En visitant Nice, il faut faire comme les niçois: flaneren langs de Boulevard des Anglais; koffie drinken in de winterzon, die net genoeg warmte geeft om een kat te doen spinnen; op een bank zitten aan het Negresco, dat zonder zomers geklede toeristen pas echt klasse uitstraalt; of een dagje gaan skiën (de pistes zijn immers slechts op een uurtje rijden hiervandaan) … Ik had slechtere bestemmingen voor mijn Erasmus kunnen uitkiezen.
Nice is het goede gemiddelde tussen het veel te drukke en volgebouwde Monaco en het te mondaine Cannes. Eén van de aangenaamste steden in Frankrijk en één van de enige plaatsen aan de Côte d’Azur waar iedereen nog gewoon blijft: zowel de inwoners als de ruim 25.000 studenten voelen zich steeds een beetje toerist.
Hoewel ik zeer goede banden heb met verschillende Franse studenten, blijf je als Erasmusser een vreemde eend in de bijt. Ik vraag me af of dat in Antwerpen ook niet het geval is? Niet dat er geen verschillen zijn. Wel integendeel. In de Koekestad zijn er studentenclubs die de massa naar TD’s en galabals lokken en zijn de cafés tot vroeg in de morgen open. Hier is alles om twee uur dicht gaat en er gewoon geen studentenclubs zijn. In Antwerpen zijn er frietkoten en op elke straathoek een pitabar, maar waar vind je daar de eetstalletjes die oesters op straat verkopen, waar kan je koeienstaart en koeienmaag als streekgerecht eten, en waar zijn de restaurants die élke dag eivol zitten, maar waar ze je weken later nog bij naam kennen?
Wat vooral charmeert aan het winterse Nice is dat je nergens het gevoel hebt in een grootstad (350.000 inwoners) op meer dan 1000 km van je thuis rond te lopen, maar eerder in dat gezellige provinciestadje waar je altijd gewoond hebt.
Ik zal het hier dus missen wanneer ik binnenkort samen met de zwaluwen Nice verlaat, maar zal ook, net als die vogeltjes, het gevoel hebben dat ik eindelijk terug thuis kom.
Annelies Marichal,
studente Rechten op Erasmus in Nice