Toen ik in het vorige nummer van dwars mijn voorwoord schreef, was de oorlog in Irak nog nét niet begonnen. Nu is de strijd zo goed als gestreden, althans op het slagveld. De pers zal weldra naar andere fronten geleid worden, doch niet noodzakelijk omdat het daar interessanter is. De show is nu wel afgelopen, en er wordt aangeraden om het bij dit happy end te houden en het schrijnende vervolgverhaal liever niet te vertellen.
Bij het maken van een maandblad zoals dwars, kunnen brandend actuele kwesties bij het verschijnen al snel lauwe pap worden. Soms is het een kwestie van gokkend anticiperen, wat zelden écht lukt. Een groot voordeel aan deze inertie is echter de mogelijkheid tot reflectie. Net doordat we het nieuws noodgedwongen wat trager en minder frequent brengen, is het natuurlijker om meer beschouwend uit de hoek te komen. In dit nummer van dwars bekijken we zo de uitbreiding van de Europese Unie. Met het Antwerpse Europarlementslid Kathleen Van Brempt vragen we ons af waarom Europa geen thema is in de aanstormende federale verkiezingen. Daarnaast geven we de visie van EU-commissaris Günter Verheugen over de uitbreiding van de Unie.
De reeks politieke artikels wordt in dit nummer van dwars afgerond. Het was een boeiende reis met jonge Antwerpse gidsen van verschillende kleuren langsheen enkele mogelijke verkiezingsthema’s.
Deze politieke reeks én het dossier over de EU-uitbreiding, maken van deze dwars een nogal politiek nummer. We proberen echter het universitaire leven niet uit het oog te verliezen. Daarop zullen we ons in het volgende laatste nummer van het academiejaar toespitsen. Want hier in Antwerpen gebeurt er aan de universiteit een heleboel. De eenmaking is door het Vlaams parlement goedgekeurd, wat wil zeggen dat we op 1 oktober 2003 definitief van start gaan met de enige echte Universiteit Antwerpen. Vaarwel UFSIA, RUCA en UIA.
Ook de studenten bleven niet stilzitten. Zo stelden ze, samen met de academische overheid, een ‘Statuut van de UA-student’ op. Dit document zal de basis vormen van de rechten en plichten van de studenten aan onze nieuwe universiteit. In het vorige nummer van dwars verscheen hierover een kritische lezersbrief, tot mijn spijt echter zonder voorafgaande redactionele kadering en achtergrond. We hopen in ons volgende nummer dit Statuut nader toe te lichten in samenwerking met onder andere de overkoepelende studentenverenigingen. De krijtlijnen van de ganse Antwerpse universiteit zijn nu grotendeels getrokken en ze worden ook duidelijk. Een helder verslag is gewenst. Spek naar onze bek, en wel volgende maand.