studeren en isoleren

Lian (29) komt uit de Filipijnen en is bezig met haar Master Economic Policy. In plaats van haar diploma 'gewoon' thuis te behalen, wilde ze iets anders. Na een jaar vol plannen en uitkijken naar haar grote buitenlandse avontuur kon zelfs een pandemie haar niet meer op andere gedachten brengen; de besmettingscijfers werden immers steeds beter, niet?

Faiza (23) komt uit Pakistan en is voor dezelfde masteropleiding naar Antwerpen gekomen. Ze komt uit een huishouden met veel familieleden. In het begin voelde ze zich eenzaam, maar nu ze een paar vrienden gemaakt heeft, voelt ze zich al beter. Na wat getouwtrek met een ongeduldige kotbaas viel ze vanuit een huis vol opa's, oma's en ooms rechtstreeks in een net iets te rustig Antwerps kot. Dat was even wennen, maar gelukkig bleef de lockdown nog een tijdje weg en was er nog plek voor nieuwe vriendschappen. Ook zij koos er dus voor om, ondanks de omstandigheden, toch door te gaan met haar plan om in België te komen studeren.

een warm welkom

Na een lange zomervakantie bijkomen van een halfjaar vierkante ogen, tweede zitten in scheepsloodsen en een chronisch gebrek aan aanraking moest het er toch weer van komen: de unief opende haar deuren, ook voor de kersverse buitenlandse studenten. UAntwerpen heeft, vooral in het begin van het jaar, vele activiteiten voor de internationale studenten georganiseerd, maar zowel Faiza als Lian konden niet aanwezig zijn. Het is natuurlijk nogal moeilijk om aan de activiteiten deel te nemen terwijl je in verplichte quarantaine zit omdat je gereisd hebt. Desondanks zijn ze tevreden over de ontvangst: “We krijgen vaak berichten en we kunnen op een aantal plekken terecht. We hadden niet verwacht dat de universiteit zo betrokken en vriendelijk zou zijn.”  

Ze zijn ontzettend dankbaar voor de hulp en steun die de universiteit aanbiedt. “Ze hebben hun deel goed gedaan”, aldus Faiza en Lian. Ook bij het STIP kunnen ze terecht met hun problemen en er is maandelijks een begeleider die een bijeenkomst met hen houdt waarop ze eventuele vragen kunnen stellen.

een koud volkje

Niet alleen het studeren is belangrijk, ook het sociaal leven speelt een grote rol. De mondmaskers en social distance maken het er niet gemakkelijker op; nu alles virtueel verloopt, is de kans om anderen te leren kennen nog kleiner. Het is over het algemeen nogal moeilijk om contact te leggen met anderen, zeker als het allemaal van één kant moet komen. “Misschien ligt het aan mij, maar Belgen lijken nogal gesloten, stil en op zichzelf. Ik ben diegene die het ijs moet breken of de eerste stap moet zetten”, zegt Lian. Faiza knikt bevestigend. Het is een uitdaging voor hen beiden om altijd the social one te moeten zijn. “Maar eens je de eerste stap gezet hebt, zijn de Belgen wel ontzettend vriendelijk!”

Na drie bachelorjaren heeft iedereen zijn eigen kliekje wel. Het voelt voor hen alsof ze ‘de groentjes’ zijn. De namen van hun klasgenoten kennen ze niet, er was nooit een introductiemoment. “Ik wil me ook niet opdringen en daarom is het moeilijk om me open te stellen.” Faiza vult aan: “Ik ben nogal verlegen van aard, dan is het niet gemakkelijk om uit je schulp te kruipen.”   

Lian en Faiza participeren niet aan de buitenschoolse activiteiten: niet omdat ze niet willen, maar omdat ze het gewoon te druk hebben. Daarom hebben ze buiten de klas ook niet veel mensen ontmoet. Gelukkig hebben ze ondertussen wel een eigen international students-vriendengroepje van vier leden. Ze begrijpen elkaar het best en proberen elkaar te helpen waar nodig. Ze hebben gemerkt dat er meer internationale studenten zijn dan hun groepje van vier, maar die hebben ze nog nooit zien verschijnen tijdens de colleges toen die nog mochten doorgaan. “We weten niet waar ze zijn.”

een brandend verlangen naar geborgenheid

Naast de hulp van een handjevol internationale studenten komt er uit onverwachte hoek nog een medicijn tegen de heimwee; er zijn één professor en haar assistent die extra tijd in hen hebben gestoken. Zij namen de tijd om persoonlijk met hen in gesprek te gaan. Ze hebben zelfs tijdens een college gevraagd aan de anderen om extra vriendelijk tegen de internationale studenten te zijn en te helpen omdat zij het extra moeilijk hebben. “Dat was echt niet nodig, maar hij deed het wel en dat is lief.” Bij andere professoren ontbreekt deze voorkeursbehandeling, daar zijn ze gewoon studenten als ieder ander. Wel hebben ze het gevoel dat ze altijd met vragen terecht kunnen. Meer verwachten Faiza en Lian uiteraard niet.

Aangezien Lian en Faiza beiden Aziatisch zijn, is er een groot cultureel verschil met België. Het is menselijk om naar iets vertrouwds op zoek te gaan en het feit dat je dat niet kan vinden, brengt wel wat heimwee met zich mee. “België is prachtig en bevrijdend, maar dat neemt niet weg dat ik mijn familie mis. Het is mijn eerste ervaring alleen ver weg van huis”, zegt Faiza. In België verloopt alles snel en gehaast. Er moet veel gebeuren op korte tijd. “Wat ik echt bewonder aan de mensen hier is dat iedereen hardwerkend is en altijd professioneel weet te blijven.” Faiza wil graag leren om zelfstandig en onafhankelijk te zijn, bewijzen dat ze kan leren en zichzelf tot het uiterste drijven. Lian heeft het vaak moeilijk. “Ik mis thuis. Ik mis mijn familie.”