Studentenraad tikt rector op de vingers over thema grensoverschrijdend gedrag

Volgens De Studentenraad zou de rector, die reageerde op de oproep van psychiater Peter Adriaenssens om een onafhankelijk meldpunt op te richten voor grensoverschrijdend gedrag, geïnsinueerd hebben dat studenten de mogelijkheid hebben rechtstreeks een case in te dienen bij externe instantie Mensura. Dat is echter enkel mogelijk voor het personeel van de universiteit, bij studenten zelf lopen cases via het STIP, de Preventiedienst of facultaire ombudspersonen. Woordvoerder van UAntwerpen Peter De Meyer: “Het klopt dat studenten niet rechtstreeks bij Mensura terecht kunnen, maar het is uiteindelijk wel Mensura die de dossiers behandelt. De rector heeft aangeven dat we als universiteit wel degelijk samenwerken met externe partners. Dat wordt nu op een zeer specifieke manier geïnterpreteerd die niet noodzakelijk uit zijn woorden te halen valt.”

Volgens de woordvoerder gaat het dus eigenlijk om een soort misverstand. Dat misverstand kan verklaard worden door het feit dat het om een radio-interview gaat dat achteraf neergeschreven is: in dit artikel op VRT NWS wordt de rector ‘dat Mensura als aanspreekpunt heel duidelijk vermeld wordt’ in de mond gelegd. Maar Mensura is voor gewone studenten dus helemaal geen aanspreekpunt. In het radio-interview zelf is de rector eerder ambigu. Peter De Meyer: “We wachten op feedback van de Studentenraad en zullen dan contact opnemen met de journalist in kwestie. We hebben ondertussen ook de link die verwijst naar de procedure op Blackboard van het diepere naar de voorpagina gehaald.”

Nochtans spreekt ook in het radiofragment rector Van Goethem over het ‘duidelijk vermelde aanspreekpunt Mensura’. Omdat een deel van de bredere discussie ging over doctorandi kan mogelijks liggen aan het feit dat doctoraatstudenten technisch gezien wel als personeelsleden worden gelden en dus bij Mensura terecht kunnen. Hoe dan ook was het interview met Radio 2 wat ongelukkig. Zo benoemde hij, in een poging om een zogenaamde grote breuklijn tussen een zwijgende generatie en een generatie die grensoverschrijdend gedrag niet langer aanvaardt te nuanceren, de attitudeverandering onder meer als een evolutie in ‘de externe beleving van seksualiteit’, een misser van formaat aangezien dat mogelijks kan worden gelezen als ‘de beleving van seksuele grenzen’.

Naast de rechtzetting uit De Studentenraad ook niet-al-te-subtiele kritiek op de mogelijkheid van facultaire ombudspersonen om met casussen van grensoverschrijdend gedrag om te gaan: ze zijn daar niet voor opgeleid, klinkt het. “Ook dat gaat allicht ook om een interpretatieverschil,” vermoedt Peter De Meyer. “Het facultair ombudspersoneel heeft wel een basisopleiding gehad, maar ze zijn uiteraard niet zo gespecialiseerd als Mensura. Net daarom dat de universiteit met hen samenwerkt.”