De examens zijn gepasseerd, de tijden van afzondering zijn voorbij en ik heet mezelf opnieuw welkom in mijn oude leven. Al snel ben ik weer gewend aan mijn universiteitsbubbel. Bijna iedereen om mij heen is student, leest boeken en heeft een passie voor het bij elkaar rapen en netjes ordenen van kennis. Ik wil niet generaliseren, maar ik doe het toch. Gelukkig hoef ik me daar niet eenzaam bij te voelen. Maakt iedereen zich niet schuldig aan het in gedachten homogeniseren van zijn omgeving?
Je leest het ook terug in ons coverartikel: doordat het studentenleven erom bekend staat, denken studenten dat hun peers er vaker ongezonde uitspattingen op nahouden dan daadwerkelijk het geval is. Erger nog: wij hebben wel invloed op de bubbels waar we in zitten, maar die bubbel heeft ook iets te zeggen over ons. De kans is groot dat als je denkt dat iedereen veel gebruikt, je zelf nog een extra lijntje snuift. Hier begint mijn zoektocht. Een queeste om het geheel uiteen te laten spatten. Ik zoek een naald, en niet het soort naald dat je met drugs associeert, maar het soort dat mij kan losmaken van mijn kleine en tegelijk toch zo groot lijkende wereldje.
Anne-Marie De Staelen, onze Human of UAntwerpen, lijkt het licht te hebben gezien. Als 73-jarige tussen de achttienjarige studenten komen zitten, vergt meer dan een kleine overstap. Ik vraag me af of er bubbels groot genoeg zijn om het leven van een oudere dame en het leven van een voltijds student te fuseren. Studeren is bij Anne-Marie de naald die ik zelf nog niet gevonden heb. Voor mij is dwars in ieder geval een duwtje in de goede richting. Interviews over onderwerpen waar ik niets van weet, artikelen waar ik nooit over heb nagedacht, voortdurend ben ik buiten mijn comfortzone aan het werk.
Laat deze dwars dat ook voor jou doen. Nu je hem toch in de hand hebt: lees vandaag eens een artikel dat jou niet lijkt aan te spreken!
- Login om te reageren