Of wa?

editoriaal
01/05/2002
🖋: 

Mogen wij stiekem een beetje trots zijn? Ik meen van wel. Na een lange periode van onzekerheid kon een groepje enthousiaste studenten dit jaar van start gaan met het eerste studentenblad van de Universiteit Antwerpen. We noemden het dwars, en legden het ook zo.

Een vraag werpt zich hierbij echter spontaan en onontkoombaar op: waren we wel dwars genoeg? Ik bedoel: voldoende constructief kritisch, analytisch? Soms heb ik het gevoel van niet. Met betrekking tot sommige kwesties zijn we niet “tot op het bot” gegaan. De eengemaakte UA voert naar buiten toe een schone goednieuwsshow op – en vaak met reden, daar niet van. Er loopt echter met de samenwerking tussen de drie instellingen af en toe wel wat mis. Het bijeenvoegen van drie bedrijfsculturen, in dit geval zelfs met een soms fundamenteel verschillend gedachtegoed, is nooit eenvoudig. Er worden op vele niveau’s kleine oorlogjes gevoerd. Wat zijn de gevolgen van het feit dat bepaalde proffen en andere vast aangestelde personeelsleden elkaar niet kunnen uitstaan? Welke UA-beslissingen worden er door naijver of persoonlijke ambities geboycot? Het gebeurt, volgens sommigen regelmatig, maar steeds venijnig op de achtergrond. Is het de taak van dwars om daarover te berichten? Ik zou hierop “niet altijd” willen antwoorden, maar dan redeneer ik me weer vast op de vraag “wanneer dan wel?” Als het invloed heeft op de studenten misschien? Dat heeft het op Ă©Ă©n of andere manier altijd.

 

Momenteel is de UA nog volop afhankelijk van de drie universiteiten UFSIA, RUCA en UIA. Bij elke kritiek die we leveren, kunnen of zullen we beschuldigd worden van een vorm van ‘partijdigheid’. En inderdaad, welke versie van de waarheid krijgen wij studenten eigenlijk te horen?

 

Ben ik in mijn beschrijving hierboven te vaag en te pessimistisch? Ik denk het wel, maar ik moest het even kwijt. Ik hoop dat dwars ook volgend academiejaar op zoek zal gaan naar een evenwichtige, relevante, interessante, aangename, constructief kritische en vooral door studenten gevormde berichtgeving. Ik hoop dat ik daarbij ook op u zal kunnen rekenen. Hoe u het ook draait of keert, dwars is dit jaar van start gegaan, met de bedoeling om niet meer te stoppen! Dat we nog moeten groeien, staat als een paal boven water. Maar als ik zie wat we dit jaar reeds konden verwezenlijken, heb ik er een gezond vertrouwen in. En daarom zijn wij stiekem een beetje trots ook, na deze eerste jaargang.

 

Ik wens u in ieder geval een succesvolle examenperiode en een wervelende vakantie. Tot volgend jaar!