Ja hoor, je hoort het goed: dwars wordt volwassen! Jaargang 18 van het studentenblad is bij deze officieel ingezet. Sinds de geboorte van de eerste dwars in november 2001 hebben honderden studenten zich geëngageerd om deze telkens te vullen met tekst, beeld, vormgeving en advertenties. Studenten blijven jammer genoeg – zoals weleens gezegd wordt – niet eeuwig student. dwars dook in de archieven en ging op zoek naar hoe het gesteld is met enkele oud-dwarsers.

De mug die om je oor zoemt als je probeert te slapen, toont geheel onbaatzuchtig aan dat je nooit te klein bent om een wereld van verschil te maken. In de aula komt de student in aanraking met kleine en grotere problemen uit het dagelijkse leven: gebrek aan koffie, verloren versnaperingen en professoren die zijn vergeten hoe het is om student te zijn. Van tijd tot tijd nemen de frustraties zo’n proportie aan dat de toogfilosoof uithangen in een troosteloos bruin café niet meer volstaat. In elke dwars kaart de wereldverbeteraar daarom een concreet probleem aan uit het studentenleven. Oplossingen groeien soms immers gewoon aan de bomen, als je maar naar boven durft te kijken om ze op te merken.

Op 2 oktober trokken drie Amerikaanse academici aan de alarmbel met een opiniestuk. Ze verklaren hierin dat in bepaalde academische kringen een virus leeft. Het gaat niet om een financiële corruptie waarbij grote bedrijven onderzoek naar hun hand zetten, maar om een ideologische vooringenomenheid die beslist welke studies wel en welke niet gepubliceerd raken. De ziekte viert hoogtij in hoog aangeschreven vaktijdschriften van wat de auteurs zelf grievance studies zijn gaan noemen. Ze proberen dit aan te tonen aan de hand van gepubliceerde hoaxpapers, zelfgeschreven nepartikelen die kant noch wal raken, maar toch door de peerreview heen komen.

Voor de zoveelste keer schrap ik het woord ‘misschien’ uit een van de passages van mijn paper. Het hoort niet in de academische taal thuis. Ook om ‘eventueel’ en ‘wellicht’ manoeuvreer ik me voorzichtig heen, zodat wat ik schrijf krachtig klinkt. Eenmaal klaar heb ik een tekst vol statements die geen wolf omver kan blazen. Ze staan als een huis, niet van stro of hout, maar van steen.

Kunstenaar of topsporter, bejaarde of ondernemer, geen enkele soort ontspringt de dans. Je wordt op een dag wakker met de intense drang om je bij de Universiteit Antwerpen in te schrijven. Het gevolg: zoveel vreemde vogels dat het uitzonderlijk wordt om normaal te zijn. Elke maand zetten wij een bijzondere student in de kijker.

Onze universiteit levert onderzoek van de bovenste plank, zo bewijst de Vlaamse PhD-cup. De helft van de finalisten werd namelijk vertegenwoordigd door UAntwerpen. Halve-finaliste Kathleen van Royen voltooide in 2017 haar doctoraat over seksueel grensoverschrijdend gedrag bij jongeren op sociale media.