Didier Van Overloop is 21 jaar oud en dapper. Waarom? Ondanks zijn auditieve beperking staat hij volkomen zelfstandig en met honderd procent goesting in het leven. Hoewel dit helemaal niet vanzelfsprekend is, zit hij reeds in de eerste master Rechten, zonder ooit een herexamen gehad te hebben, iets wat ondergetekende (perfect horend, maar een beetje lui) hem niet kan nadoen.
In de aula lessen volgen is een hele opgave voor Didier. Hoewel hij een uitstekend hoorapparaat heeft maken omgevingsgeluiden zoals babbelende studenten, ritselende papieren en jawel, piepende microfonen hem het leven zuur. Gelukkig heeft Didier een hoorapparaat met FM-systeem, blijkbaar toch wel een 'Mercedes' onder de hoorapparaten. Dit systeem heeft vier programma’s, waarvan één, voorzien van een extra zender die rond de hals van de professor in casu terechtkomt, uitermate geschikt is om lessen te volgen. Door dit programma doceert de professor rechtstreeks in Didiers oren, even fluisteren met de buurman is er dus niet bij. Ook dromen is niet toegestaan, want het bakje geeft jammer genoeg enkel de professors stem weer en neemt niet op, waardoor Didier genoodzaakt is zich non-stop te concentreren. Dat Didier bovendien geen enkele les mist, doet mij als nonchalante ‘dagdromer-eerste-klas’ even slikken.
muziek en discobowling
Een ander programma is dan weer speciaal afgestemd op muziek. Want Didier luistert niet alleen graag naar muziek, hij speelt het ook. Jawel dames en heren, deze jongeman speelt vlotjes de piano én was zelfs de beste van zijn klas bij het melodisch dictee. Hoewel hardrockmuziek door zijn conditie uit den boze is, stelt Didier me gerust dat luide beats toch niet echt bij zijn smaak aansluiten. Fuiven is er evenwel niet bij. Hoewel niet evident, vangt hij dit gemis dapper en vol humor op. Didier prijst zich evenwel gelukkig dat zijn vrienden zonder probleem rekening met hem houden. Zo werd discobowling verhuist naar een minder luide, maar minstens even funky bowling, speciaal voor hem.
vrienden, wekkers en examens
In de dagdagelijkse omgang met vrienden & co gebruikt Didier het programma waarbij hij alle geluiden opneemt. Je merkt vaak niet eens dat Didier slechthorend is, en zo wil hij het ook. Alle mogelijke beperkingen vangt hij op door talent, karakter en volhardingsvermogen. Geen uitdaging is hem te veel. Met toenemende verbazing hoor ik hoe hij elke mogelijke hindernis, van een wekker zetten met 'trilalarm-onder-kussen' tot probleemloos liplezen of negeren indien hij zwijgen prefereert, met humor en handigheid omzeilt. Moet ik nog vertellen dat Didier liever mondelinge examens aflegt dan schriftelijke? Dappere Didier, ik ben fan.