Heel lang was Erasmus niets dan een vaag idee, zo van “dat wil ik ooit nog wel eens doen”. Vorig jaar een hele hoop papierwerk. Vijf maanden geleden een vliegtuigticket naar Dublin. En voor ik het goed en wel besefte was het al 8 januari en tijd om te vertrekken. Huilende mama, ongeruste papa en broertjes die er al geweldig naar uitkeken om mijn kamer in mijn afwezigheid met de grond gelijk te maken.
Hoe langer hoe fijner
Dat is intussen alweer bijna vier maanden geleden. Het begin is niet altijd even gemakkelijk : je kent niemand, moet overal de weg vragen en verstaat dan nog niets van de uitleg die gegeven wordt ook. Maar dat gaat snel voorbij. Hoe langer ik hier ben, hoe fijner het wordt. De Ierse pubcultuur is niet te evenaren, ik ben helemaal verliefd geworden op het Iers accentje en heb hier zalige mensen leren kennen.
Binnen 16 dagen, 5 uur en 7 minuten stap ik weer op een vliegtuig richting Charleroi, met gemengde gevoelens. Thuiskomen zal heerlijk zijn, afscheid nemen van het Ierlandavontuur daarentegen…