“Vanaf nu gaat alles anders zijn”, “ik ga alles bijhouden en plannen”; ik hoor het mezelf vaak zeggen. Maar ook dit semester is mijn "alles veranderde toen de Vuurnatie aanviel"-moment uitgebleven. In vergelijking met vorig semester is er, buiten dat ik iets ouder ben en een nieuwe crush heb, weinig veranderd – misschien bén ik zelf wel de Vuurnatie. En is dat waarom er niets verandert.
Ik heb uiteraard, zoals iedereen die beseft dat er zonder plan niets verandert, wel mijn eigen ideologie van hoe ik mijn eigen Vuurnatie kan zijn. Hoe ik zelf mijn slechte gewoonten kan aanvallen en zo alles veranderen. Een plan had ik, maar ergens tussen het idee en de uitvoering gebeurde (n)iets. (Wil je meer weten over mooie plannen waar maar weinig mee gebeurt? Pagina 6 helpt je verder.) Alles zou veranderen toen het semester aanving. Geen uitstelgedrag meer, een planning, een slaapritme (pagina 8), altijd geconcentreerd en nooit onvoorbereid in de les. (Uiteraard wel ín de les.) Nu is dat bij mij – misschien net zoals bij jou, beste lezer – vrijwel volledig mislukt. Ik heb wel een nieuwe markeerstift en een planner, dus dat is fijn. Kan ik tenminste volgend academiejaar toch weer spetterend van start.
Ergens tussen de eerste les en de eerste deadline maakte de “alles gaat nu anders zijn”-gedachte plaats voor de automatische allemansvriend “even snel doorlezen volstaat vast ook”. Eerst voel je je nog schuldig na het even snel doorlezen, maar richting de zomer is het de standaard. Nu, in de lente begeven we ons op een denkbeeldige, maar daarom niet onbelangrijke, kruising. Kiezen we voor ons oude patroon en gooien we onze semestriële voornemens definitief overboord of gaan we onze nieuwe markeerstift en planner écht gebruiken?
Toch lijken we niet te beseffen – mede omdat ik net zei dat het specifiek voor de lente is – dat we ons eigenlijk het hele semester op zo’n kruispunt begeven. Steeds wachten we op dat ene moment. Het moment waarop alles klikt. Het moment wanneer de zon altijd zal schijnen, je altijd meewind hebt en elk verkeerslicht groen is. Ik zie je denken: “Altijd zon, altijd meewind, altijd groen. Dat kan toch helemaal niet, als het altijd groen is, botst iedereen?” Dat is het punt; het is een illusie en jij gelooft er nog in.
Het is nu lente en in de lente gaat werkelijk alles veranderen. Ik geloof in mei.
- Login om te reageren