Het is een maand van wereldleiders. Mandela is ongetwijfeld de grootste van hen allemaal. Op zijn vijfentachtigste nam hij afscheid van het Zuid- Afrikaanse parlement met een toespraak die de ‘grootste democratie’ met de grond gelijk maakte. Mandela is voor de wereldpolitiek wat Cruijff is voor het voetbal: hij heeft altijd gelijk. En dus moeten we die andere wereldleider maar eens op het matje roepen.
Dat had de kleine man overigens zelf al moeten doen met zijn minister van defensie. Nu weet ik wel dat je met Photoshop één en ander kan bewerken, maar op zulke wijze? En terwijl de wereld zit te wachten op een ontslag, een proces, of toch minstens een blaam en een uit schaamte zelf opstappende oorlogsminister, kwam er niets dan lof uit de mond van de kleine president. De ene wereldleider is de andere niet, zal ik maar zeggen.
Mandela, dat is voor de goede orde dus die andere, krijgt overigens een eredoctoraat van de UA. Niet dat hij het niet verdient -verre van- maar wat heeft zo iemand in vredesnaam met Antwerpen te maken? Hij spreekt de taal in een wat grappige variant en de meeste Antwerpse diamanten komen van een familiebedrijf uit zijn thuisland, maar verder dan dat gaat de connectie met ons aller universiteit toch niet. Waarom de man dan hier een eredoctoraat krijgt is me een groot raadsel. Om het prestige van de universiteit op te krikken dan maar zeker? Om aan de wereld te laten zien dat de UA die Nelson toch zo’n fantastische man vindt? Geef me dan inderdaad maar liever de Afrikaanse grijsaard dan de kleine Texaan. En de universiteit moet zich ook een beetje verkopen, toch?
Daar gebruikte ze tot voor kort overigens ook Erasmusstudenten voor. De rechtsfaculteit liet slechts die kandidaten vertrekken die een ‘voldoende’ haalden op een ingewikkelde schaal, uitsluitend gebaseerd op behaalde academische resultaten. Het resultaat daarvan betekende dan weer dat studenten moesten thuisblijven, ondanks een overvloed aan vrije plaatsen. Stel je immers maar eens voor dat we een student zouden sturen die al eens een bisjaar heeft gehad! Nee, een universiteit met Nelson Mandela in de etalagekast, die kon toch enkel voorname en excellente pupillen uit te sturen. Een wijziging van het hopeloos verouderde systeem kwam er vorige week dankzij krachtdadig optreden van de studentenvertegenwoordigers. Iedereen het buitenland in, niet enkel diegenen die steeds uitstekende examens afleggen!
Nu we er toch over bezig zijn... Wat verder lees je een paar smeuïge verhalen en klassieke anekdotes over die examens. Laat je er vooral niet door ontmoedigen. Veel succes en tot volgend jaar.