Pol Goossen

Valt het wat mee om als Frank Bomans door het leven te gaan?

Pol Goossen Ik ga niet letterlijk als Frank Bomans door het leven. Laat het duidelijk zijn dat Frank maar één van de personages is die ik speel, daarnaast zijn er ook andere rollen die me liggen. ‘De Wereldkampioen', ‘Gilbert en Gilberte', ‘Schroom', ‘De Dienstlift'... dat waren voor mij als acteur schitterende producties waar ik veel in kwijt kon. ‘Reispap' met theater Paljas was ook een ervaring apart, een kruisbestuiving tussen theater en cabaret. De tekst, het spel en de regie heb ik voor mijn rekening genomen, en dat was geen sinecure. Alleen de muziek was van pianiste Gill Masson, die samen met me live op de scène speelde.

U bent de polyvalentie zelve, geen rol die u afslaat?

Goossen Toch wel. Eerst en vooral heb ik het geluk gehad om met een gezonde dosis acteertalent geboren te zijn, en heb ik nu het geluk om in de situatie te verkeren dat ik niet alles moet aannemen ‘om den brode'. Ik neem enkel rollen aan waarin ik iets van mezelf kan leggen, rollen waarin ik een beetje een boodschap kan uitdragen waar de persoon Pol Goossen achter staat. Ik heb destijds zelf aan den lijve ondervonden dat beginnende acteurs die keuze vaak niet hebben en moeten nemen wat hen aangeboden wordt.

Wat draagt Frank dan mee van Pol?

Goossen Frank beschouwt iedereen als zijn gelijke, en dat vind ik zelf ook heel belangrijk. Toen de schrijvers van ‘Thuis' bij de intrede van de Marokkaanse Mo in de serie voorstelden om Frank hier met racistische praat op te laten reageren, heb ik dan ook resoluut mijn veto gesteld. In heel de historie van Thuis is Frank de sociale ladder een beetje opgeklauterd, van clochard tot zelfstandige... maar toch blijft hij altijd een volksjongen. Voor mij geldt dat ook: ik hoef geen riante villa, ik ben heel tevreden met mijn appartement. Hij is geen materialist, ik evenmin. De occasionele woedeaanvallen die Frank typeren geven me ook de mogelijkheid om mijn woede al eens te koelen. Daar is Pol Frank dankbaar voor, want in het dagelijks leven sta ik bekend als een minzaam man. Hmm...

Welke ambities koestert u nog?

Goossen Zo lang mogelijk zo gezond mogelijk blijven. Mijn vaste rol in ‘Thuis' maakt het me ook makkelijk om rustig op extraatjes te wachten, extra rollen die me écht aanspreken. Al heb ik wel de drang om op tijd en stond de planken van het theater op te zoeken. Zonder rechtstreekse interactie met het publiek is het ook maar een beetje onvolledig, vind ik. Streven nààr, en dromen vàn bepaalde vertolkingen in bepaalde gezelschappen hoeft voor mij niet zo direct. Mensen waar ik graag mee samenwerk, dat is eerder primordiaal.

Op het politieke toneel wil u dan weer liever niet verschijnen?

Goossen Nee, me laten gebruiken in de politieke wereld is er niet bij. Me enkel laten opvoeren voor mijn bekende kop, is de kiezer al bedriegen voor de verkiezingen begonnen zijn. Schoenmaker, blijf bij je leest. Ik wil me concentreren op mijn job en daar heb ik mijn talenten voor gekregen. Soms stoort het me wel eens dat mensen steen en been klagen in een land waar het al bij al toch niet zo slecht is om te leven. Ierland is nog beter naar 't schijnt, maar daar regent het nog méér. Dat soort pessimisme is niet aan mij besteed.

Als Antwerpenaar pur sang wil u uiteraard niet weg uit de metropool?

Goossen Ik zie het niet als een dogma, maar ik heb als geboren Lierenaar altijd graag in het Antwerpse gewoond. Antwerpen heeft van alles wat, veel variatie. En Wilrijk is een heerlijke gemeente om in te leven. Zoveel groen, zoveel aandacht voor cultuur, en tegelijk zo dicht bij het Antwerpse stadscentrum. Als het van mij afhangt blijf ik hier nog lang.