de wereld na Michael Jackson

Bierman is een man van de wereld. Bijgevolg is hij er zich van bewust dat in die wereld voor sommige mensen nog andere dingen bestaan dan bier. Politiek bijvoorbeeld, wat cafépraat is zonder de bijhorende maatschappelijke relevantie. Of cultuur, hoewel iedereen weet dat dit begrip uiteindelijk voltooid werd door De Koning Drinkt van Jacob Jordaens. Alle hedendaagse cultuuruitingen mogen volgens Bierman gerust als een voetnoot bij dat schilderij worden beschouwd. En dan is er nog muziek natuurlijk, wat voor de leken nog het best te omschrijven valt als een soort Netflix zonder beeld. Mensen die muziek maken, heten in het algemeen muzikanten en in minstens één specifiek geval ook Michael Jackson en laat daar nu net het kalf gebonden liggen. 

Het is bijzonder jammer dat Michael Jackson (1958 – 2009), de King of Pop en de zanger met instortende neusvleugels, dezelfde naam draagt als Michael Jackson (1942 – 2007), de Beerhunter en redder van Belgisch bier. De eerste staat in de bierwereld namelijk voor wat grensoverschrijdend tasten naar het kruis en gênante maanpassen, de tweede is een halfgod en de auteur van twee imponerende bierbijbels: The World Guide to Beer en het latere The Great Beers of Belgium.  

De inhoud van deze twee revolutionaire boeken valt goed samen te vatten in drie korte ideeën:  

1. Het is mogelijk om alle bieren onder te verdelen in categorieën, ook wel soorten genaamd. 
2. Heel de wereld drinkt Pils of Guinness (Stout). Alle andere biersoorten komen uit België. 
3. Een bier is goed omdat het bestaat. Over smaak valt niet te twisten. 

Het is de grote verdienste van Jackson dat hij Belgisch bier op de kaart zette in de wereld. Tot diep in de jaren negentig zou Belgisch bier goed zijn omdat het simpelweg Belgisch was. Helaas zou door de enorme impact van zijn boeken in één beweging ook alle verdere kritische bierjournalistiek overbodig worden. De rol van een bierjournalist bestond er in die tijd in om geliefd te blijven in de kleine gemeenschap van brouwers en bieraficionado’s. Dat deed de journalist onder andere door in eindeloze variaties uit te leggen waarom een bepaald bier alweer fenomenaal goed is.  

Pas met de intrede van de sociale media en de opkomst van de Craftbieren wereldwijd ontstond er ruimte voor wat meer kritische stemmen. Maar in tegenstelling tot film-, boek-, game- en zowat alle andere vormen van kritiek zijn negatieve meningen van recensenten over een specifiek bier nog steeds erg zeldzaam. Zelf aarzelt Bierman overigens totaal niet om pakweg Kasteel Rouge of Hertog Jan Primator brol te noemen. Dat is inderdaad subjectief, maar aangezien Bierman voorzitter is van zijn eigen subject, vormt dat voor hem geen belemmering. Integendeel: het zal ongetwijfeld anderen helpen om tot de waarheid te komen. De wereld na Michael Jackson zaliger ziet er alvast helemaal anders uit.  

Overigens kent de tweede aflevering van de bekende tv-documentaire Willy’s en Marjetten een gastoptreden van Michael Jackson. Verkeerdelijk wordt ervan uitgegaan dat het hier om de bekende zanger gaat. De zwarte pruik en het gebruik van langspeelplaten als kledij zouden de minder aandachtige kijker inderdaad op het verkeerde been kunnen zetten. Maar de King of Pop zou natuurlijk nooit bier gedronken hebben, terwijl deze versie vlijtig en vrolijk een paar flessen Orval achteroverslaat en dus kan de conclusie niet anders zijn dan dat het hier om niemand minder dan de Beerhunter zelf gaat. Orval is natuurlijk het beste bier ter wereld. Ook dat is subjectief. Of om het met de woorden van Michael Jackson zelf te zeggen: “It don’t matter if you’re black or white, als’t maar te zuipen is, drink ik het op jong”. Of nog: “Dat we zo nog lang meugen meugen en nog goed kunnen kunnen, zoals ze dat in Neverevereverland zeggen”.