Ik loop op straat met vrienden. Drie meisjes en een jongen. We worden nagefloten. De meisjes uiten hun frustratie en de jongen zijn verbazing. "Gebeurt dat vaker?" Een volmondig "ja" volgt.
De laatste weken verschijnt overal de hashtag "me too". Vrouwen delen massaal hun verhalen over seksuele intimidatie. Ook veel van mijn vriendinnen. Ik praat vaker over dit onderwerp, maar toch voel ik een soort bevrijding. Normaal gezien praat ik hier alleen met vrienden over. Nu zie ik voor het eerst hoe anderen dat ook doen. Hoe ineens 'de hele wereld' erover spreekt.
Wat me frustreert is dat de discussie steeds vaker gaat over de discussie zelf. Ja, Hollywood is anders dan België. Ja, de discussie gaat vooral over witte vrouwen. En nee, daar gaat het allemaal niet om. Â
Â
iedereens probleem
In hele grote lijnen is het een probleem voor vrouwen, door mannen. Natuurlijk is dat niet de volledige waarheid, dat begrijp ik. Er zijn ook mannen die seksuele intimidatie ervaren en vrouwen die intimideren. Een vriend, die barman is, heeft zo een paar verhalen. Maar als ik vriendinnen ernaar vraag, hebben ze er tien of meer. Â
Uiteindelijk is het iedereens probleem. Wie het meest geraakt wordt, of op wie de nadruk ligt, is interessant, maar voor de discussie of de oplossing niet per se belangrijk. Het gaat om de inhoud en niet om de boodschap waarin die verpakt komt.
Waarom er op discussies over seksisme altijd zoveel kritiek komt? Een kant en klaar antwoord heb ik niet. Ik vermoed dat veel mensen zulke discussies ervaren als een aanval op de andere sekse. Alsof mannen plots als vijand worden aangewezen.
Maar deze discussie draait er niet om een wig tussen twee groepen te drijven. Het doel is juist die groepen samen te brengen. Te zorgen dat iedereen op de hoogte is van het probleem.
Â
zichtbaar
Het feit dat mensen zich nu afvragen hoe mannen dan nog wel met vrouwen mogen flirten, toont aan dat het probleem tot nu toe absoluut niet begrepen werd, en dat nog steeds niet wordt. De discussie wordt belemmerd door de discussie. De discussie gaat aan zijn doel voorbij.
Ik merk dat het mensen frustreert dat het een gesprek is en geen concrete actie. Want wat kan je veranderen met een gesprek? Het antwoord: alles.
Wat de #metoo-discussie doet, is het zichtbaar maken van een relatief onzichtbaar probleem. Mijn vrienden zijn niet langer verbaasd na een van mijn verhalen, maar delen mijn woede. Weten dat andere mensen dit gedrag ook afkeuren, geeft mij kracht. Wie weet dat ik de volgende smeerlap wel met een gepaste reactie tegemoet durf te gaan. Geen angst meer, maar verontwaardiging.
- Log in to post comments