Er worden veel woorden vuil gemaakt aan het fenomenale gebrek aan maatschappelijke betrokkenheid van de studenten: we komen niet meer op straat en we denken alleen maar aan de frivolere uitspattingen des levens. Meestal zijn die klagers zelf studenten. Ze zijn blijkbaar de mening toegedaan dat ze door dat gezeur een positieve stimulans geven aan zij die écht op zoek zijn naar een vruchtbare omgeving voor hun sociale en culturele ontwikkeling. Woorden zijn tot veel in staat, laat ze dan ofwel uit het hart komen, ofwel gewikt en gewogen zijn. Oeverloos gelul is hermafrodiet.
In het allereerste nummer van dwars, dat in november uitkwam, ontkende de rector-voorzitter dat de Universiteit Antwerpen slechts een provincie-universiteitje is. Ikzelf heb hier echter lange tijd rondgelopen met een onvoldaan gevoel, op zoek naar die universele geest die elke bewogen student met zich mee zou moeten dragen. Je gaat me niet horen beweren dat ik hem gevonden heb, maar ik merk vorderingen. Ik verklaar me nader.
Vooreerst heeft de hoogstnoodzakelijke eenmaking van de UA daar veel mee te maken. De splitsing van kandidaats- en licentiaatsstudenten, met daartussen een kloof van een half uur fietsen, is nefast voor de studiegeest. De campus Wilrijk (we noemen die voorlopig nog UIA) werd de nieuwe academische thuis van studenten die net in het centrum (UFSIA) of op de Groenenborger- of Middelheimcampus (RUCA) hun draai hadden gevonden. Er zal nog veel verhuisd moeten worden, zeker bij de wetenschappen en de geneeskunde waar dit niet vanzelfsprekend is, maar de evolutie is alleszins uiterst positief. Ook de stad draagt haar steentje bij. De wens om van 2004 het Jaar van de Student in Antwerpen te maken, heeft een krachtig potentieel. De ambities zijn er wel: zo wil men in het centrum de studentenbuurt beter uitbouwen. Dat zal nodig zijn als tegen dan zestig procent van de UA-studenten in datzelfde centrum les volgen. Hopelijk loopt die doorgedreven samenwerking tussen universiteit en stad niet op een sisser af.
Initiatieven moeten nog altijd van studenten zelf komen. En dat gebeurde en gebeurt ook. Als ik iets geleerd heb van mijn onvoldaan gevoel, is dat ik beter had moeten zoeken. En minder had moeten klagen.