Opgelet: Deze tekst bevat spoilers! 

 

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: A Plague Tale: Innocence is een verhaalgedreven spel. De ongeschreven wetten van de spoilerhygiëne gebieden bijgevolg dat ik me in allerlei bochten zou wringen teneinde niets van het verhaal weg te geven en toch een resem zinvolle dingen te zeggen over de voortreffelijke eigenschappen van dit spel. Dat is jammer genoeg de tragische grand écart waarin elke zichzelf respecterende recensent zich terugvindt, wanneer weer eens een spelmaker een plot heeft bedacht dat niet op de achterkant van een pak cornflakes past. Gelukkig heb ik weinig last van zelfrespect en nog minder gevoel voor tragiek, dus bij deze ben ik zo vrij een spoiler weg te geven die inslaat als een vuist op een stapel pannenkoeken: in A Plague Tale: Innocence slagen de vijftienjarige Amicia en haar jongere broertje Hugo erin om de knettergekke grootinquisiteur te doden. Deze antagonist wil met Hugo’s door duistere krachten beïnvloede gaven zogenaamd de wereld redden, maar heeft ook grootse machtsfantasieën. 

Er is recent grote commotie ontstaan op Faculteit Studentenengagement. Een zatte studentengrap is uit de hand gelopen en nu wordt de faculteit in de Studentenraad vertegenwoordigd door een blikje bier. Een van de grappenmakers getuigt: “Tijdens een avondje drinken zagen we dat onze faculteit de kiesdrempel niet haalde. Daarop zeiden we als grap dat we een nieuwe kandidaat nodig hadden. Een vriendin pakte mijn blikje bier en tekende er een gezicht op. Zo is Jara het blikje Cara haar carrière begonnen.”

Dag dwars

Het is zondagavond 28 oktober. Na een lang weekend in Berlijn heeft de Flixbus naar Praag, de plek die mijn iPhone ondertussen ‘thuis’ noemt, twee uur vertraging. Mijn busgenoten, vrienden die ik anderhalve maand geleden niet kende, voelen meer als thuis aan dan ik ooit voor mogelijk hield op deze korte tijd. In de winkel in Duitsland was ik vaker aan het omrekenen hoeveel het eten daar kost in Tsjechische kroon dan ik tegenwoordig kronen omreken naar euro’s. Hoeveel geld er van mijn rekening af is, wil ik niet weten. De ernst van mijn slaaptekort is minder ongekend.

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie trekken we onze toga’s aan en duiken we in de laatste les van em. prof. dr. voor de herkomst van emeritus.

Waar is de Studentenraad zoal mee bezig? Haar roze logo verschijnt te pas en te onpas in de mailbox, maar wat doet ze naast mailen? Op welke manieren beïnvloedt ze het dagelijks leven van de student? Om daarachter te komen neust dwars in de projecten van de Studentenraad. Deze editie spreken we voorzitter Laurens Verhaegen om het te hebben over het beleidsplan.

Wanneer ik dit schrijf, heb ik welgeteld 77 onbeantwoorde berichten die me stuk voor stuk een zescijferige code bezorgen. Op het moment dat deze dwars de wereld ingestuurd wordt, zullen dat er nog een hoop meer zijn. Het nieuwste wondermiddel van UAntwerpen ter preventie van hackers begint stilaan aan te voelen als een opdringerige ex. Negeren is geen optie, want dan maakt hij gewoon een nieuw telefoonnummer aan.

Hoewel Halloween helaas al achter de rug is, wil dat niet zeggen dat je niet in de griezelsfeer kunt blijven. Al van kleins af aan ben ik fan van horrorfilms; van bloederige scènes tot psychologische thrillers, voor mij is niets te gek. Daarom heb ik deze griezelgids samengesteld. Verschillende soorten horror komen aan bod dus wees niet bang, er is voor elk wat wils!

Vorig jaar heb ik bij na vier maanden rondgedwaald (en toch ook wat gestudeerd) in Londen, maar nu vormt de Sinjorenstad weer het decor van mijn herfstavonturen. Tegen mijn vrienden kan ik weer Nederlands spreken en de tube is weer de trein geworden. Toch is het vooral de bredere beleving van de herfst en winter die verschillend overkomt en dat maakt dat ik de laatste tijd veel nadenk over hoe thuis voor mij voelt. 

Heb jij ze al gezien, de struikelstenen in onze studentenstad? Dat zijn kleine herdenkingsstenen, verwerkt in de stoep voor voormalige woningen van slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Het project werd ontworpen door de Duitse kunstenaar Gunter Demnig en is ondertussen uitgegroeid tot een groot monument, bestaande uit honderdduizend stenen die over heel Europa verspreid liggen. Op elke steen vind je de naam en de geboortedatum van het desbetreffende slachtoffer, alsook de eventuele deportatiedatum en de plaats van overlijden. Ook in Antwerpen liggen verschillende van deze symbolische herinneringen. dwars belicht elke editie een Antwerpse struikel steen. Deze editie: Jan Van Calsteren.

In oktober vonden in België de gemeenteraadsverkiezingen plaats. Ditmaal voor het eerst zonder opkomstplicht in Vlaanderen. Dat is een historische verandering in ons kiesstelsel, waarvan de opkomstplicht sinds 1893 deel uitmaakte. De afschaffing heeft zowel positieve als negatieve implicaties voor onze democratie. dwars neemt de beslissing onder de loep.