Het einde van het eerste ééngemaakte academiejaar nadert en dan moet de UA haar bestaan nog eens van zoveel mogelijk daken schreeuwen. En laat de traditie van eredoctoraten daar nu het geknipte middel, de perfecte misthoorn zeg maar, voor zijn. Bij eredoctoraten komt het er immers vooral op aan de langste te hebben en die ook het duidelijkst te laten zien. En dan dingt de UA dit jaar mee voor de hoofdvogel. Geen vrijblijvend discuswerpen met eretitels echter. dwars onderzocht voor u of de gelukkigen hun award wel waard waren.
Nelson Mandela springt het meest in het oog natuurlijk. Nuja, springen. De gezondheid van de goede man laat hem niet meer toe verder dan het Zuid-Afrikaanse parlement, te reizen en hij komt dus ook zijn gouden gans niet ophalen in Antwerpen. Een klein Vlaams universiteitje dat een wereldleider van dat kaliber bedenkt met een eredoctoraat, doet dat echter niet in de eerste plaats om de man zelf te plezieren. De UA wil zichzelf in dit fusiejaar gewoon nog eens extra in de bloemetjes zetten, en dat mag natuurlijk. Dus moest de keuze wel op Mandela vallen; Kofi Annan schoof vorig jaar immers al mee aan de Gentse feestdis aan. Antwerpen moest dus nog hoger mikken want in Leuven hadden ze in 1997 ook al de Spaanse koning Juan Carlos op bezoek. Katholieke leidersfiguren zijn overigens populair aan de KUL: Aartsbisschop van Kisangani Laurent Monsengwo (‘93), en Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Filip (2002) kunnen zich eveneens tot het kransje Leuvense eredoctores rekenen.
Eén, al is het dan Mandela, is geen, moet de UA gedacht hebben, en ze lokte nog drie Britten en een verdwaalde Nederlander richting Aula Rector Dhanis, op zoek naar een erebul.
Laten we met de eenzame man uit Maastricht beginnen. Dr. Herman Van Praag werd volgens de UA-site al met internationale prijzen overladen voor zijn studie rond neurotransmissie en biologische psychiatrie. Voor de lezers die dreigen af te haken: de man zoekt naar oplossingen voor mensen met mentale problemen, en blijkt er nogal sterk in te zijn. De band met de UA ligt voor de hand: hij doceerde eerder in New York (toch nog steeds het Antwerpen van de Verenigde Staten), en herbergt het UZA niet een flinke afdeling psychiatrische patiënten? Mooi zo.
Intermoleculaire interacties
Van de drie Britten zijn er twee aan de Universiteit van Cambridge verbonden en maar ééntje aan Oxford. We vermoeden dat de winst van The U’s uit Cambridge tegen The Dark Blues in de 150ste Boat Race er niet echt veel mee te maken heeft. Dr. Amyand Buckingham en dr. David Newbery waren er vermoedelijk niet eens bij. Hoewel, het onderzoek van de eerste naar het effect van intermoleculaire interacties op onze spectroscopische waarnemingen van moleculen heeft blijkbaar een blijvende invloed op ons inzicht in de gedragingen van vloeistoffen. De andere is onder meer gespecialiseerd in transporteconomie. Dat de mede-auteurs van zijn boeken eerder al met nobelprijzen werden bedacht, zal hem inmiddels worst wezen. Een eredoctoraat van de UA, dàt kan je pas op je schouw zetten.
Aan de laatste eredoctor is ook een wat apart verhaal verbonden. Prof. dr. Sir Tony Atkinson mag zich na 2004 immers eredoctor van de UA en de UGent noemen. Op 19 maart bedachten ook onze Gentse collega’s hem immers met die titel, en ze deden dat vermoedelijk ook om dezelfde verdiensten. Die situeren zich trouwens op het gebied van armoede en inkomensongelijkheid (de sociologen onder u kennen vermoedelijk zijn Atkinson-index). Met geen van beide universiteiten lijkt de man een echt nauwe band te hebben, maar hij grossiert blijkbaar wel in eretitels: Sir, lid van The Britisch Academy, Chevalier de la Légion d’Honneur en nu dus eredoctor in Antwerpen. Het lijkt me dat Napels voor de man aan de Schelde ligt.
De uitreiking van de eredoctoraten 2004 vindt plaats in de Aula Rector Dhanis (nieuwe K-blok), Kleine Kauwenberg 12, nu vrijdag 28 mei om 10 uur.