Vrijdagnacht, twee uur. In een kerk op de Verversrui staat een priester achter het altaar. Zijn volgelingen hebben de handen ten hemel gericht en bewegen mee op de muziek die hij voortbrengt. De bassen zijn in het hele lijf te voelen, het is warm in de kerk en we geven ons in extase over.
Vrijdagmiddag, twaalf uur eerder. We staan buiten voor Café d’Anvers, de bekende club in het Schipperskwartier. Daar worden we ontvangen door Kamiel Buysse en Britt Van Wouwe en krijgen een rondleiding door de club die nog de sporen van afgelopen nacht vertoont. Er wordt schoongemaakt en aangevuld. In de Balcony, de tweede zaal van Café d’Anvers, kijken we uit op de lege, nu wat somber aandoende ruimte. Terug beneden, bij de dj booth, plakken onze schoenen vast aan de centrale dansvloer met de verlichte tegels. Met trots wijst Kamiel op de enorme geluidsboxen. Ze zijn onderdeel van een nieuw geluidssysteem. “Het is het enige in Europa en in kwaliteit het beste,” aldus Kamiel.
turning people into animals
Kamiel en Britt voeren samen het management van Café d’Anvers. Uiteraard kunnen ze niet dag én nacht aanwezig zijn. Er is dan ook een nachtmanager, Rob. Hij zorgt er ‘s nachts voor dat het barpersoneel en de security krijgen wat ze nodig hebben. Vrijdagen worden meestal ingevuld door externe partijen, maar vanavond is er uitzonderlijk Manifest dat wel door Café d’Anvers georganiseerd wordt. Als headliner staat de Deense DJ en producer Kölsch op het programma. Hij zorgde vorig jaar al voor een onvergetelijke avond. De zaterdagen dragen de slogan van de club: turning people into animals. Café d’Anvers werkt hiervoor nauw samen met zusterbedrijf Soul Supply, een animatie- en decoratiebedrijf. Op zaterdagavonden kun je je hart ophalen aan allerlei entertainment en gekostumeerde dames. Dat zijn telkens speciaal voor Café d’Anvers opgebouwde acts. Diezelfde slogan was trouwens ook op posters in Antwerpen terug te vinden. Daarop kon je bijvoorbeeld Sergio Herman half als zichzelf, half als tijger zien. Hiermee werd de aandacht gevestigd op het 25-jarig bestaan van de club.
25 jaar
In 1989 werd Café d’Anvers geopend, maar toen was het vooral op ‘Gucci en Prada’ – high fashion – gericht. Het was destijds in handen van een modeontwerper, een fotograaf en een architect die inzetten op exclusiviteit. In 1991 is de discotheek overgenomen door de huidige eigenaar: Pim de Rhoodes. Café d’Anvers is sindsdien voor iedereen toegankelijk geworden, hoewel de muziek aanvankelijk juist meer in de underground sfeer hing. Tegenwoordig is elektronische muziek veel bekender, wat ook maakt dat de club toegan- kelijker geworden is. Hoewel de programmatie weinig afwijkt van 25 jaar geleden. Het publiek van Café d’Anvers weet waar het moet zijn voor goede muziek.
clubcircuit
Café Local is onlangs failliet gegaan (Café Local heeft inmiddels nieuwe eigenaren en zal binnenkort heropenen, nvdr.), maar dat wil niet zeggen dat Café d’Anvers het ook moeilijk heeft. De discotheek is namelijk enig in zijn soort. Ook de bekende club Noxx is geen concurrent, want de focus ligt er op een ander muziekgenre. Antwerpenaren blijven in Antwerpen, dus blijven ze ook naar Café d’Anvers komen. Ook veel Nederlanders komen speciaal voor de club naar ’t Stad, dus voorlopig gaat het goed. Als Petrol bepaalde acts op vrijdag programmeert is het soms wel wat minder druk in Café d’Anvers, want die handelen wel meer in dezelfde stijl.
Conculega’s ontmoeten Britt en Kamiel ook wel op Tomorrowland. Ze hosten daar een eigen stage gedurende drie dagen en afgelopen jaar zelfs zes dagen. Ze nodigen zelf artiesten en labels uit die bij hen passen om op hun stage te komen draaien. Toen Tomorrowland net bestond moesten juist die clubs en die labels het festival meer bekendheid geven, nu werkt het al andersom. Britt: “het publiek daar is niet helemaal ons publiek. De mensen die voor de acts op de main stage komen, die komen niet naar onze club. Onze muziekstijl is redelijk beperkt daar.” Bekende namen die in of voor Café d’Anvers hebben gedraaid zijn bijvoorbeeld Maceo Plex, Laurent Garnier, Sven Vath, Luciano, Jamie Jones, Tale of Us, Marco Carola en Ten Walls. Inspiratie doen de managers ook wel op in het buitenland. Britt kijkt zeker rond als ze op reis gaat, bijvoorbeeld in clubs in Berlijn en Miami.
kopje suiker
Met de bijzondere ligging in de Antwerpse hoerenbuurt, is het niet evident om een goede band met de buren op te bouwen. Een aantal prostituees komen na hun shift wel eens een pintje drinken. Ook hun clièntele is er van harte welkom, zolang ze maar voor de muziek komen. De ligging van Café d’Anvers wordt door de buitenlandse dj’s en gasten bijzonder gewaardeerd, dat vind je nergens anders. De bijzondere locatie van de club brengt verder ook geen problemen met zich mee. Van criminaliteit en drugsmisbruik merken de managers weinig.
memoires d’Anvers
Het is leuk als er bekende namen als Tom Waes, Tom Barman en Floortje Dessing rondlopen en het er naar hun zin hebben. Maar voor managers Kamiel en Britt was het feestje ter ere van het 25-jarig bestaan op 17 en 18 oktober een absoluut hoogtepunt: “op vrijdag kwamen de oude resident-dj’s van de begintijd tot nu nog eens draaien. Zij namen ook het publiek uit die tijd mee en dat zorgde voor een fantastische sfeer.” Omdat de zaterdag weer veel in petto zou hebben was het slim geweest vroeg naar huis te gaan, maar dat is op een eigen feest van de club te moeilijk gebleken.
Vaste huis-dj sinds 23 jaar, dj Smos, draait vaak op zaterdagavond. Hij herinnert zich nog de eerste keer dat hij in Café d’Anvers kwam: “Ik ging naar de zaal op de eerste verdieping en daar stond tot mijn grote verbazing een heel groot rond bed waar iedereen languit op lag te chillen. Ik wist direct dat dit de club werd voor mij (lacht).Ik herinner me ook de Paradise parties: daarbij waren de decoratie en animatie altijd het einde. Er was eens een groep Nederlandse animatiemeisjes met chocolade ingesmeerd en in pampers gehuld die door de club kropen. Je kon hun gehuil soms boven de muziek uit horen. Ook een motorcrosser die door de zaal scheurde en allerlei stunts uithaalde was niet teveel voor de Paradise feestjes. Tot een gastoptreden van Eddy Wally toe kon je er verwachten. Wilde tijden dus.”