In september 2005 zaten we rond een cafétafel met grootse plannen: we gingen een heus kunstproject rond het thema "lange tafel" uitwerken. Luc had in het containerpark een boekje van de vermaaldood gered dat "De lange tafel" heette, vandaar. Ons concept zou gaan over onze Westerse consumptiedrift en wegwerpmentaliteit, de rat race, enzovoort. We zouden een reeks concepten bedenken met erg hooggestemde maatschappelijke idealen…
We wilden aanvangen met een video-opname van een tableau vivant met camera obscura. De zoektocht naar een geschikte locatie begon: liefst een karaktervolle afgedankte fabriek. Mijn UA-studiegenoot Sus suggereerde het eens in Doel te proberen. Daar is toch zoveel leegstand, dus locaties te over. Prachtig idee, de kunstkar was in gang en zou haar spoor beginnen trekken. Wij hoefden slechts te volgen …
Door onze contacten met alle "partijen" die met Doel te maken hebben, hadden we al snel door dat ons project ook een maatschappelijke relevantie ging krijgen. Kunst zou Doel wel niet redden, maar misschien zou ze wel kunnen bewerkstelligen dat iedereen zijn/haar rancunes eens tijdelijk opzij zou zetten en willen aanschuiven aan onze "Lange tafel".
Wat waren we toch naïef! Onze droom ging na negen maanden intensief "dialogeren" met het Beverse schepencollege en de Maatschappij die alle onteigende panden bezit in rook op: op 9 maart viel het verdict in onze bus dat de gemeente ons op geen enkel vlak steun zou verlenen. Het Doeldossier is te gevoelig; kunstzwachtels om pijnlijke politieke zweren te verzachten worden niet op prijs gesteld.
Ondertussen hadden we echter al wel enkele privélocaties gevonden en was de dienst Waterwegen en Zeekanaal (op Vlaams niveau) zo meegaand geweest ons een vergunning af te leveren voor een project in het jachthaventje van Doel, uit te voeren in de zomer van 2007. Met andere woorden: het logistiek-technisch zwaarste project uit ons "Lange tafel"-conceptenbrochuurtje – een bloemenschilderij aanbrengen tegen een 100 meter lange en vier meter hoge kademuur tussen de eb en vloed getijdenwerking door – dat we aanvankelijk alleen in maquette wilden gestalte geven, zouden we meteen in het echt gaan uitvoeren! Of het gaat lukken, weet u eind juni: voor het bouwverlof moet het af zijn, want tot dan stelt één van onze welwillende sponsors een hoogtewerker ter beschikking. Maar! Zo rond de periode dat de havenvergunning rond was, besliste de Vlaamse regering doodleuk maar bloedernstig dat Doel vanaf 2009 definitief wordt afgebroken, of het tweede containerdok er nu komt of niet. Reden: op enkele halsstarrige actievoerders en amokmakers na, is Doel toch al op sterven na dood.
Het onthaal van ons eigenste Doelinitiatief indachtig, vonden wij dit te gortig en kon een reactie niet uitblijven. Het mocht toch ook wel eens gezegd dat talrijke positieve initiatieven systematisch gefnuikt worden. Om een lang verhaal kort te maken: we hebben in allerijl een website opgericht en een petitie opgestart om een open brief aan de Vlaamse regering in de pers te krijgen, waarin we voorstellen Doel nog niet af te breken, maar in de resterende "tussentijd" te behouden als "KunstEvenementenDorp". Ons inziens een leuk, creatief en onschuldig voorstel waar niemand nadeel van ondervindt, ook de eventuele havenuitbreidingsplannen niet. Als het Saeftinghedok er ooit komt, trekt de kunstkaravaan naar andere oorden … De tekst van de open brief en meer informatie over initiatieven in Doel om ons "KunstEvenementenDorp"-voorstel kracht bij te zetten, vindt u op www.kunstdoel.net, waar u ook de petitielijst kunt ondertekenen.
Laten we niet nalaten onze gezaghebbers af en toe met kunst onder de oksels te kietelen, die hen misschien lichtjes groen zal doen lachen … Eva Van Tulden, deeltijds studente Wijsbegeerte (in samenwerking met kunstenaar Luc Cappaert)
Eva Van Tulden, deeltijds studente Wijsbegeerte
(in samenwerking met kunstenaar Luc Cappaert)