U leest de eerste editie van een blaadje dat zich aanprijst als een van de eerste uitgekristaliseerde en daadwerkelijk volbrachte initiatieven in het kader van de eengemaakte universiteit. Een studentenkrant die deze eenmaking toejuicht en zo snel als ze kan achter de golf van verandering en vernieuwing aanrent. En dat terwijl de op til zijnde ommezwaai toch absoluut ook bekritiseerbare gevolgen voor de studenten met zich meebrengt.
Vinden wij het bijvoorbeeld inderdaad een goed idee dat we straks allemaal op een campus zitten met niets dan richtinggenoten om ons heen? Willen we die sterk verminderde interactie met studenten die een andere richting volgen en daarom wellicht een enigszins andere kijk op de dingen hebben of überhaupt een beetje van een andere soort zijn? Studeren doe je ook voor een deel om jezelf te ontwikkelen buiten het beperkte wereldje van je toekomstige beroep. Ik ben toch niet de enige die het een horizonverbredende daad vindt om te gaan studeren?
Mensen die eraan twijfelen of de grote verhuizing van de departementen nu wel iets is om toe te juichen, wordt verteld dat ze eenkennig zijn of niet weten waarover ze praten. Ik geloof echter dat het onder de studenten ernstig aan een kritische geest ontbreekt in zake dit gebeuren. Sterker nog, iedere student die vindt een mening te moeten hebben, en dat zijn er in Antwerpen bijster weinig, lijkt achter de plannen van de academische overheid te staan. Hoe meer de grote beslissers het idee geven dat de weg nog slechts ontdaan hoeft te worden van enkele ouderwetse, koppige dwarsliggers, hoe meer wij de tegenwerpers zo gaan bestempelen. En ik denk dat dat niet helemaal eerlijk is. Immers, er gaan dingen gebeuren die niet alleen vooruitstrevend zijn, maar ook gewoon afkeurbaar.
Slechts van professoren (van het RUCA voornamelijk) en van assistenten horen we afkeurende geluiden. De eenmaking van de geneeskunde en het nieuwe curriculum aldaar hebben voorlopig enkel grote organisatorische puinhopen en een verminkte opleiding voor gevolg gehad. En een aanslepende ruzie die de faculteit in twee kampen verdeelt en de sfeer niet erg stimuleert. De rechten zitten goed waar en hoe ze zitten en geven de indruk dat het zal slechts voor de lieve vrede zijn dat ze naar de stad verhuizen. Vernieuwing is niet steeds verbetering.
Natuurlijk is het om didactische redenen beter om onder- en bovenbouw op een campus te verenigen. Maar waarom is het not done om ook andere factoren een plaats te geven in de meningvorming? Belangrijke sociale factoren bijvoorbeeld, of emotionele. Studeren in Antwerpen is zo toch al een geestdodende bezigheid. Kennis en oogkleppen. Waren de studenten niet de weerbare generatie? De generatie van veranderaars en dromers? Waarom kijkt dan iedereen nog slechts in zijn cursussen en gaat ontevredenheid onder studenten nooit verder dan dat, wordt er nooit iets ondernomen? Gerolf Annemans zetelde in de raad van bestuur van het RUCA. Niemand die het leek te interesseren.
Ze tasten het universitaire landschap aan. Er is toch wel iemand die dat geen goed plan vindt? Ik stel het misschien wat overtrokken, maar het anders stellen bleek geen zin te hebben en het schrijven van deze column doet ook al geen enkele rimpel op de strak uitgedachte en uitgevoerde plannen van modernisering verschijnen. Iedereen slaapt.