien en ikzelf elkaar letterlijk drie dagen kenden. Toch was de uitslag nog niet eens zo hard, 6-4/6-1. We hadden onze huid duur verkocht. Eindverdict was dus een tweede en een vijfde plaats uit acht deelnemers vanuit heel Rusland. Een mooie eerste deelname van de Universiteit Antwerpen. Maar onze universiteit heeft ambities naar volgend jaar toe.

Natuurlijk is er meer dan de sport alleen. Het binnenpretje van de trip was het codewoord ‘interculturele communicatie’. Vriendschappen smeden waarvoor een visum vereist is, is een mooie streep voor je bucketlist. Russen zijn fan van wodka, en wodka bleek fan van ons. We hebben in de studentenbar Churchill dan ook wat epische momentjes doorgemaakt met onze nieuwe Russische vrienden. Vraag Nils ‘sportsticker’ Van de Velden maar naar zijn versie van ‘Moscow Moscow’. Karaoke met Tatiana en Svetlana, check! Cultureel was Dubna misschien niet de grootste hoogvlieger, we zagen op onze bustour een wel hele grote stoel en ook een hele grote Lenin, de moeite die voor ons gedaan werd naast het tennisveld was indrukwekkend. Een geweldige ontvangst, ik heb me nog nooit zo’n beroemdheid gevoeld.

Dit was de pilooteditie van het PCU tennistoernooi in Dubna. Toch hebben we niet alleen onze eer verdedigd als universitaire instelling, we speelden twee finales en wonnen de kleine. Dit wordt opnieuw het doel. In overleg is besloten dat de volgende editie een enkeltoernooi zal zijn met zowel dames als herenreeksen. Ikzelf zal er weer bij zijn, mogelijk mijn drie kompanen ook, en er zijn nog plaatsen beschikbaar. Ben jij gezegend met zin voor avontuur, wat je wel moet hebben om de Russische accommodaties te overleven? Heb je voorts het talent om op een gele bal te slaan met een klassement waar liefst een letter ‘B’ in staat? Ben jij bereid op schok te gaan met een bende die je mogelijk nog nooit gezien hebt? Heb je zin om aan interculturele communicatie te doen in Mother Russia? Dan ben jij misschien wel de toekomstige winnaar van de tweede editie van het PCU International University Tennis Tournament (PIUTT). Houd de website van de sportsticker en de website van PCU goed in de gaten en vergezel ons op weg naar het goud. Of een kleine beker van de speelgoedwinkel. Maar hij blinkt wel.

Speciale dank aan Rector Herman Van Goethem en Departementshoofd SCS Bruno De Loght en aan Francis baron Van Loon en Peter Verboven, door wiens harde werken het PIUTT mogelijk gemaakt is.