De Strangers hemme hung pensjoeng al een poar joar oep zak. Al een chance voor die ouw zakken, want over de koekestad valt er dan ook ni veel zinnigs meer te zingen. Maar das nog gen reden oem die manne het zwâge oep te legge. Wor da’k ik oek zèn, ik kan nievrans mânen droai ni vinde. Want nievrans droaie ze da plotje van Antwaarpe nog. Oek in Antwaarpe ni meer. ‘t Is een schaand, da ne goeie studengt zelfs in de wandelgange van den uwie-oa, oalias Kamp Drei Âken, zen Stad ni mier oort wergalme. ‘k Weet et, ’t is flaa ... mor ik beken, dor zènkik thoâs ... en ongder vrinde. Mor dor lee Antwaarpe oek al stof te vange in den djuke-box van ’t Kaf. En geng kat die dor iet an doe.
Diej ouw muziekdoes uit lank vervloge tâde, toengs da den ufka en de sofia nog vriedzoam neffe mekaander bestoenge, stot dor mor te stoan. Viegt da stof van die masjinerie en stekt ze dan oep ter nift in de pries. Dan zal ongs Bolleke in ’t Kaf wer iens zo goe smoaken!