Het werd aangekondigd als een grote vernieuwing, als een cadeau voor de arme student die het toch zo moeilijk had een vrijstelling te behalen. Een verlichting voor zij alle tienen en elven moesten komen terugdoen in de vervloekte maand september: vanaf dit academiejaar betekent een tien een vrijstelling voor de tweede zit.
Nu de partiĂ«le examens achter de rug zijn is echter duidelijk wat de echte gevolgen van deze ondoordachte beslissing zijn en die zijn niet zo leuk! Samengevat komt het erop neer dat de punten die door de professoren worden toegekend ook twee punten lager zullen liggen. Dit lijkt me logisch. Een professor denkt immers niet in punten wanneer een examen niet schitterend is, eerder in vrijstellingen. Een vrijstelling wil zeggen: âdie moet ik zeker niet meer terugzienâ. Vroeger was dat 12, nu 10. Maar een twijfelgeval kreeg vroeger 11, nu in het beste geval 9. Dit heeft een aantal vervelende gevolgen.
Gevolgen
De schemerzone die de punten 10 en 11 vroeger creëerden gaven studenten de kans meerdere minder goede examens te maken. Nu gaat dat niet meer, het is erop of eronder: twee minder goede examens (vroeger twee tienen) betekenen nu in het beste geval twee negens en de hele examenreeks is gehypothekeerd. Wanneer een ongelukkige student zijn of haar jaar moet overdoen vallen opeens de vrijstellingen op 10 wel weg en moeten de vakken waarvoor minder dan 12 gescoord werd toch nog opnieuw afgelegd worden.
EĂ©n kleine misstap en ze hebben een buispunt aan hun broek.
Door even te redeneren weten we echter dat die student in kwestie misschien wel meer twaalven had gehaald in het oude systeem en de kans op IAJ of combiné vergroot zou zijn of deze in elk geval toch minder zwaar zou maken. Hoewel het meeste wordt gesproken over studenten die minder hoog scoren is deze regeling ook voor de studenten die de mogelijkheid hadden met hard werken een onderscheiding te behalen een zware dobber. Eén kleine misstap en ze hebben een buispunt aan hun broek waardoor ze gedelibereerd moeten worden en de kansen op een graad kleiner worden.
Loon naar werk!
Ik wil niet pleiten voor het systeem van de minste moeite, maar wel voor loon naar werk en men moet ervan uitgaan dat het overgrote deel van de studenten tijdens elk jaar toch wel Ă©Ă©n minder goed examen aflegt. Deze misstap wordt in het nieuwe systeem veel zwaarder aangerekend dan in het vorige. Bovendien is de idee âik heb een negenâ m.i. moeilijker te dragen dan âik heb drie elvenâ. Voor de gemiddelde student ook geen fijn gevoel, toch zullen er meer dit ervaren dan vroeger.
Kortom, het is een draak van een regeling en mijns inziens is het moeilijk te begrijpen hoe de studentenvertegenwoordiging dit heeft kunnen laten gebeuren en zelfs gesteund heeft. âUniformiseringâ is een vaak gehoord argument, maar zou dit niet beter werken wanneer de goede regelingen behouden blijven?
Zie ook: Ook Leuven likt zijn wonden