Het is niet omdat je veel onnozele weetjes kent, dat je een betweter bent. Dat bewijst een van onze redacteurs door een waanzinnig interessant, ongelofelijk boeiend of verbluffend spannend feit te delen.
Daar sta je dan in je badpak of zwembroek met een zwembril los in de hand en je hoofd onflatterend strak naar achteren getrokken door je badmuts. Je dompelt je voeten steeds dieper het water in tot je uiteindelijk meedeint met de golven die jouw lichaam in beweging zetten. Na enkele meters zijn je armen al verzuurd en juist op dat moment voel je het. Je vloekt. “Dju, ik had dan toch nog water in mij.” Het is te laat. Water doet water maken. Wat kan het kwaad? Je vult het zwembad gewoon nog wat aan. Het zonnetje mag ook in het water gaan schijnen.
Na een uurtje verlaten de sportieve zwemmers met roodomrande ogen het bad. “Dat verdomde chloor toch altijd, ze mogen er eens wat minder indoen.” Nee, dat hebben we deels fout. Chloor helpt juist om de bacteriën in het water te doden, maar door de liters urine, zweet en vuil in het zwembad breekt chloor eerst deze zaken af in plaats van de bacteriën. Als we dan per ongeluk water inslikken komen de bacteriën wel in ons terecht, vandaar dat we na het zwemmen wel eens last hebben van een lopende neus, hoesten en jeukende pippy-oogjes.
Je zal wel denken: “Eeeiih, ik ga echt nooit meer zwemmen in een zwembad. Dat zit vol met pipi!” Niet alle zwembaden zijn onhygiënisch of pipimonsters. De zwembaden met de minste chloorgeur zijn het gezondst en het best onderhouden. Als er een felle geur hangt, blijf je best weg, want dat wijst op een slechte waterkwaliteit. Maar daar hebben wij ook onze bijdrage in te leveren: douchen voor het zwemmen, geen water inslikken, niet met last van spetterpoep het water in en vooral 'de traditie' van in het bad plassen stopzetten. Durf jij je nog wagen aan een gele zwembadduik?
- Log in to post comments