dwars jaargang drie ontluikt onder een merkwaardig gesternte. Voor het eerst zal de Antwerpse student immers met recht kunnen zeggen dat hij aan de Universiteit Antwerpen studeert. Voor het laatst met de proclamatie van de tweede zittijd begaf die student zich op weg naar de UIA. Campus Drie Eiken, meneer. En Stadscampus. Met het nieuwe academiejaar verrijst de jongste telg van de Antwerpse onderwijsstructuur. Welkom, van harte.
Dat er na tijden van komen, ook ogenblikken komen waarop moet worden gegaan, is in ons taalgebruik onvermijdelijk. Je moet daar ook niet nostalgisch of sentimenteel over doen. Zelfs de jezuïeten worden de eenentwintigste eeuw in geslingerd, en dus moet een pluralistische universiteit in de Koekestad tot de mogelijkheden behoren. Het zou dan ook van een misplaatst conservatisme getuigen de mogelijkheid tot zulk een verandering alvast van bij de aanvang uit te sluiten.
En toch. Fusieclubs excelleren niet, ze modderen maar wat aan. In het voetbal voorbeelden genoeg. Racing White Daring Molenbeek, om er één bij naam te noemen. Of nog, GBA. De vereniging van de oud-Kielse bourgeoisie met jonge impulsen van Ekerse revolutionairen (germinal) is in meerdere opzichten te vergelijken met de versmelting van de oude instellingen tot de nieuwe UA. Fusieclubs trachten zich koste wat het kost in leven te houden, en blinken verder doorgaans enkel uit in onderlinge twist. Is het zo pessimistisch een potentieel conflict te zien dat verder gaat dan het getouwtrek over wie het mooiste bureau krijgt?
Sterker nog. Een fusie is gedoemd te mislukken als niet alle neuzen dezelfde richting uit wijzen. Gaat een kandidaat in de rechten volgend academiejaar wel Nietzsche gezien hebben in zijn cursus filosofie of is God slechts in Wilrijk echt dood? Ik vraag het me luidop af.
Een andere vraag die voorlopig onbeantwoord blijft, is waar studenten voortaan in het plaatje moeten passen. Op de academische opening werd de student alvast niet meer als fundamenteel element binnen de UA-structuur gezien. Voor een echte studententoespraak bleek dit jaar dan ook geen plaats.
Een fusie brengt leuke gadgets en briefpapier met een nieuw logo met zich mee. De vraag blijft of ze het niveau van ons onderwijs ten goede komt. Een vraag die permanent moet worden gesteld. Gelukkig, beste student, hebt u daarvoor een studentenblad.