Corine Nelemans
“Ik ben zwanger, wat nu?” Een vraag die veel studentes hopelijk bespaard blijft zolang zij dit nog niet op hun biologische planning hebben staan. Toch zien we deze vraag – of mag ik het een slogan noemen? – steeds vaker voorbijkomen. Jongeren Info Life (JIL) biedt hulpverlening bij en voorlichting over ongeplande, onverwachte of ongewenste zwangerschap en na miskraam of abortus en voert sinds een dikke maand een valentijnscampagne. Ja, ja, een ‘valentijnscampagne’, zo prijkt op hun website. Het kan dus goed zijn dat de eerste zin van dit opiniestuk je bekend in de oren klonk, want deze slogan valt sinds kort te lezen in de tram, in een openbaar toilet en last but not least in de Guido van februari-maart ...
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het hartstikke goed dat ongewenste zwangerschappen onder de aandacht worden gebracht, zodat jongeren en studentes weten dat ze er zeker niet alleen voor staan als ze hier op te vroege leeftijd mee te maken krijgen. Het is goed om hen erop te wijzen dat er organisaties bestaan die hen de hulp kunnen bieden die ze nodig hebben, maar het gaat me om de manier waarop. Is een studententijdschrift wel het gepaste medium om een godsdienstige ideologie te verkondigen, terwijl verwacht wordt dat JIL een objectieve instantie is? I don't think so.
Op het eerste gezicht lijkt de campagne er keurig uit te zien, geen christelijke visie te bekennen. Je zou dus denken dat JIL inderdaad net zo neutraal is als dat de organisatie hoort te zijn. Zodra je echter een uitvoerig kijkje gaat nemen op de door hen opgerichte website ongeplandzwanger.be, kom je erachter dat er vooral wordt gefocust op de negatieve (lichamelijke en psychologische) gevolgen die een abortus met zich mee kàn brengen. Jongeren worden door deze eenzijdige informatie – die nota bene niet eens wetenschappelijk accuraat is – misleid en in een bepaalde richting geduwd. In mijn ogen wordt er op deze manier juist meer angst gezaaid voor een abortus dan dat ze in overweging genomen kan worden.
Dit is overigens niet de eerste keer dat JIL als anti-abortusvereniging in de media verschijnt. De vereniging staat ondertussen namelijk op de zwarte lijst van Sensoa, de organisatie die in de meeste scholen seksuele voorlichting geeft, en minister Ben Weyts heeft de christelijke pro-life organisatie ook op een zwarte lijst geplaatst. Het is dus haast onmogelijk dat Guido niets afwist van de christelijk-geïnspireerde ideologie van JIL. Daarnaast vraag ik mij af of het niet erg kort door de bocht is om een advertentie met betrekking tot een ongeplande zwangerschap in een studententijdschrift te plaatsen. In 2015 werden namelijk de meeste abortussen gepleegd door vrouwen in de leeftijdscategorie 25 tot 30 jaar, wat toch niet echt de gemiddelde leeftijd van een studente is. We kunnen ons afvragen of het dus wel zo’n slimme zet was van Guido om ondanks deze schaduwzijde van JIL alsnog de advertentie te plaatsen …
Ik wil voordat ik verder ga graag benadrukken dat ik als meisje (21 jaar is in mijn ogen nog steeds de term 'meisje' waardig) zeker geen fervent feministe ben, maar als het aankomt op onderwerpen als abortus laat ik met alle liefde mijn feministische stem spreken.
Ik denk dat alle meisjes zich wel eens het “wat als?”-scenario inbeelden en nadenken over wat zij zouden doen bij een ongewenste zwangerschap. Ik moet toegeven dat hier voor mij geen eenduidig antwoord op te geven valt. Ik geniet met volle teugen van mijn studententijd: mijn lidmaatschap bij een studentenvereniging, mijn studie Toegepaste Taalkunde en mijn lieve vrienden en vriendinnen. Zou ik dat allemaal opgeven mocht ik nu spontaan zwanger worden? Zou ik in staat zijn een kind op te voeden terwijl ikzelf nog een groot kind ben? Of zou ik voor ‘de korte pijn’ kiezen en kiezen voor een abortus, lekker doorgaan met waar ik mee bezig ben? (Neem die korte pijn niet al te serieus, ik kan me voorstellen dat hier nog emotionele napijn van kan komen). Ik weet het niet. Spijt is negen van de tien keer verstand dat te laat komt, heeft een verstandig engeltje mij toegefluisterd.
Eén ding is zeker: de keuze kind/abortus moet weloverwogen worden. Het feit dat wij als meisje en vrouw de keuze hebben of wij een kindje op de wereld willen brengen of niet, is in ieder geval al heel waardevol. Sorry JIL, ik heb jullie door. Ik weet dat jullie liever zouden zien dat meisjes abortus niet eens meer zullen overwegen, maar ónze keuze moet niet op een sluikse manier beïnvloed worden door een campagne van een vzw die zichzelf als neutraal profileert, maar als we eens kritisch naar hun website kijken toch niet zo objectief blijkt te zijn en ons een kind in de schoenen probeert te schuiven ...
Corine Nelemans
Corine Nelemans (21) studeert Toegepaste taalkunde aan de Universiteit Antwerpen.
- Login om te reageren