Hoeveel studenten volgen het modeltraject nu eigenlijk? Geen al te moeilijke vraag, dachten we. Het modeltraject bleek echter een achterhaald begrip om het studiesucces op te volgen en onze vraag daarbij even verouderd. Maar geen nood, de zoektocht naar antwoorden was boeiend genoeg.

Je herinnert je de selfie van Ellen DeGeneres waarschijnlijk nog wel, waar ze geflankeerd werd door bekende acteurs als Jennifer Lawrence, Bradley Cooper en Angelina Jolie op de Oscars in 2014. Die selfie ging namelijk in no time viraal op Twitter. Herinner je je dan ook dat dit schijnbaar spontaan zelfportret volledig in scène werd gezet door Samsung om destijds het laatste nieuwe phabletmodel te promoten?

Zijn brein half verkankerd van het vele zuipen en zijn tong getraind door al het pseudo-intellectuele getheoretiseer, heeft de zotgestudeerde student de vervelende gewoonte ontwikkeld om zichzelf te verliezen in eindeloze monologen. Verketterd en verstoten door zijn vrienden zoekt hij zijn toevlucht in een troosteloos bruin café. Daar vindt hij een luisterend oor voor zijn absurd gebral. Daar vervult hij zijn lot. Daar wordt hij: de toogfilosoof.

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten ter hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie het begrip ‘chicaneren’.

Terwijl nieuwe Netflix Originals talloze bingewatchers opzadelen met een alsmaar drukker weekschema, zijn vraag en aanbod zodanig op elkaar afgestemd dat het woord 'bioscoop' niet eens meer hoeft te vallen. In zo'n tijden loont de zoektocht naar een ander verhaal, een verhaal waarmee we de grenzen van het welbekende Hollywood kunnen verkennen. We gaan terug in de tijd, op zoek naar films die uitdaging brachten, tegen de stroming ingingen. Twee cinefielen vertellen wat dwarse cinema voor hen betekent. Waarom zijn juist deze films het bekijken waard?