Twee belangrijke waarden in onze democratie zijn vrije meningsuiting en persvrijheid. Het is de taak van de pers de mensen op de hoogte te brengen van wat er gaande is in de wereld. Genuanceerd, onafhankelijk, onbevooroordeeld. Feit is dat dit niet zo makkelijk is als het lijkt.
Het ‘ideaal' van een neutrale pers zal wel altijd een ideaal blijven. Zeker als neutraal wordt gelinkt aan gevoelloos en waardevrij. Een pers zonder gevoel, zonder waarden is een illusie. Journalisten worden gedreven door hun eigen waarden, journalistiek komt vaak uit de buik. Het is een passie.
De journalist gaat op zoek naar dat wat niet voor de hand ligt, datgene dat niet vanzelfsprekend is. Datgene dat zich achter de mooie facades afspeelt. De journalist is geen opti- of pessimist, maar een realist, die een beeld van de werkelijkheid tracht te schetsen, met al haar nuances en daarbij duidelijkheid en helderheid vooropstelt. Een journalist is geen moraalridder, die je zegt dit of dat te doen, of die je tracht te overtuigen van zijn of haar gelijk. Nee, eerder reikt hij of zij je de middelen aan die je kunnen helpen jouw eigen beeld van en mening over de werkelijkheid te vormen. Vaak komt het daarbij tot conflicten, soms regelrechte strijd. Maar net zoals de maatschappij nood heeft aan objectieve journalisten, heeft al dat geschrijf nood aan respons. Misschien lokt de journalist reacties uit, heel bewust, of ook niet. Maar dan komen we weer tot het vertrekpunt. Beter ellenlange discussies, reacties, emoties die worden losgeweekt, dan een lauwe, voorgekauwde berichtgeving, die verdwijnt in de stroom.
In onze hedendaagse maatschappij worden teveel mensen door eenzelfde nieuwsbron ingelicht. Een enorme verantwoordelijkheid rust op de schouders van televisiemakers en uitgeverijen. Het nieuws van zeven en de daar rond hangende reclameblokken dringen door tot ruim anderhalf miljoen zielen. Hoeveel procent van deze mensen neemt echter de tijd om eens een andere bron te raadplegen en het nieuws in z'n ruimere context te interpreteren? We moeten er ons van bewust zijn dat de nieuwsberichtgeving past in commerciële strategieën, evengoed als je favoriete televisiequiz.
Deze maand in dwars een interview met een Vlaams Belang Jongere in de leeuwenkuil, de zoektocht naar gezellige, maar betaalbare eetgelegenheden in de binnenstad en een duik in de Antwerpse Ruien. Verder trokken onze reporters naar Leuven, interviewden ze de top van Acco en legden een kot met een verhaal vast op de gevoelige plaat. Als kers op de taart een fotoreportage over een Antwerpse synagoge en de vaste film- en muziekbesprekingen, fictiecolumn en puzzel.